Psalmorum 104
1 Ipsi David. Benedic, anima mea, Domino: Domine Deus meus, magnificatus es vehementer. Confessionem et decorem induisti,
Me kra, kamfo Awurade! Awurade me Nyankopɔn, woyɛ ɔkɛse! Wɔafura wo tumi ne anuonyam.
2 amictus lumine sicut vestimento. Extendens cælum sicut pellem,
Ɔde hann akata ne ho sɛ atade; ɔtrɛw ɔsoro mu te sɛ ntamadan,
3 qui tegis aquis superiora ejus: qui ponis nubem ascensum tuum; qui ambulas super pennas ventorum:
na ɔde ne mpia mu mpuran sisi nsu so. Ɔde omununkum yɛ ne teaseɛnam na ɔde nantew mframa ntaban so.
4 qui facis angelos tuos spiritus, et ministros tuos ignem urentem.
Ɔsoma nʼabɔfo sɛ mframa, na ɔsoma nʼasomfo sɛ ogyaframa.
5 Qui fundasti terram super stabilitatem suam: non inclinabitur in sæculum sæculi.
Ɔde asase asi ne fapem so na ɛrenhinhim da.
6 Abyssus sicut vestimentum amictus ejus; super montes stabunt aquæ.
Wode bun kataa so sɛ atade na nsu gyinaa mmepɔw no so.
7 Ab increpatione tua fugient; a voce tonitrui tui formidabunt.
Nanso wʼanimka maa nsu no guanee, wʼaprannaa nnyigyei maa woguanee;
8 Ascendunt montes, et descendunt campi, in locum quem fundasti eis.
Wɔsen faa mmepɔw so, kɔɔ aku mu tɔnn, koguu faako a wode ama wɔn no.
9 Terminum posuisti quem non transgredientur, neque convertentur operire terram.
Wotoo ɔhye a wɔrentumi ntra; na wɔammɛkata asase so bio.
10 Qui emittis fontes in convallibus; inter medium montium pertransibunt aquæ.
Ɔma nsuwa sen fa abon mu, ɛsen fa mmepɔw ntam.
11 Potabunt omnes bestiæ agri; expectabunt onagri in siti sua.
Wɔma wuram mmoa nyinaa nsu nom; atorɔm de kum wɔn sukɔm.
12 Super ea volucres cæli habitabunt; de medio petrarum dabunt voces.
Wim nnomaa nwen wɔn berebuw wɔ nsu no ho; na wɔto nnwom wɔ nnua no mman so.
13 Rigans montes de superioribus suis; de fructu operum tuorum satiabitur terra:
Ofi ne soro mpia mu tɔ nsu gugu mmepɔw so; ne nnwuma so aba mee asase.
14 producens fœnum jumentis, et herbam servituti hominum, ut educas panem de terra,
Ɔma sare fifi ma anantwi, na ɔbɔɔ nnua maa onipa sɛ onnua na ɛmma aduan mfi asase mu:
15 et vinum lætificet cor hominis: ut exhilaret faciem in oleo, et panis cor hominis confirmet.
nsa a ɛma onipa koma tɔ ne yam, ngo a ɛma onipa anim tɔ so, ne aduan a ekura onipa koma.
16 Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani quas plantavit:
Wogugu Awurade nnua no so yiye, Lebanon sida a oduae no.
17 illic passeres nidificabunt: herodii domus dux est eorum.
Ɛsow na nnomaa yɛ wɔn mmerebuw, na asukɔnkɔn nso yɛ nʼatenae wɔ ɔpepaw nnua no mu.
18 Montes excelsi cervis; petra refugium herinaciis.
Mmepɔw atenten no yɛ wuram mmirekyi de; na abotan yɛ guankɔbea ma ewi.
19 Fecit lunam in tempora; sol cognovit occasum suum.
Ɔsram kyerɛ bere nkyekyɛmu, na owia nim bere a ɔkɔtɔ.
20 Posuisti tenebras, et facta est nox; in ipsa pertransibunt omnes bestiæ silvæ:
Wode sum ba ma ɛyɛ adesae na kwae mu mmoa nyinaa kɔ ahayɛ.
21 catuli leonum rugientes ut rapiant, et quærant a Deo escam sibi.
Gyata bobɔ mu pɛ wɔn hanam, wɔhwehwɛ wɔn aduan fi Onyankopɔn hɔ.
22 Ortus est sol, et congregati sunt, et in cubilibus suis collocabuntur.
Owia pue ma wɔsan wɔn akyi; wɔsan kɔdeda wɔn atu mu.
23 Exibit homo ad opus suum, et ad operationem suam usque ad vesperum.
Afei, onipa kɔ nʼadwuma so kɔyɛ adwuma ara kosi anwummere.
24 Quam magnificata sunt opera tua, Domine! omnia in sapientia fecisti; impleta est terra possessione tua.
Awurade, wo nnwuma dɔɔso! Nyansa mu na woyɛɛ ne nyinaa; wʼabɔde ahyɛ asase so ma.
25 Hoc mare magnum et spatiosum manibus; illic reptilia quorum non est numerus: animalia pusilla cum magnis.
Po na ɛda hɔ tɛtrɛɛ tamaa yi, a abɔde bebree a enni ano; akɛse ne nketewa ahyɛ no ma.
26 Illic naves pertransibunt; draco iste quem formasti ad illudendum ei.
So na ahyɛn di akɔneaba, na ɔdɛnkyɛmmirampɔn a woyɛɛ no di agoru.
27 Omnia a te expectant ut des illis escam in tempore.
Wɔn nyinaa hwɛ wo kwan sɛ wobɛma wɔn wɔn aduan wɔ bere a ɛsɛ mu.
28 Dante te illis, colligent; aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate.
Wode ma wɔn a, wɔtase; wubue wo nsam a nnepa mee wɔn.
29 Avertente autem te faciem, turbabuntur; auferes spiritum eorum, et deficient, et in pulverem suum revertentur.
Wode wʼanim hintaw wɔn a, wɔbɔ hu; sɛ wugye wɔn home a, wowuwu na wɔsan kɔ mfutuma mu.
30 Emittes spiritum tuum, et creabuntur, et renovabis faciem terræ.
Sɛ wode wo Honhom no ma wɔn a na wɔabɔ wɔn, na woyɛ asase ani foforo.
31 Sit gloria Domini in sæculum; lætabitur Dominus in operibus suis.
Ma Awurade anuonyam ntena hɔ daa; ma Awurade ani nnye ne nnwuma ho,
32 Qui respicit terram, et facit eam tremere; qui tangit montes, et fumigant.
nea ɔhwɛ asase na ɛwosow, na ɔde ne nsa ka mmepɔw a wusiw fi mu ba.
33 Cantabo Domino in vita mea; psallam Deo meo quamdiu sum.
Mɛto dwom ama Awurade me nkwa nna nyinaa; sɛ mete ase yi, mɛto ayeyi dwom ama me Nyankopɔn.
34 Jucundum sit ei eloquium meum; ego vero delectabor in Domino.
Ɔmma me mpaebɔ nsɔ nʼani bere a meregye mʼani wɔ Awurade mu yi.
35 Deficiant peccatores a terra, et iniqui, ita ut non sint. Benedic, anima mea, Domino.
Ma nnebɔneyɛfo nyera wɔ asase so; na amumɔyɛfo ase nhyew. Me kra, kamfo Awurade. Kamfo Awurade.
