Psalmorum 104
1 Ipsi David. Benedic, anima mea, Domino: Domine Deus meus, magnificatus es vehementer. Confessionem et decorem induisti,
Aw ka hinghaih, Angraeng to tahamhoihaih paek ah; Aw Angraeng ka Sithaw, nang loe na len parai; nang loe lensawk thacakhaih hoiah nam thoep.
2 amictus lumine sicut vestimento. Extendens cælum sicut pellem,
Anih loe aanghaih to kahni baktiah angkhuk; vannawk to kahni im baktiah payuengh,
3 qui tegis aquis superiora ejus: qui ponis nubem ascensum tuum; qui ambulas super pennas ventorum:
a ohhaih ranui im tung to tuinawk thungah a suek; tamainawk to hrang lakok ah a sak moe, takhi ih pakhraehnawk nuiah a caeh,
4 qui facis angelos tuos spiritus, et ministros tuos ignem urentem.
angmah ih vankaminawk to takhi baktiah a sak; angmah ih toksah kaminawk to hmaipalai baktiah a sak;
5 Qui fundasti terram super stabilitatem suam: non inclinabitur in sæculum sæculi.
dungzan khoek to angthuih ving han ai ah, long angdoethaih ahmuen to a sak.
6 Abyssus sicut vestimentum amictus ejus; super montes stabunt aquæ.
Long to kahni hoiah khuk baktih toengah kathuk tui hoiah na khuk; maenawk nuiah tui na ohsak.
7 Ab increpatione tua fugient; a voce tonitrui tui formidabunt.
Na thuitaek pongah tuinawk loe cawnh o; nangmah ih khopazih tuen pongah karangah a cawnh o.
8 Ascendunt montes, et descendunt campi, in locum quem fundasti eis.
Tuinawk loe mae nuiah long o tahang; azawnnawk ah long o tathuk moe, nihcae han na sak pae ih ahmuen ah a long o.
9 Terminum posuisti quem non transgredientur, neque convertentur operire terram.
Tuinawk amlaem o moe, long to uem han ai ah, tui doeh amsah han ai ah, angzithaih ramri to na suek pae.
10 Qui emittis fontes in convallibus; inter medium montium pertransibunt aquæ.
Maenawk salak ih azawnnawk ah tui to na pueksak.
11 Potabunt omnes bestiæ agri; expectabunt onagri in siti sua.
Taw ah kaom moinawk boih hanah na naeksak; taw ih hrangnawk tui anghae na dipsak.
12 Super ea volucres cæli habitabunt; de medio petrarum dabunt voces.
Van ih tavaanawk loe tui taengah tabu boh o; thing tanghangnawk salakah hang o.
13 Rigans montes de superioribus suis; de fructu operum tuorum satiabitur terra:
A ohhaih ranui ih im hoiah maenawk to tui a bawh; long loe na toksakhaih atho hoiah zok amhah boeh.
14 producens fœnum jumentis, et herbam servituti hominum, ut educas panem de terra,
Anih mah maitawnawk hanah phroh amprawksak; kami hanah anqam kahing amprawksak pongah, kami loe long hoiah caaknaek to a hnuk,
15 et vinum lætificet cor hominis: ut exhilaret faciem in oleo, et panis cor hominis confirmet.
kami poeknawmsak thaih misurtui, mikhmai pansak hanah situi, palungthin thacaksak hanah takaw to a paek.
16 Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani quas plantavit:
Angraeng ih thingnawk loe tui amhah o; Lebanon ah a thling ih sidar thingnawk nuiah,
17 illic passeres nidificabunt: herodii domus dux est eorum.
tavaanawk tabu boh o; tahnong kapaw tuilawnnawk loe far thingnawk nuiah tabu boh o.
18 Montes excelsi cervis; petra refugium herinaciis.
Maesangnawk to saza hoi satharnawk prathaih ahmuen ah a suek; cathaengnawk loe savehnawk ohhaih ahmuen ah a suek pae.
19 Fecit lunam in tempora; sol cognovit occasum suum.
Atue panoek hanah khrah to a sak; ni mah doeh niduemhaih atue to panoek.
20 Posuisti tenebras, et facta est nox; in ipsa pertransibunt omnes bestiæ silvæ:
Vinghaih to na sak moe, khoving naah, taw ih moinawk boih avah o.
21 catuli leonum rugientes ut rapiant, et quærant a Deo escam sibi.
Saning nawk kaipuinawk loe taw ih moinawk kaek hanah a hang o; Sithaw khaeah caak han koi moi to pakrong o.
22 Ortus est sol, et congregati sunt, et in cubilibus suis collocabuntur.
Ni tacawt naah nawnto angpop o moe, angmacae ih thlungkhaw thungah tabok o.
23 Exibit homo ad opus suum, et ad operationem suam usque ad vesperum.
To naah kami loe toksak hanah caeh moe, duembang khoek to tok a sak.
24 Quam magnificata sunt opera tua, Domine! omnia in sapientia fecisti; impleta est terra possessione tua.
Aw Angraeng, na toksakhaih loe pop parai! To hmuennawk boih to palunghahaih hoiah na sak; long loe na sak ih hmuennawk hoiah koi,
25 Hoc mare magnum et spatiosum manibus; illic reptilia quorum non est numerus: animalia pusilla cum magnis.
kakawk parai tuipui doeh oh moe, kathoeng kalen moinawk hoi kroeklaek ai, long ah kavak moinawk doeh oh o.
26 Illic naves pertransibunt; draco iste quem formasti ad illudendum ei.
Palongpuinawk loe to ahmuen ah caeh o; to ah amhai hanah, na sak ih kalen pui Leviathan doeh oh.
27 Omnia a te expectant ut des illis escam in tempore.
To moinawk loe nang khaeah ni amha o, atue phak naah to moinawk to na pacah.
28 Dante te illis, colligent; aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate.
Na paek ih buh to ni, nihcae mah caak o; na ban pathae naah nihcae loe kahoih hmuen hoiah koi o.
29 Avertente autem te faciem, turbabuntur; auferes spiritum eorum, et deficient, et in pulverem suum revertentur.
Mikhmai na hawk naah, nihcae raihaih tong o; nihcae anghahhaih takhi na lak pae ving naah, nihcae loe duek o moe, maiphu ah amlaem o let.
30 Emittes spiritum tuum, et creabuntur, et renovabis faciem terræ.
Na Muithla to na patoeh moe, nihcae to na sak; long krang hae nang thasak let.
31 Sit gloria Domini in sæculum; lætabitur Dominus in operibus suis.
Angraeng lensawkhaih loe dungzan khoek to om poe tih; Angraeng loe a toksakhaihnawk pongah anghoe tih.
32 Qui respicit terram, et facit eam tremere; qui tangit montes, et fumigant.
Long to a khet moe, anghuensak; anih mah maenawk sui naah, hmaikhue tacawt o.
33 Cantabo Domino in vita mea; psallam Deo meo quamdiu sum.
Ka hing thung Angraeng khaeah laa ka sak han; khosak nathung ka Sithaw pakoehhaih laa to ka sak han.
34 Jucundum sit ei eloquium meum; ego vero delectabor in Domino.
Ka poekhaih loe angmah khaeah anghoehaih ah om nasoe; kai loe Angraeng ah kang hoe han.
35 Deficiant peccatores a terra, et iniqui, ita ut non sint. Benedic, anima mea, Domino.
Kazae kaminawk loe long hoiah anghmaa o nasoe loe, kasae kaminawk doeh om o hmah lai nasoe. Aw ka hinghaih, Angraeng to tahamhoihaih paek ah. Angraeng to pakoeh ah.
