Psalmorum 102
1 Oratio pauperis, cum anxius fuerit, et in conspectu Domini effuderit precem suam. Domine, exaudi orationem meam, et clamor meus ad te veniat.
Modlitwa strapionego, gdy uciśniony wylewa przed PANEM swoją skargę. PANIE, wysłuchaj mojej modlitwy i niech przyjdzie do ciebie moje wołanie.
2 Non avertas faciem tuam a me: in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam; in quacumque die invocavero te, velociter exaudi me.
Nie ukrywaj przede mną swego oblicza, w dniu mego ucisku nakłoń ku mnie swego ucha; w dniu, w którym cię wzywam, szybko mnie wysłuchaj.
3 Quia defecerunt sicut fumus dies mei, et ossa mea sicut cremium aruerunt.
Moje dni bowiem nikną jak dym, a moje kości są rozpalone jak ognisko.
4 Percussus sum ut fœnum, et aruit cor meum, quia oblitus sum comedere panem meum.
Moje serce jest porażone i usycha jak trawa, [tak] że zapomniałem jeść chleb.
5 A voce gemitus mei adhæsit os meum carni meæ.
Od głosu mego wołania moje kości przylgnęły mi do ciała.
6 Similis factus sum pellicano solitudinis; factus sum sicut nycticorax in domicilio.
Jestem podobny do pelikana na pustyni, jestem jak sowa na pustkowiu.
7 Vigilavi, et factus sum sicut passer solitarius in tecto.
Czuwam i jestem jak samotny wróbel na dachu.
8 Tota die exprobrabant mihi inimici mei, et qui laudabant me adversum me jurabant:
Przez cały dzień znieważają mnie moi wrogowie i przeklinają mnie ci, którzy szaleją przeciwko mnie.
9 quia cinerem tamquam panem manducabam, et potum meum cum fletu miscebam,
Jadam bowiem popiół jak chleb, a mój napój mieszam ze łzami;
10 a facie iræ et indignationis tuæ: quia elevans allisisti me.
Z powodu twego gniewu i zapalczywości, bo podniosłeś mnie i strąciłeś.
11 Dies mei sicut umbra declinaverunt, et ego sicut fœnum arui.
Moje dni są jak chylący się cień, a ja usycham jak trawa.
12 Tu autem, Domine, in æternum permanes, et memoriale tuum in generationem et generationem.
Ale ty, PANIE, trwasz na wieki, a twoja pamięć z pokolenia na pokolenie.
13 Tu exsurgens misereberis Sion, quia tempus miserendi ejus, quia venit tempus:
Powstaniesz i zmiłujesz się nad Syjonem, bo czas, byś się nad nim zlitował, gdyż nadszedł czas wyznaczony.
14 quoniam placuerunt servis tuis lapides ejus, et terræ ejus miserebuntur.
Twoi słudzy bowiem miłują jego kamienie i litują się nad jego prochem;
15 Et timebunt gentes nomen tuum, Domine, et omnes reges terræ gloriam tuam:
A poganie będą się bać imienia PANA i wszyscy królowie ziemi – twojej chwały;
16 quia ædificavit Dominus Sion, et videbitur in gloria sua.
Gdy PAN odbuduje Syjon i ukaże się w swojej chwale;
17 Respexit in orationem humilium et non sprevit precem eorum.
Przychyli się do modlitwy opuszczonych i nie pogardzi ich modlitwą.
18 Scribantur hæc in generatione altera, et populus qui creabitur laudabit Dominum.
Zapiszą to dla przyszłego pokolenia, a lud, który ma być stworzony, będzie chwalić PANA.
19 Quia prospexit de excelso sancto suo; Dominus de cælo in terram aspexit:
Spojrzał bowiem z wysokości swojej świątyni; PAN popatrzył z nieba na ziemię;
20 ut audiret gemitus compeditorum; ut solveret filios interemptorum:
Aby wysłuchać jęku więźniów i uwolnić skazanych na śmierć;
21 ut annuntient in Sion nomen Domini, et laudem ejus in Jerusalem:
Aby głosili na Syjonie imię PANA i jego chwałę w Jeruzalem;
22 in conveniendo populos in unum, et reges, ut serviant Domino.
Gdy się zgromadzą razem narody i królestwa, aby służyć PANU.
23 Respondit ei in via virtutis suæ: Paucitatem dierum meorum nuntia mihi:
Osłabił w drodze moją siłę, skrócił moje dni.
24 ne revoces me in dimidio dierum meorum, in generationem et generationem anni tui.
Powiedziałem: Mój Boże, nie zabieraj mnie w połowie moich dni; twoje lata bowiem [trwają] z pokolenia na pokolenie.
25 Initio tu, Domine, terram fundasti, et opera manuum tuarum sunt cæli.
Ty dawno założyłeś [fundamenty] ziemi i niebiosa są dziełem twoich rąk.
26 Ipsi peribunt, tu autem permanes; et omnes sicut vestimentum veterascent. Et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur;
One przeminą, ale ty pozostajesz; wszystkie jak szata się zestarzeją, zmienisz je jak płaszcz i będą odmienione.
27 tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient.
Ale ty [zawsze jesteś] ten sam, a twoje lata nigdy się nie skończą.
28 Filii servorum tuorum habitabunt, et semen eorum in sæculum dirigetur.
Synowie twoich sług będą trwać [u ciebie], a ich potomstwo zostanie przed tobą utwierdzone.
