Psalmorum 102
1 Oratio pauperis, cum anxius fuerit, et in conspectu Domini effuderit precem suam. Domine, exaudi orationem meam, et clamor meus ad te veniat.
| دعای شخص مصیبت دیده، که نالۀ خود را به حضور خداوند می‌ریزد. ای خداوند، دعای مرا بشنو و به فریادم گوش فرا ده! |
2 Non avertas faciem tuam a me: in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam; in quacumque die invocavero te, velociter exaudi me.
| وقتی که در زحمت هستم، روی خود را از من برنگردان! به من توجه فرما، و هرگاه دعا کنم بی‌درنگ مرا اجابت فرما! |
3 Quia defecerunt sicut fumus dies mei, et ossa mea sicut cremium aruerunt.
| عمرم چون دود به سرعت ناپدید می‌شود و استخوانهایم همچون چوب خشک می‌سوزد. |
4 Percussus sum ut fœnum, et aruit cor meum, quia oblitus sum comedere panem meum.
| دل من مانند گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. غذا خوردن را از یاد برده‌ام. |
5 A voce gemitus mei adhæsit os meum carni meæ.
| با صدای بلند می‌نالم؛ جز پوست و استخوان چیزی در بدنم نمانده است. |
6 Similis factus sum pellicano solitudinis; factus sum sicut nycticorax in domicilio.
| همچون پرنده‌ای وحشی، آوارهٔ صحرا شده‌ام و چون جغد خرابه‌نشین، بی‌خانمان گشته‌ام. |
7 Vigilavi, et factus sum sicut passer solitarius in tecto.
| مانند گنجشکی بر پشت بام، تنها مانده‌ام؛ خواب به چشمانم نمی‌رود. |
8 Tota die exprobrabant mihi inimici mei, et qui laudabant me adversum me jurabant:
| هر روز دشمنانم مرا تحقیر می‌کنند و مخالفانم مرا لعنت می‌نمایند. |
9 quia cinerem tamquam panem manducabam, et potum meum cum fletu miscebam,
| به سبب خشم و غضب تو ای خداوند، غذای من خاکستر است و نوشیدنی‌ام با اشکهایم آمیخته است. زیرا تو مرا برداشتی و به کنار انداختی. |
10 a facie iræ et indignationis tuæ: quia elevans allisisti me.
11 Dies mei sicut umbra declinaverunt, et ego sicut fœnum arui.
| عمرم چون سایه‌های عصر، زودگذر است؛ همچون علف خشک پژمرده شده‌ام. |
12 Tu autem, Domine, in æternum permanes, et memoriale tuum in generationem et generationem.
| اما تو ای خداوند، تا ابد پادشاه هستی؛ ذکر تو در تمام نسلها باقی خواهد ماند. |
13 Tu exsurgens misereberis Sion, quia tempus miserendi ejus, quia venit tempus:
| تو برخاسته، بر اورشلیم ترحم خواهی فرمود؛ اکنون زمان آن رسیده است که بر اورشلیم رحمت فرمایی. |
14 quoniam placuerunt servis tuis lapides ejus, et terræ ejus miserebuntur.
| بندگان تو سنگها و خاک اورشلیم را دوست دارند! |
15 Et timebunt gentes nomen tuum, Domine, et omnes reges terræ gloriam tuam:
| قومها از نام خداوند خواهند ترسید و همه پادشاهان جهان از قدرت و عظمت او هراسان خواهند شد. |
16 quia ædificavit Dominus Sion, et videbitur in gloria sua.
| او شهر اورشلیم را دوباره بنا خواهد کرد و با جلال و شکوه فراوان ظاهر خواهد شد. |
17 Respexit in orationem humilium et non sprevit precem eorum.
| به دعای قوم درمانده خود توجه نموده، ایشان را اجابت خواهد نمود. |
18 Scribantur hæc in generatione altera, et populus qui creabitur laudabit Dominum.
| آنچه که خداوند انجام می‌دهد برای نسل آینده نوشته خواهد شد تا ایشان نیز او را ستایش کنند: |
19 Quia prospexit de excelso sancto suo; Dominus de cælo in terram aspexit:
| «خداوند از مکان مقدّس خود در آسمان، به زمین نظر انداخت تا ناله اسیران را بشنود و آنها را که به مرگ محکوم شده بودند، آزاد سازد.» |
20 ut audiret gemitus compeditorum; ut solveret filios interemptorum:
21 ut annuntient in Sion nomen Domini, et laudem ejus in Jerusalem:
| بنابراین وقتی قومها در اورشلیم گرد هم بیایند تا خدا را در خانهٔ او پرستش کنند، نام خداوند در اورشلیم ستوده و سراییده خواهد شد. |
22 in conveniendo populos in unum, et reges, ut serviant Domino.
23 Respondit ei in via virtutis suæ: Paucitatem dierum meorum nuntia mihi:
| خداوند در جوانی‌ام توان مرا از من گرفته و عمرم را کوتاه ساخته است. |
24 ne revoces me in dimidio dierum meorum, in generationem et generationem anni tui.
| ای خدای من، نگذار در جوانی بمیرم! تو تا ابد زنده هستی! |
25 Initio tu, Domine, terram fundasti, et opera manuum tuarum sunt cæli.
| تو از قدیم بنیاد زمین را نهادی و آسمانها را به دست خود ساختی. |
26 Ipsi peribunt, tu autem permanes; et omnes sicut vestimentum veterascent. Et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur;
| آنها فانی می‌شوند، اما تو باقی هستی. همهٔ آنها همچون جامۀ کهنه، پوسیده خواهند شد. تو آنها را مانند لباس عوض خواهی کرد و به دور خواهی افکند. |
27 tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient.
| اما تو جاودانی هستی و برای تو هرگز پایانی وجود ندارد. |
28 Filii servorum tuorum habitabunt, et semen eorum in sæculum dirigetur.
| فرزندان بندگانت، همیشه در امان خواهند بود و نسل آنها از حمایت تو برخوردار خواهند شد. |
