Psalmorum 102
1 Oratio pauperis, cum anxius fuerit, et in conspectu Domini effuderit precem suam. Domine, exaudi orationem meam, et clamor meus ad te veniat.
Okusaba kw’oyo ali mu buyinike ng’ayigganyizibwa nga yeeyongedde okunafuwa, n’afukumula byonna ebimuli ku mutima mu maaso ga Mukama. Wulira okusaba kwange, Ayi Mukama, okkirize okukoowoola kwange kutuuke gy’oli.
2 Non avertas faciem tuam a me: in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam; in quacumque die invocavero te, velociter exaudi me.
Tonneekweka mu biseera eby’obuyinike bwange. Ntegera okutu kwo onnyanukule mangu bwe nkukoowoola!
3 Quia defecerunt sicut fumus dies mei, et ossa mea sicut cremium aruerunt.
Kubanga ennaku zange zifuumuuka ng’omukka, n’amagumba gange gaaka ng’amanda.
4 Percussus sum ut fœnum, et aruit cor meum, quia oblitus sum comedere panem meum.
Omutima gwange gulinnyirirwa ng’omuddo, era guwotose; neerabira n’okulya emmere yange.
5 A voce gemitus mei adhæsit os meum carni meæ.
Olw’okwaziirana kwange okunene, nzenna nfuuse ŋŋumbagumba.
6 Similis factus sum pellicano solitudinis; factus sum sicut nycticorax in domicilio.
Ndi ng’ekiwuugulu eky’omu ddungu, era ng’ekiwuugulu eky’omu nsiko.
7 Vigilavi, et factus sum sicut passer solitarius in tecto.
Nsula ntunula, nga ndi ng’ekinyonyi ekitudde kyokka ku kasolya k’ennyumba.
8 Tota die exprobrabant mihi inimici mei, et qui laudabant me adversum me jurabant:
Abalabe bange banvuma olunaku lwonna; abo abanduulira bakozesa linnya lyange nga bakolima.
9 quia cinerem tamquam panem manducabam, et potum meum cum fletu miscebam,
Kubanga ndya evvu ng’alya emmere, n’amaziga gange ne geegattika mu kyokunywa kyange.
10 a facie iræ et indignationis tuæ: quia elevans allisisti me.
Olw’obusungu n’okunyiiga kwo; onneegobyeko n’onsuula eyo.
11 Dies mei sicut umbra declinaverunt, et ego sicut fœnum arui.
Ennaku zange ziri ng’ekisiikirize ky’olweggulo nga buziba; mpotoka ng’omuddo.
12 Tu autem, Domine, in æternum permanes, et memoriale tuum in generationem et generationem.
Naye ggwe, Ayi Mukama, obeera mu ntebe yo ey’obwakabaka emirembe n’emirembe; erinnya lyo linajjukirwanga ab’omu mirembe gyonna.
13 Tu exsurgens misereberis Sion, quia tempus miserendi ejus, quia venit tempus:
Olisituka n’osaasira Sayuuni, kino kye kiseera okulaga Sayuuni omukwano; ekiseera kye wateekateeka kituuse.
14 quoniam placuerunt servis tuis lapides ejus, et terræ ejus miserebuntur.
Kubanga amayinja gaakyo abaweereza bo bagaagala nnyo, n’enfuufu y’omu kibuga ekyo ebakwasa ekisa.
15 Et timebunt gentes nomen tuum, Domine, et omnes reges terræ gloriam tuam:
Amawanga gonna ganaatyanga erinnya lya Mukama; ne bakabaka bonna ab’ensi banaakankananga olw’ekitiibwa kyo.
16 quia ædificavit Dominus Sion, et videbitur in gloria sua.
Kubanga Mukama alizimba Sayuuni buto, era n’alabika mu kitiibwa kye.
17 Respexit in orationem humilium et non sprevit precem eorum.
Alyanukula okusaba kw’abanaku; talinyooma kwegayirira kwabwe.
18 Scribantur hæc in generatione altera, et populus qui creabitur laudabit Dominum.
Bino leka biwandiikirwe ab’omu mirembe egirijja, abantu abatannatondebwa bwe balibisoma balyoke batendereze Mukama.
19 Quia prospexit de excelso sancto suo; Dominus de cælo in terram aspexit:
Bategeere nti Mukama yatunula wansi ng’asinziira waggulu mu kifo kye ekitukuvu; Mukama yasinzira mu ggulu n’atunuulira ensi,
20 ut audiret gemitus compeditorum; ut solveret filios interemptorum:
okuwulira okusinda kw’abasibe, n’okusumulula abo abasaliddwa ogw’okufa.
21 ut annuntient in Sion nomen Domini, et laudem ejus in Jerusalem:
Erinnya lya Mukama, liryoke litenderezebwe mu Sayuuni, bamutenderezenga mu Yerusaalemi;
22 in conveniendo populos in unum, et reges, ut serviant Domino.
abantu nga bakuŋŋaanye, awamu n’obwakabaka, okusinza Mukama.
23 Respondit ei in via virtutis suæ: Paucitatem dierum meorum nuntia mihi:
Mukama ammazeemu amaanyi nga nkyali muvubuka; akendeezezza ku nnaku z’obulamu bwange.
24 ne revoces me in dimidio dierum meorum, in generationem et generationem anni tui.
Ne ndyoka mmukaabira nti, “Ayi Katonda wange, tontwala nga nkyali mu makkati g’emyaka gy’obulamu bwange, ggw’abeera omulamu emirembe gyonna.
25 Initio tu, Domine, terram fundasti, et opera manuum tuarum sunt cæli.
Ku ntandikwa wassaawo omusingi gw’ensi; n’eggulu gy’emirimu gy’emikono gyo.
26 Ipsi peribunt, tu autem permanes; et omnes sicut vestimentum veterascent. Et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur;
Byonna biriggwaawo, naye ggwe oli wa lubeerera. Byonna birikaddiwa ng’ebyambalo. Olibikyusa ng’ebyambalo, ne bisuulibwa.
27 tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient.
Naye ggwe tokyuka oli wa lubeerera n’emyaka gyo tegirikoma.
28 Filii servorum tuorum habitabunt, et semen eorum in sæculum dirigetur.
Abaana b’abaweereza bo baliba mu ddembe; ne bazzukulu baabwe banaabeeranga w’oli nga tebalina kye batya.”
