Psalmorum 102
1 Oratio pauperis, cum anxius fuerit, et in conspectu Domini effuderit precem suam. Domine, exaudi orationem meam, et clamor meus ad te veniat.
Patangkhang kami lawkthuihaih. A tha boeng sut naah Angraeng hmaa ah palungnat hoi lawkthuihaih. Aw Angraeng, lawk ka thuihaih hae tahngai ah; ka qahhaih lok loe nang khaeah pha nasoe.
2 Non avertas faciem tuam a me: in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam; in quacumque die invocavero te, velociter exaudi me.
Raihaih ka tong naah kai khae hoi mikhmai hawk ving hmah; na naa to kai khae bangah patueng ah; kang kawk naah, karangah na pathim ah.
3 Quia defecerunt sicut fumus dies mei, et ossa mea sicut cremium aruerunt.
Kai ih aninawk loe hmaikhue baktiah azawk o moe, ka huhnawk doeh hmai kamngaeh baktiah kangh.
4 Percussus sum ut fœnum, et aruit cor meum, quia oblitus sum comedere panem meum.
Ka palungthin loe zaek moe, qam baktiah azaem; buhcaak hanah doeh ka pahnet sut boeh.
5 A voce gemitus mei adhæsit os meum carni meæ.
Ka haam loiah ka huhnawk doeh ka ngan hin hoiah angbet caeng boeh.
6 Similis factus sum pellicano solitudinis; factus sum sicut nycticorax in domicilio.
Kai loe praezaek ih bukbuh baktih; long karoem ahmuen ih tavaa baktiah ni ka oh sut boeh.
7 Vigilavi, et factus sum sicut passer solitarius in tecto.
Kai loe iip ai ah ka oh, angmabueng kaom imphu ih parit tavaa baktiah ni ka oh boeh.
8 Tota die exprobrabant mihi inimici mei, et qui laudabant me adversum me jurabant:
Ka misanawk mah ni thokkruek kasae ang thuih o; kai pahnui thuih kaminawk loe kai ih misa ah oh hanah lokthuih o.
9 quia cinerem tamquam panem manducabam, et potum meum cum fletu miscebam,
Maiphunawk to buh baktiah ka caak; ka naek han koi doeh mikkhraetui hoiah angbaeh,
10 a facie iræ et indignationis tuæ: quia elevans allisisti me.
dip thai ai ah palung na phui pongah, kai hae nang toengh tahang moe, long ah nang vah tathuk ving.
11 Dies mei sicut umbra declinaverunt, et ego sicut fœnum arui.
Ka hinghaih aninawk loe kasawk tahlip baktiah oh moe, qam baktiah ka zaem.
12 Tu autem, Domine, in æternum permanes, et memoriale tuum in generationem et generationem.
Toe Angraeng nang loe dungzan khoek to cak; na hmin panoekhaih doeh adungh kaminawk boih khoek to cak.
13 Tu exsurgens misereberis Sion, quia tempus miserendi ejus, quia venit tempus:
Nang loe angthawk ueloe, Zion nuiah palungnathaih na tawn vop tih; anih tahmenhaih atue, atue khaehhaih atue angzoh boeh.
14 quoniam placuerunt servis tuis lapides ejus, et terræ ejus miserebuntur.
Na tamnanawk loe to ih thlungnawk to koeh o moe, maiphu doeh koeh o.
15 Et timebunt gentes nomen tuum, Domine, et omnes reges terræ gloriam tuam:
Sithaw panoek ai kaminawk mah Angraeng ih ahmin to zii o ueloe, long ih siangpahrangnawk boih mah a lensawkhaih to zii o tih.
16 quia ædificavit Dominus Sion, et videbitur in gloria sua.
Angraeng mah Zion to pakhraih naah, anih loe a lensawkhaih hoiah angphong tih.
17 Respexit in orationem humilium et non sprevit precem eorum.
Amtang kaminawk lawkthuihaih lok to anih mah pathim pae tih, nihcae lawkthuihaih to patoek pae mak ai.
18 Scribantur hæc in generatione altera, et populus qui creabitur laudabit Dominum.
Hae kawng hae angzo han koi adung kaminawk hanah tarik tih; a sak ih kaminawk mah Angraeng to saphaw o tih.
19 Quia prospexit de excelso sancto suo; Dominus de cælo in terram aspexit:
Angraeng loe kasang angmah ih hmuenciim hoiah khet tathuk moe, van hoiah long to a dan tathuk,
20 ut audiret gemitus compeditorum; ut solveret filios interemptorum:
thongkrah kaminawk hanghaih lok to tahngai pae, kadueh tom kaminawk to loisak hanah,
21 ut annuntient in Sion nomen Domini, et laudem ejus in Jerusalem:
Zion ah Angraeng ih ahmin to taphong moe, Jerusalem ah anih saphawhaih laa to sak pacoengah,
22 in conveniendo populos in unum, et reges, ut serviant Domino.
Angraeng ih tok sak hanah, kaminawk hoi praenawk nawnto amkhueng o tih.
23 Respondit ei in via virtutis suæ: Paucitatem dierum meorum nuntia mihi:
Loklam ka caeh li naah anih mah tha ang zoksak; kai ih aninawk to ang duemsak.
24 ne revoces me in dimidio dierum meorum, in generationem et generationem anni tui.
To pongah kai mah, Aw ka Sithaw, khosak hoih li naah ka hinghaih na la pae ving hmah; nang ih saningnawk loe angzo han koi adung kaminawk khoek to oh.
25 Initio tu, Domine, terram fundasti, et opera manuum tuarum sunt cæli.
Tangsuek nathuem hoi boeh ni long hae na sak; vannawk loe na ban hoiah sak ih hmuen ah ni oh o.
26 Ipsi peribunt, tu autem permanes; et omnes sicut vestimentum veterascent. Et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur;
Nihcae loe anghma angtaa o tih, toe nang loe na om poe tih; ue, nihcae loe kahni baktiah prawn o boih tih; nihcae to kahni baktiah nam khraisak tih, to naah nihcae loe amkhraih o tih.
27 tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient.
Toe nang loe nangmah toeng roengah ni om tih; na saningnawk loe boenghaih om mak ai.
28 Filii servorum tuorum habitabunt, et semen eorum in sæculum dirigetur.
Na tamnanawk ih caanawk loe apet ai ah om o tih, nihcae ih atii loe na hmaa ah kacakah om o tih.
