< Psalmorum 10 >
1 Ut quid, Domine, recessisti longe; despicis in opportunitatibus, in tribulatione?
¿Por qué estás lejos, oh Yavé, Y te escondes en tiempos de angustia?
2 Dum superbit impius, incenditur pauper: comprehenduntur in consiliis quibus cogitant.
Por la arrogancia del impío el pobre es consumido. ¡Caigan en las trampas que ellos mismos inventaron!
3 Quoniam laudatur peccator in desideriis animæ suæ, et iniquus benedicitur.
Porque el impío se jacta de lo que su alma ansía, Y el avaro maldice y desprecia a Yavé.
4 Exacerbavit Dominum peccator: secundum multitudinem iræ suæ, non quæret.
Con altivez de su semblante, el perverso no averigua. ʼElohim no está en sus pensamientos.
5 Non est Deus in conspectu ejus; inquinatæ sunt viæ illius in omni tempore. Auferuntur judicia tua a facie ejus; omnium inimicorum suorum dominabitur.
En todo tiempo sus caminos son torcidos. Tiene tus juicios lejos de su vista. Desprecia a todos sus adversarios.
6 Dixit enim in corde suo: Non movebor a generatione in generationem, sine malo.
Dice en su corazón: No seré conmovido. A través de todas las generaciones, no estaré en adversidad.
7 Cujus maledictione os plenum est, et amaritudine, et dolo; sub lingua ejus labor et dolor.
Su boca está llena de maldición, engaños, opresión. Debajo de su lengua hay vejación y maldad.
8 Sedet in insidiis cum divitibus in occultis, ut interficiat innocentem.
Se sienta al acecho, cerca de las aldeas. En escondrijos asesina al inocente. Sus ojos acechan para caerle al desvalido.
9 Oculi ejus in pauperem respiciunt; insidiatur in abscondito, quasi leo in spelunca sua. Insidiatur ut rapiat pauperem; rapere pauperem dum attrahit eum.
Acecha en lo encubierto, como un león desde su guarida Espera para arrebatar al pobre. Arrebata al pobre, lo atrae a su red.
10 In laqueo suo humiliabit eum; inclinabit se, et cadet cum dominatus fuerit pauperum.
Se encoge, se agazapa, Y el indefenso cae en sus fuertes garras.
11 Dixit enim in corde suo: Oblitus est Deus; avertit faciem suam, ne videat in finem.
Dice en su corazón: ʼEL olvidó, Escondió su rostro, no verá jamás.
12 Exsurge, Domine Deus, exaltetur manus tua; ne obliviscaris pauperum.
¡Levántate, oh Yavé! ¡Oh ʼEL, levanta tu mano, Y no te olvides del humilde!
13 Propter quid irritavit impius Deum? dixit enim in corde suo: Non requiret.
¿Por qué el perverso menosprecia a ʼElohim? Porque en su corazón piensa que no le pedirás cuenta.
14 Vides, quoniam tu laborem et dolorem consideras, ut tradas eos in manus tuas. Tibi derelictus est pauper; orphano tu eris adjutor.
Sin embargo Tú lo ves, Porque observas el agravio y la vejación, Para retribuirlos con tu mano. ¡A Ti se encomienda el desvalido! ¡Tú eres el defensor del huérfano!
15 Contere brachium peccatoris et maligni; quæretur peccatum illius, et non invenietur.
Quebranta el brazo del malvado y del perverso. Persigue su impiedad hasta que no haya ninguna.
16 Dominus regnabit in æternum, et in sæculum sæculi; peribitis, gentes, de terra illius.
Yavé es Rey para siempre jamás. Las naciones que ocupaban su tierra perecerán.
17 Desiderium pauperum exaudivit Dominus; præparationem cordis eorum audivit auris tua:
Oh Yavé, Tú has oído el anhelo de los humildes. Fortaleces sus corazones, tienes atento tu oído
18 judicare pupillo et humili, ut non apponat ultra magnificare se homo super terram.
A fin de vindicar a los huérfanos y a los oprimidos, Para que el hombre de la tierra no los aterrorice más.