Proverbiorum 9
1 Sapientia ædificavit sibi domum: excidit columnas septem.
Palunghahaih mah im tung sarihto a aah moe, ohhaih im to a sak;
2 Immolavit victimas suas, miscuit vinum, et proposuit mensam suam.
angmah pacah ih moinawk to a boh; misurtui to a lawn moe, caboi to pahnut.
3 Misit ancillas suas ut vocarent ad arcem et ad mœnia civitatis.
A tok sahkung tanglanawk to patoeh moe, vangpui kasang koek ahmuen ah angdoet pacoengah, a hangh.
4 Si quis est parvulus, veniat ad me. Et insipientibus locuta est:
Poekhaih tawn kaminawk haeah angzo oh; khokhan thai ai kaminawk anih khaeah angzo oh, tiah a kawk,
5 Venite, comedite panem meum, et bibite vinum quod miscui vobis.
angzo oh, kai ih takaw hae caa oh loe, ka lawn tangcae misurtui hae nae oh.
6 Relinquite infantiam, et vivite, et ambulate per vias prudentiæ.
Na hing hanah, khosak amthuhaih to caeh taak ah loe, palunghahaih loklam to pazui ah.
7 Qui erudit derisorem, ipse injuriam sibi facit, et qui arguit impium, sibi maculam generat.
Kami tiah doeh sah ai kami thuitaekung loe azathaih to tongh moe, kahoih ai kami thuitaekkung doeh kasae thuihaih to tong lat.
8 Noli arguere derisorem, ne oderit te: argue sapientem, et diliget te.
Kami pahnui thuih kami to zoeh hmah, na hnuma lat tih; palungha kami to na zoeh nahaeloe, na palung tih.
9 Da sapienti occasionem, et addetur ei sapientia; doce justum, et festinabit accipere.
Palungha kami na thuitaek nahaeloe, palungha aep tih; katoeng kami to na patuk nahaeloe, anih amtukhaih to sang aep tih.
10 Principium sapientiæ timor Domini, et scientia sanctorum prudentia.
Angraeng zithaih loe palungha amtonghaih takung pui ah oh; ciimcai Sithaw panoekhaih loe palunghahaih ah oh.
11 Per me enim multiplicabuntur dies tui, et addentur tibi anni vitæ.
Kai rang hoiah na hinglung sawk ueloe, na hinghaih saning to pop tih.
12 Si sapiens fueris, tibimetipsi eris; si autem illusor, solus portabis malum.
Palung na ha nahaeloe palunghahaih atho to na hnu tih; toe minawk khet na patoek nahaeloe, nangmah na zok tih.
13 Mulier stulta et clamosa, plenaque illecebris, et nihil omnino sciens,
Amthu nongpata ih lok loe ham; anih loe poekhaih tawn ai moe, panoekhaih tidoeh tawn ai.
14 sedit in foribus domus suæ, super sellam in excelso urbis loco,
Anih loe angmah im thok taengah anghnut moe, vangpui kasang koek ahmuen ah anghnut,
15 ut vocaret transeuntes per viam, et pergentes itinere suo:
katoeng loklam caeh kaminawk to a kawk;
16 Qui est parvulus declinet ad me. Et vecordi locuta est:
poekhaih tawn ai kaminawk khaeah athung bangah angzo oh, tiah a naa; khokhan thai ai kaminawk khaeah loe,
17 Aquæ furtivæ dulciores sunt, et panis absconditus suavior.
paquk ih tui loe luep, tamquta hoi caak ih takaw loe khraem, tiah a naa.
