Proverbiorum 6

1 Fili mi, si spoponderis pro amico tuo, defixisti apud extraneum manum tuam:

Mia filo! se vi garantiis por via proksimulo Kaj donis vian manon por aliulo,

2 illaqueatus es verbis oris tui, et captus propriis sermonibus.

Tiam vi enretiĝis per la vortoj de via buŝo, Kaptiĝis per la vortoj de via buŝo.

3 Fac ergo quod dico, fili mi, et temetipsum libera, quia incidisti in manum proximi tui. Discurre, festina, suscita amicum tuum.

Tiam, mia filo, agu tiel kaj saviĝu, Ĉar vi falis en la mano de via proksimulo: Iru, vigliĝu, kaj petegu vian proksimulon;

4 Ne dederis somnum oculis tuis, nec dormitent palpebræ tuæ.

Ne lasu viajn okulojn dormi Kaj viajn palpebrojn dormeti;

5 Eruere quasi damula de manu, et quasi avis de manu aucupis.

Savu vin, kiel gazelo, el la mano, Kaj kiel birdo el la mano de la birdokaptisto.

6 Vade ad formicam, o piger, et considera vias ejus, et disce sapientiam.

Iru al la formiko, vi maldiligentulo; Rigardu ĝian agadon, kaj saĝiĝu.

7 Quæ cum non habeat ducem, nec præceptorem, nec principem,

Kvankam ĝi ne havas estron, Nek kontrolanton, nek reganton,

8 parat in æstate cibum sibi, et congregat in messe quod comedat.

Ĝi pretigas en la somero sian panon, Ĝi kolektas dum la rikolto sian manĝon.

9 Usquequo, piger, dormies? quando consurges e somno tuo?

Ĝis kiam, maldiligentulo, vi kuŝos? Kiam vi leviĝos de via dormo?

10 Paululum dormies, paululum dormitabis, paululum conseres manus ut dormias;

Iom da dormo, iom da dormeto, Iom da kunmeto de la manoj por kuŝado;

11 et veniet tibi quasi viator egestas, et pauperies quasi vir armatus. Si vero impiger fueris, veniet ut fons messis tua, et egestas longe fugiet a te.

Kaj venos via malriĉeco kiel rabisto, Kaj via senhaveco kiel viro armita.

12 Homo apostata, vir inutilis, graditur ore perverso;

Homo sentaŭga, homo malbonfarema, Iras kun buŝo malica,

13 annuit oculis, terit pede, digito loquitur,

Donas signojn per la okuloj, aludas per siaj piedoj, Komprenigas per siaj fingroj;

14 pravo corde machinatur malum, et omni tempore jurgia seminat.

Perverseco estas en lia koro, li intencas malbonon; En ĉiu tempo li semas malpacon.

15 Huic extemplo veniet perditio sua, et subito conteretur, nec habebit ultra medicinam.

Tial subite venos lia pereo; Li estos rompita subite, kaj neniu lin sanigos.

16 Sex sunt quæ odit Dominus, et septimum detestatur anima ejus:

Jen estas ses aferoj, kiujn la Eternulo malamas, Kaj sep, kiujn Li abomenegas.

17 oculos sublimes, linguam mendacem, manus effundentes innoxium sanguinem,

Arogantaj okuloj, mensogema lango, Kaj manoj, kiuj verŝas senkulpan sangon,

18 cor machinans cogitationes pessimas, pedes veloces ad currendum in malum,

Koro, kiu preparas malbonfarajn intencojn, Piedoj, kiuj rapidas kuri al malbono,

19 proferentem mendacia testem fallacem, et eum qui seminat inter fratres discordias.

Falsa atestanto, kiu elspiras mensogojn; Kaj tiu, kiu semas malpacon inter fratoj.

20 Conserva, fili mi, præcepta patris tui, et ne dimittas legem matris tuæ.

Konservu, mia filo, la ordonon de via patro, Kaj ne forĵetu la instruon de via patrino.

21 Liga ea in corde tuo jugiter, et circumda gutturi tuo.

Ligu ilin por ĉiam al via koro, Volvu ilin sur vian kolon.

22 Cum ambulaveris, gradiantur tecum; cum dormieris, custodiant te: et evigilans loquere cum eis.

Kiam vi iros, ili gvidos vin; Kiam vi kuŝiĝos, ili vin gardos; Kaj kiam vi vekiĝos, ili parolos kun vi.

23 Quia mandatum lucerna est, et lex lux, et via vitæ increpatio disciplinæ:

Ĉar moralordono estas lumingo, kaj instruo estas lumo, Kaj edifaj predikoj estas vojo de vivo,

24 ut custodiant te a muliere mala, et a blanda lingua extraneæ.

Por gardi vin kontraŭ malbona virino, Kontraŭ glata lango de fremdulino.

25 Non concupiscat pulchritudinem ejus cor tuum, nec capiaris nutibus illius:

Ne deziregu en via koro ŝian belecon, Kaj ne kaptiĝu per ŝiaj palpebroj.

26 pretium enim scorti vix est unius panis, mulier autem viri pretiosam animam capit.

Ĉar la kosto de publikulino estas nur unu pano; Sed fremda edzino forkaptas la grandvaloran animon.

27 Numquid potest homo abscondere ignem in sinu suo, ut vestimenta illius non ardeant?

Ĉu iu povas teni fajron en sia sino tiel, Ke liaj vestoj ne brulu?

28 aut ambulare super prunas, ut non comburantur plantæ ejus?

Ĉu iu povas marŝi sur ardantaj karboj, Ne bruligante siajn piedojn?

29 sic qui ingreditur ad mulierem proximi sui, non erit mundus cum tetigerit eam.

Tiel ankaŭ estas kun tiu, kiu venas al la edzino de sia proksimulo; Neniu, kiu ŝin ektuŝas, restas sen puno.

30 Non grandis est culpa cum quis furatus fuerit: furatur enim ut esurientem impleat animam;

Oni ne faras grandan honton al ŝtelanto, Se li ŝtelas por sin satigi, kiam li malsatas;

31 deprehensus quoque reddet septuplum, et omnem substantiam domus suæ tradet.

Kaj kiam oni lin kaptas, li pagas sepoble; La tutan havon de sia domo li fordonas.

32 Qui autem adulter est, propter cordis inopiam perdet animam suam;

Sed kiu adultas kun virino, tiu estas sensaĝa; Tiu, kiu faras tion, pereigas sian animon;

33 turpitudinem et ignominiam congregat sibi, et opprobrium illius non delebitur:

Batojn kaj malhonoron li ricevas, Kaj lia honto ne elviŝiĝas;

34 quia zelus et furor viri non parcet in die vindictæ,

Ĉar furiozas la ĵaluzo de la edzo; Kaj li ne indulgas en la tempo de la venĝo.

35 nec acquiescet cujusquam precibus, nec suscipiet pro redemptione dona plurima.

Li rigardas nenian kompenson, Kaj li ne akceptas, se vi volas eĉ multe donaci.