Proverbiorum 31
1 Verba Lamuelis regis. Visio qua erudivit eum mater sua.
Te są słowa Lemuela króla, i zebranie mów, któremi go ćwiczyła matka jego.
2 Quid, dilecte mi? quid, dilecte uteri mei? quid, dilecte votorum meorum?
Cóż rzekę, synu mój? cóż rzekę, synu żywota mego? i cóż rzekę, synu ślubów moich?
3 Ne dederis mulieribus substantiam tuam, et divitias tuas ad delendos reges.
Nie dawaj niewiastom siły twojej, ani dróg twoich tym, którzy do zginienia królów przywodzą.
4 Noli regibus, o Lamuel, noli regibus dare vinum, quia nullum secretum est ubi regnat ebrietas;
Nie królom, o Lemuelu! nie królom należy pić wino, a nie panom bawić się napojem mocnym;
5 et ne forte bibant, et obliviscantur judiciorum, et mutent causam filiorum pauperis.
By snać pijąc nie zapomniał na ustawy, a nie odmienił spraw wszystkich ludzi uciśnionych.
6 Date siceram mœrentibus, et vinum his qui amaro sunt animo.
Dajcie napój mocny ginącemu, a wino tym, którzy są ducha sfrasowanego.
7 Bibant, et obliviscantur egestatis suæ, et doloris sui non recordentur amplius.
Niech się napije, a zapomni ubóstwa swego, a na utrapienie swoje niech więcej nie wspomni.
8 Aperi os tuum muto, et causis omnium filiorum qui pertranseunt.
Otwórz usta swe za niemym w sprawie wszystkich osądzonych na śmierć.
9 Aperi os tuum, decerne quod justum est, et judica inopem et pauperem.
Otwórz usta swe, sądź sprawiedliwie, a podejmij się sprawy ubogiego i nędznego.
10 Mulierem fortem quis inveniet? procul et de ultimis finibus pretium ejus.
Któż znajdzie niewiastę stateczną, gdyż nad perły daleko większa jest cena jej?
11 Confidit in ea cor viri sui, et spoliis non indigebit.
Serce męża jej ufa jej, a na korzyściach schodzić mu nie będzie.
12 Reddet ei bonum, et non malum, omnibus diebus vitæ suæ.
Dobrze mu czyni, a nie źle, po wszystkie dni żywota swego.
13 Quæsivit lanam et linum, et operata est consilia manuum suarum.
Szuka wełny i lnu, a pracuje ochotnie rękami swemi.
14 Facta est quasi navis institoris, de longe portans panem suum.
Podobna jest okrętom kupieckim; z daleka przywodzi żywność swoję.
15 Et de nocte surrexit, deditque prædam domesticis suis, et cibaria ancillis suis.
I wstaje bardzo rano, a daje pokarm czeladzi swej, a obrok słuszny dziewkom swym.
16 Consideravit agrum, et emit eum; de fructu manuum suarum plantavit vineam.
Obmyśla rolę, i ujmuje ją; z zarobku rąk swoich szczepi winnice.
17 Accinxit fortitudine lumbos suos, et roboravit brachium suum.
Przepasuje mocą biodra swe, a posila ramiona swoje.
18 Gustavit, et vidit quia bona est negotiatio ejus; non extinguetur in nocte lucerna ejus.
Doświadcza, że jest dobra skrzętność jej, a nie gaśnie w nocy pochodnia jej.
19 Manum suam misit ad fortia, et digiti ejus apprehenderunt fusum.
Ręce swoje obraca do kądzieli, a palcami swemi trzyma wrzeciono.
20 Manum suam aperuit inopi, et palmas suas extendit ad pauperem.
Rękę swą otwiera ubogiemu, a ręce swoje wyciąga ku nędznemu.
21 Non timebit domui suæ a frigoribus nivis; omnes enim domestici ejus vestiti sunt duplicibus.
Nie boi się o czeladź swoję czasu śniegu; albowiem wszystka czeladź jej obłoczy się w szatę dwoistą.
22 Stragulatam vestem fecit sibi; byssus et purpura indumentum ejus.
Kobierce sobie robi; płótno subtelne i szarłat jest odzieniem jej.
23 Nobilis in portis vir ejus, quando sederit cum senatoribus terræ.
Znaczny jest w bramach mąż jej, gdy siedzi między starszymi ziemi.
24 Sindonem fecit, et vendidit, et cingulum tradidit Chananæo.
Płótno robi, i sprzedaje, także pasy sprzedaje kupcowi.
25 Fortitudo et decor indumentum ejus, et ridebit in die novissimo.
Moc i przystojność jest odzieniem jej; nie frasuje się o czasy przyszłe.
26 Os suum aperuit sapientiæ, et lex clementiæ in lingua ejus.
Mądrze otwiera usta swe, a nauka miłosierdzia jest na języku jej.
27 Consideravit semitas domus suæ, et panem otiosa non comedit.
Dogląda rządu w domu swym, a chleba próżnując nie je.
28 Surrexerunt filii ejus, et beatissimam prædicaverunt; vir ejus, et laudavit eam.
Powstawszy synowie jej błogosławią jej; także i mąż jej chwali ją,
29 Multæ filiæ congregaverunt divitias; tu supergressa es universas.
Mówiąc: Wiele niewiast grzecznie sobie poczynały; ale je ty przechodzisz wszystkie.
30 Fallax gratia, et vana est pulchritudo: mulier timens Dominum, ipsa laudabitur.
Omylna jest wdzięczność, i marna piękność; ale niewiasta, która się Pana boi, ta pochwały godna.
31 Date ei de fructu manuum suarum, et laudent eam in portis opera ejus.
Dajcie jej z owocu ręku jej, a niechaj ją chwalą w bramach uczynki jej.
