< Proverbiorum 21 >
1 Sicut divisiones aquarum, ita cor regis in manu Domini: quocumque voluerit, inclinabit illud.
Arroyo de agua es el corazón del rey en las manos de Yahvé, quien lo inclina adonde quiere.
2 Omnis via viri recta sibi videtur: appendit autem corda Dominus.
Parécenle rectos al hombre todos sus caminos, pero el que pesa los corazones es Yahvé.
3 Facere misericordiam et judicium magis placet Domino quam victimæ.
Practicar la justicia y equidad agrada a Yahvé más que el sacrificio.
4 Exaltatio oculorum est dilatatio cordis; lucerna impiorum peccatum.
Altivez de ojos y soberbia de corazón, son antorcha de los impíos, son pecados.
5 Cogitationes robusti semper in abundantia; omnis autem piger semper in egestate est.
Los pensamientos del diligente dan frutos en abundancia, mas el hombre precipitado no gana más que la pobreza.
6 Qui congregat thesauros lingua mendacii vanus et excors est, et impingetur ad laqueos mortis.
Amontonar tesoros con lengua artera, es vanidad fugaz de hombres que buscan la muerte.
7 Rapinæ impiorum detrahent eos, quia noluerunt facere judicium.
La rapiña de los impíos es su ruina, porque rehúsan obrar rectamente.
8 Perversa via viri aliena est; qui autem mundus est, rectum opus ejus.
El camino del perverso es tortuoso, mas el proceder del honesto es recto.
9 Melius est sedere in angulo domatis, quam cum muliere litigiosa, et in domo communi.
Mejor es habitar en la punta del techo, que en la misma casa al lado de una mujer rencillosa.
10 Anima impii desiderat malum: non miserebitur proximo suo.
El alma del impío desea el mal, ni siquiera su amigo halla gracia a sus ojos.
11 Mulctato pestilente, sapientior erit parvulus, et si sectetur sapientem, sumet scientiam.
Por el castigo del burlador escarmienta el necio; el sabio se hace más sabio por la enseñanza.
12 Excogitat justus de domo impii, ut detrahat impios a malo.
El justo contempla la casa del impío, y cómo los impíos corren a la ruina.
13 Qui obturat aurem suam ad clamorem pauperis, et ipse clamabit, et non exaudietur.
Quien cierra sus oídos a los clamores del pobre, clamará él mismo y no será oído.
14 Munus absconditum extinguit iras, et donum in sinu indignationem maximam.
La dádiva secreta calma la cólera, y el don metido en el seno, la mayor ira.
15 Gaudium justo est facere judicium, et pavor operantibus iniquitatem.
El justo halla su gozo en practicar la justicia, en tanto que los obradores de iniquidad se espantan.
16 Vir qui erraverit a via doctrinæ in cœtu gigantum commorabitur.
El que se desvía del camino de la sabiduría, irá a morar con los muertos.
17 Qui diligit epulas in egestate erit; qui amat vinum et pinguia non ditabitur.
El que ama los placeres se empobrece; quien ama el vino y los perfumes no se enriquece.
18 Pro justo datur impius, et pro rectis iniquus.
Rescate del justo es el impío, y el de los rectos, el pérfido.
19 Melius est habitare in terra deserta quam cum muliere rixosa et iracunda.
Mejor vivir en tierra desierta que con mujer pendenciera y colérica.
20 Thesaurus desiderabilis, et oleum in habitaculo justi: et imprudens homo dissipabit illud.
En la casa del sabio hay tesoros deseables y aceite, pero un necio los malbarata.
21 Qui sequitur justitiam et misericordiam inveniet vitam, justitiam, et gloriam.
Quien practica la justicia y la misericordia, hallará vida, justicia y honra.
22 Civitatem fortium ascendit sapiens, et destruxit robur fiduciæ ejus.
El sabio va a la guerra contra una ciudad de héroes y arrasa los baluartes en que ella confiaba.
23 Qui custodit os suum et linguam suam custodit ab angustiis animam suam.
Quien guarda su boca y su lengua, guarda de angustias su alma.
24 Superbus et arrogans vocatur indoctus, qui in ira operatur superbiam.
El soberbio y altanero, burlador es su nombre; obra con insolente furor.
25 Desideria occidunt pigrum: noluerunt enim quidquam manus ejus operari.
Matan al haragán sus deseos; pues sus manos rehúsan trabajar.
26 Tota die concupiscit et desiderat; qui autem justus est, tribuet, et non cessabit.
Todo el día se consume codiciando, mientras el justo da sin tasa.
27 Hostiæ impiorum abominabiles, quia offeruntur ex scelere.
El sacrificio del impío es abominable, ¡cuánto más si uno lo ofrece con mala intención!
28 Testis mendax peribit; vir obediens loquetur victoriam.
El testigo mentiroso perecerá, pero quien escucha habla para siempre.
29 Vir impius procaciter obfirmat vultum suum; qui autem rectus est corrigit viam suam.
El malvado muestra dureza en su cara, el hombre recto dispone su camino.
30 Non est sapientia, non est prudentia, non est consilium contra Dominum.
Contra Yahvé no hay sabiduría, ni prudencia, ni consejo.
31 Equus paratur ad diem belli; Dominus autem salutem tribuit.
Se prepara el caballo para el día del combate, pero la victoria viene de Yahvé.