Proverbiorum 2
1 Fili mi, si susceperis sermones meos, et mandata mea absconderis penes te:
Synu mój! jeźli przyjmiesz słowa moje, a przykazanie moje zachowasz u siebie;
2 ut audiat sapientiam auris tua, inclina cor tuum ad cognoscendam prudentiam.
Nadstawiszli mądrości ucha twego, i nakłoniszli serca twego do roztropności;
3 Si enim sapientiam invocaveris, et inclinaveris cor tuum prudentiæ;
Owszem, jeźli na rozum zawołasz, a roztropności wezwieszli głosem swoim;
4 si quæsieris eam quasi pecuniam, et sicut thesauros effoderis illam:
Jeźli jej szukać będziesz jako srebra, a jako skarbów skrytych pilnie szukać będziesz:
5 tunc intelliges timorem Domini, et scientiam Dei invenies,
Tedy zrozumiesz bojaźń Pańską, a znajomość Bożą znajdziesz.
6 quia Dominus dat sapientiam, et ex ore ejus prudentia et scientia.
Albowiem Pan daje mądrość, z ust jego pochodzi umiejętność i roztropność.
7 Custodiet rectorum salutem, et proteget gradientes simpliciter,
On zachowuje uprzejmym prawdziwą mądrość; on jest tarczą chodzącym w szczerości,
8 servans semitas justitiæ, et vias sanctorum custodiens.
Aby strzegli ścieżek sądu; on drogi świętych swoich strzeże.
9 Tunc intelliges justitiam, et judicium, et æquitatem, et omnem semitam bonam.
Tedy wyrozumiesz sprawiedliwość, i sąd, i prawość, i wszelką ścieszkę dobrą.
10 Si intraverit sapientia cor tuum, et scientia animæ tuæ placuerit,
Gdy wnijdzie mądrośu w serce twoje, a umiejętność duszy twojej wdzięczna będzie:
11 consilium custodiet te, et prudentia servabit te:
Tedy cię ostrożność strzedz będzie, a opatrzność zachowa cię.
12 ut eruaris a via mala, et ab homine qui perversa loquitur;
Wyrywając cię od drogi złej, i od człowieka mówiącego przewrotności;
13 qui relinquunt iter rectum, et ambulant per vias tenebrosas;
Od tych, którzy opuszczają ścieszki proste, udawając się drogami ciemnemi;
14 qui lætantur cum malefecerint, et exsultant in rebus pessimis;
Którzy się radują, gdy czynią złe, a weselą się w złośliwych przewrotnościach;
15 quorum viæ perversæ sunt, et infames gressus eorum.
Których ścieszki są krzywe, a sami są przewrotnymi na drogach swoich;
16 Ut eruaris a muliere aliena, et ab extranea quæ mollit sermones suos,
Wyrywając cię od niewiasty postronnej i obcej, która pochlebia łagodnemi słowy;
17 et relinquit ducem pubertatis suæ,
Która opuszcza wodza młodości swojej, a przymierza Boga swojego zapomina.
18 et pacti Dei sui oblita est. Inclinata est enim ad mortem domus ejus, et ad inferos semitæ ipsius. (questioned)
Bo się nachyla ku śmierci dom jej, a do umarłych ścieszki jej.
19 Omnes qui ingrediuntur ad eam non revertentur, nec apprehendent semitas vitæ.
Wszyscy, którzy do niej wchodzą, nie wracają się, ani trafiają na ścieszkę żywota.
20 Ut ambules in via bona, et calles justorum custodias:
A przetoż będziesz chodził drogą dobrych, a ścieżek sprawiedliwych będziesz przestrzegał.
21 qui enim recti sunt habitabunt in terra, et simplices permanebunt in ea;
Albowiem cnotliwi będą mieszkali na ziemi, a szczerzy trwać będą na niej;
22 impii vero de terra perdentur, et qui inique agunt auferentur ex ea.
Ale niepobożni z ziemi wykorzenieni będą, a przewrotni będą z niej wygładzeni.
