Proverbiorum 18
1 Occasiones quærit qui vult recedere ab amico: omni tempore erit exprobrabilis.
Człowiek swej myśli, szuka tego, co mu się podoba, a w każdą rzecz wtrąca się.
2 Non recipit stultus verba prudentiæ, nisi ea dixeris quæ versantur in corde ejus.
Nie kocha się głupi w roztropności, ale w tem, co mu objawia serce jego.
3 Impius, cum in profundum venerit peccatorum, contemnit; sed sequitur eum ignominia et opprobrium.
Gdy przychodzi niezbożny, przychodzi też wzgarda, a z mężem lekkomyślnym urąganie.
4 Aqua profunda verba ex ore viri, et torrens redundans fons sapientiæ.
Słowa ust męża mądrego są jako wody głębokie, a źródło mądrości jako potok wylewający.
5 Accipere personam impii non est bonum, ut declines a veritate judicii.
Nie dobra to, mieć wzgląd na osobę niezbożnego, aby był podwrócony sprawiedliwy w sądzie.
6 Labia stulti miscent se rixis, et os ejus jurgia provocat.
Wargi głupiego zmierzają do swaru, a usta jego do bitwy wyzywają.
7 Os stulti contritio ejus, et labia ipsius ruina animæ ejus.
Usta głupiego są upadkiem jego, a wargi jego sidłem duszy jego.
8 Verba bilinguis quasi simplicia, et ipsa perveniunt usque ad interiora ventris. Pigrum dejicit timor; animæ autem effeminatorum esurient.
Słowa obmówcy są jako słowa zranionych, a wszakże przenikają do wnętrzności żywota.
9 Qui mollis et dissolutus est in opere suo frater est sua opera dissipantis.
Kto niedbały w sprawach swoich, bratem jest utratnika.
10 Turris fortissima nomen Domini; ad ipsum currit justus, et exaltabitur.
Imię Pańskie jest mocną wieżą; sprawiedliwy się do niej uciecze, a wywyższony będzie.
11 Substantia divitis urbs roboris ejus, et quasi murus validus circumdans eum.
Majętność bogatego jest miastem jego mocnem, a jako mur wysoki w myśli jego.
12 Antequam conteratur, exaltatur cor hominis, et antequam glorificetur, humiliatur.
Przed upadkiem podnosi się serce człowiecze, a sławę uprzedza poniżenie.
13 Qui prius respondet quam audiat, stultum se esse demonstrat, et confusione dignum.
Kto odpowiada, pierwej niż wysłucha, głupstwo to jego i zelżywość.
14 Spiritus viri sustentat imbecillitatem suam; spiritum vero ad irascendum facilem quis poterit sustinere?
Duch męża znosi niemoc swoję; ale ducha utrapionego któż zniesie?
15 Cor prudens possidebit scientiam, et auris sapientium quærit doctrinam.
Serce rozumne nabywa umiejętności, a ucho mądrych szuka jej.
16 Donum hominis dilatat viam ejus, et ante principes spatium ei facit.
Dar człowieczy plac mu czyni, i przed wielmożnych przywodzi go.
17 Justus prior est accusator sui: venit amicus ejus, et investigabit eum.
Sprawiedliwym zda się ten, kto pierwszy w sprawie swojej; ale gdy przychodzi bliźni jego, dochodzi go.
18 Contradictiones comprimit sors, et inter potentes quoque dijudicat.
Los uśmierza zwady, i między możnymi rozsądek czyni.
19 Frater qui adjuvatur a fratre quasi civitas firma, et judicia quasi vectes urbium.
Brat krzywdą urażony trudniejszy nad miasto niedobyte, a swary są jako zawory u pałacu.
20 De fructu oris viri replebitur venter ejus, et genimina labiorum ipsius saturabunt eum.
Z owocu ust każdego nasycon bywa żywot jego; urodzajem warg swych będzie nasycony.
21 Mors et vita in manu linguæ; qui diligunt eam comedent fructus ejus.
Śmierć i żywot jest w mocy języka, a kto go miłuje, będzie jadł owoce jego.
22 Qui invenit mulierem bonam invenit bonum, et hauriet jucunditatem a Domino. Qui expellit mulierem bonam expellit bonum; qui autem tenet adulteram stultus est et impius.
Kto znalazł żonę, znalazł rzecz dobrą, i dostąpił łaski od Pana.
23 Cum obsecrationibus loquetur pauper, et dives effabitur rigide.
Ubogi pokornie mówi; ale bogaty odpowiada surowie.
24 Vir amabilis ad societatem magis amicus erit quam frater.
Człowiek, który ma przyjaciół, ma się obchodzić po przyjacielsku, ponieważ przyjaciel bywa przychylniejszy nad brata.
