Nehemiæ 13

1 In die autem illo, lectum est in volumine Moysi, audiente populo: et inventum est scriptum in eo, quod non debeant introire Ammonites et Moabites in ecclesiam Dei usque in æternum:

‌ʻI he ʻaho ko ia naʻa nau lau ʻi he fono ʻa Mōsese ʻi he ʻao ʻoe kakai; pea naʻe ʻilo ʻi ai, ʻe ʻikai hoko ki he fakataha ʻoe ʻOtua ʻae kakai ʻAmoni, mo e kakai Moape ʻo taʻengata;

2 eo quod non occurrerint filiis Israël cum pane et aqua, et conduxerint adversum eos Balaam ad maledicendum eis: et convertit Deus noster maledictionem in benedictionem.

Koeʻuhi naʻe ʻikai tenau fakafetaulaki ki he fānau ʻa ʻIsileli ʻaki ʻae mā mo e vai, ka naʻa nau tuku totongi kia Pelami ke tuʻu kiate kinautolu, koeʻuhi ke ne tukiʻi ʻakinautolu: ka naʻe liliu ʻe hotau ʻOtua ʻae tuki ko e tāpuaki.

3 Factum est autem, cum audissent legem, separaverunt omnem alienigenam ab Israël.

Pea naʻe hoko ʻo pehē, ʻi heʻenau fanongo ki he fono, naʻa nau fakamavae mei ʻIsileli ʻae ngaahi kakai kehekehe kotoa pē.

4 Et super hoc erat Eliasib sacerdos, qui fuerat præpositus in gazophylacio domus Dei nostri, et proximus Tobiæ.

Pea ki muʻa ʻi he meʻa ni, ko Iliasipi ko e taulaʻeiki, ʻaia naʻe pule ki he fale ʻe taha ʻi he fale ʻoe ʻOtua, naʻe kaumeʻa ia kia Topaia:

5 Fecit ergo sibi gazophylacium grande, et ibi erant ante eum reponentes munera, et thus, et vasa, et decimam frumenti, vini, et olei, partes Levitarum, et cantorum, et janitorum, et primitias sacerdotales.

Pea naʻa ne teuteu moʻona ʻae fale lahi, ʻaia naʻa nau tuku ki ai ʻi muʻa ʻae ngaahi feilaulau meʻakai, mo e meʻa namu kakala, mo e ngaahi ipu, mo e ngaahi meʻa ʻoe tukuhau, mo e uaine foʻou, mo e lolo, ʻaia naʻe fekau ke foaki ki he kau Livai, mo e kau hiva, mo e kau leʻo matapā; mo e ngaahi feilaulau ʻoe kau taulaʻeiki.

6 In omnibus autem his non fui in Jerusalem, quia anno trigesimo secundo Artaxerxis regis Babylonis veni ad regem, et in fine dierum rogavi regem.

Ka ʻi he ngaahi kuonga ni kotoa pē naʻe ʻikai te u ʻi Selūsalema: he naʻaku haʻu ki he tuʻi, ʻi hono taʻu ʻe tolungofulu ma ua ʻo ʻAtakisekisi ko e tuʻi ʻo Papilone, pea hili ʻae ʻaho niʻihi naʻaku maʻu ʻae fekau mei he tuʻi:

7 Et veni in Jerusalem, et intellexi malum quod fecerat Eliasib Tobiæ, ut faceret ei thesaurum in vestibulis domus Dei.

Pea ne u haʻu ki Selūsalema, pea u hoko ʻo ʻilo ʻae kovi naʻe fai ʻe Iliasipi maʻa Topaia, ʻi heʻene teuteu moʻona ʻae fale ʻi he ngaahi potu fale ʻoe fale ʻo hotau ʻOtua.

8 Et malum mihi visum est valde. Et projeci vasa domus Tobiæ foras de gazophylacio:

Pea naʻaku mamahi lahi ai: ko ia naʻaku lī kituʻa ʻae ngaahi ngaʻotoʻota kotoa pē ʻo Topaia mei he fale.

9 præcepique et emundaverunt gazophylacia: et retuli ibi vasa domus Dei, sacrificium, et thus.

Pea naʻaku fekau, pea naʻa nau fakamaʻa ʻae ngaahi fale: pea naʻaku toe fetuku ki ai ʻae ngaahi ipu ʻoe fale ʻoe ʻOtua, mo e ngaahi feilaulau meʻakai mo e meʻa namu kakala.

10 Et cognovi quod partes Levitarum non fuissent datæ, et fugisset unusquisque in regionem suam de Levitis, et cantoribus, et de his qui ministrabant:

Pea ne u vakai naʻe ʻikai faʻa ʻatu ki he kau Livai honau ngaahi ʻinasi he ko e kau Livai mo e kau hiva, ʻaia naʻe fai ʻae ngāue, kuo hola taki taha ki heʻene ngoue.

11 et egi causam adversus magistratus, et dixi: Quare dereliquimus domum Dei? et congregavi eos, et feci stare in stationibus suis.

Pea naʻaku valoki ʻae kau pule, ʻo pehē, Ko e hā kuo liʻaki ai ʻae fale ʻoe ʻOtua? Pea ne u tānaki ʻo fakataha ʻakinautolu, ʻo fokotuʻu ʻakinautolu ʻi honau potu.

12 Et omnis Juda apportabat decimam frumenti, vini, et olei, in horrea.

Pea naʻe ʻomi ai ʻe Siuta kotoa pē ʻae tāuvao ʻoe uite mo e uaine foʻou mo e lolo ki he ngaahi feleoko.

13 Et constituimus super horrea Selemiam sacerdotem, et Sadoc scribam, et Phadaiam de Levitis, et juxta eos Hanan filium Zachur, filium Mathaniæ: quoniam fideles comprobati sunt, et ipsis creditæ sunt partes fratrum suorum.

Pea ne u fakanofo ʻae kau leʻo koloa ki he ngaahi fale koloa, ko Selemaia ko e taulaʻeiki, mo Satoki ko e tangata tohi, pea ʻi he kau Livai, ko Pitaia: pea naʻe hoko mo kinautolu, ʻa Hanani, ko e foha ʻo Sakuli, ko e foha ʻo Matania: he naʻe ongolelei ʻakinautolu ko e angatonu, pea ko ʻenau ngāue ia ke tufaki ki honau ngaahi kāinga.

14 Memento mei, Deus meus, pro hoc, et ne deleas miserationes meas quas feci in domo Dei mei, et in cæremoniis ejus.

‌ʻE hoku ʻOtua, ke ke manatuʻi au koeʻuhi ko e meʻa ni, pea ʻoua naʻa ke holoholo ke mole ʻeku ngaahi ngāue lelei ʻaia kuo u fai maʻae fale ʻo hoku ʻOtua, pea maʻae ngaahi lakanga ngāue ʻi ai.

15 In diebus illis vidi in Juda calcantes torcularia in sabbato, portantes acervos, et onerantes super asinos vinum, et uvas, et ficus, et omne onus, et inferentes in Jerusalem, die sabbati. Et contestatus sum ut in die qua vendere liceret, venderent.

Pea naʻaku mamata ki he niʻihi ʻi he ngaahi ʻaho ko ia naʻe malakaki ʻae ngaahi tataʻoʻanga uaine ʻi he ʻaho tapu, pea fetuku ʻae ngaahi ū uite, pea fakaheka ki he fanga ʻasi, pea mo e uaine foki, mo e ngaahi kālepi, mo e ngaahi fiki, mo e ngaahi kavenga kehekehe, ʻaia naʻa nau fetuku ki Selūsalema ʻi he ʻaho tapu: pea naʻaku valoki ʻakinautolu ʻi he ʻaho naʻa nau fakatau meʻa kai,

16 Et Tyrii habitaverunt in ea, inferentes pisces, et omnia venalia: et vendebant in sabbatis filiis Juda in Jerusalem.

Pea naʻe nofo ai ʻae kau tangata Taia, ʻaia naʻa nau ʻomi ʻae ngaahi ika, mo e ngaahi meʻa kehekehe, pea fakatau ʻi he ʻaho tapu ki he fānau ʻa Siuta, pea ʻi Selūsalema.

17 Et objurgavi optimates Juda, et dixi eis: Quæ est hæc res mala quam vos facitis, et profanatis diem sabbati?

Pea ne u valoki ʻae ngaahi houʻeiki ʻo Siuta, pea u pehē kiate kinautolu, “Ko e hā ʻae meʻa kovi ni ʻoku mou fai, pea mou fakahala ʻae ʻaho tapu?

18 numquid non hæc fecerunt patres nostri, et adduxit Deus noster super nos omne malum hoc, et super civitatem hanc? et vos additis iracundiam super Israël violando sabbatum.

‌ʻIkai naʻe fai pehē ʻe hoʻomou ngaahi tamai, pea ʻikai naʻe ʻomi ʻe hotau ʻOtua ʻae ngaahi kovi ni kiate kitautolu, pea ki he kolo ni? Ka ʻoku mou ʻomi ʻae houhau lahi hake ki ʻIsileli ʻi hoʻomou fakahalaʻi ʻae ʻaho tapu.”

19 Factum est autem, cum quievissent portæ Jerusalem in die sabbati, dixi: et clauserunt januas, et præcepi ut non aperirent eas usque post sabbatum: et de pueris meis constitui super portas, ut nullus inferret onus in die sabbati.

Pea ʻi he fakaʻaʻau ke poʻuli ʻae ngaahi matapā ʻo Selūsalema ʻi he teʻeki hoko ʻae ʻaho tapu, naʻaku fekau ke tāpuni ʻae ngaahi matapā, pea u fekau ke ʻoua naʻa toʻo kaeʻoua ke hili ʻae ʻaho tapu; pea ne u fakanofo ʻae niʻihi ʻo ʻeku kau tamaioʻeiki ʻi he ngaahi matapā, ke ʻoua naʻa ʻomi ki ai ha kavenga ʻe taha ʻi he ʻaho tapu.

20 Et manserunt negotiatores, et vendentes universa venalia, foris Jerusalem semel et bis.

Ko ia naʻe mohe ai ʻituʻa Selūsalema ʻae kau maʻu koloa mo e kau fakatau ʻoe ngaahi meʻa kehekehe kotoa pē, ʻo tuʻo taha pe tuʻo ua.

21 Et contestatus sum eos, et dixi eis: Quare manetis ex adverso muri? si secundo hoc feceritis, manum mittam in vos. Itaque ex tempore illo non venerunt in sabbato.

Pea ne u valoki ʻakinautolu, ʻo pehē kiate kinautolu, “Ko e hā ʻoku mou mohe ai ʻo ofi ki he ʻā maka? Kapau te mou toe fai ia, te u puke ʻakimoutolu.” Pea talu mei he kuonga ko ia naʻe ʻikai te nau toe haʻu ʻi he ʻaho tapu.

22 Dixi quoque Levitis ut mundarentur, et venirent ad custodiendas portas, et sanctificandam diem sabbati: et pro hoc ergo memento mei, Deus meus, et parce mihi secundum multitudinem miserationum tuarum.

Pea ne u fekau ki he kau Livai, ke nau fakamaʻa ʻakinautolu, pea ke nau haʻu ʻo vakai ki he ngaahi matapā, ke fakatapui ʻae ʻaho tapu. ʻE hoku ʻOtua, ke ke manatuʻi au koeʻuhi ko e meʻa ni foki, pea fakamoʻui au ʻo fakatatau ki hono lahi ʻo hoʻo angaʻofa.

23 Sed et in diebus illis vidi Judæos ducentes uxores Azotidas, Ammonitidas, et Moabitidas.

Pea naʻaku mamata foki ʻi he ngaahi ʻaho ko ia ki he kau Siu naʻa nau mali mo e kau fefine ʻo ʻAsitoti, mo ʻAmoni, mo Moape;

24 Et filii eorum ex media parte loquebantur azotice, et nesciebant loqui judaice, et loquebantur juxta linguam populi et populi.

Pea naʻe lea fakavaeua ʻe heʻenau fānau ʻi he lea ʻo ʻAsitoti, pea naʻe ʻikai te nau faʻa lea ʻi he lea ʻae kakai Siu pē, kae ʻi he lea ʻae kakai fakatouʻosi.

25 Et objurgavi eos, et maledixi. Et cecidi ex eis viros, et decalvavi eos, et adjuravi in Deo ut non darent filias suas filiis eorum, et non acciperent de filiabus eorum filiis suis et sibimetipsis, dicens:

Pea ne u valoki ʻakinautolu, pea manuki ʻakinautolu, pea taaʻi honau niʻihi, pea fusi honau fulufuluʻi [ʻulu], pea fakafuakavaʻi ʻakinautolu ʻi he ʻOtua, ʻo pehē, “ʻOua naʻa mou foaki homou ngaahi ʻofefine ki honau ngaahi foha, pe toʻo honau ngaahi ʻofefine ki homou ngaahi foha, pe moʻomoutolu.

26 Numquid non in hujuscemodi re peccavit Salomon rex Israël? et certe in gentibus multis non erat rex similis ei, et dilectus Deo suo erat, et posuit eum Deus regem super omnem Israël: et ipsum ergo duxerunt ad peccatum mulieres alienigenæ.

‌ʻIkai naʻe fai angahala ʻe Solomone ko e tuʻi ʻa ʻIsileli ʻi he ngaahi meʻa ni? Ka naʻe ʻikai ha tuʻi hangē ko ia ʻi he ngaahi puleʻanga lahi, ʻaia naʻe ʻofeina ʻe hono ʻOtua, pea fakanofo ia ʻe he ʻOtua ke tuʻi ki ʻIsileli kotoa pē, ka ko e moʻoni naʻe fakaangahalaʻi ia ʻe he kau fefine muli.

27 Numquid et nos inobedientes faciemus omne malum grande hoc ut prævaricemur in Deo nostro, et ducamus uxores peregrinas?

Pea te mou tokanga koā kiate kimoutolu ke mou fai ʻae ngaahi kovi lahi ni, ke talangataʻa ki hotau ʻOtua ʻi he mali mo e kau fefine muli?”

28 De filiis autem Jojada filii Eliasib sacerdotis magni, gener erat Sanaballat Horonites, quem fugavi a me.

Pea ko e foha ʻe taha ʻo Soiata, ko e foha ʻo Iliasipi ko e taulaʻeiki lahi, ko e foha ia ʻi he fono kia Sanipalate ko e tangata Holoni: ko ia naʻaku tuli ia ke ʻalu ʻiate au.

29 Recordare, Domine Deus meus, adversum eos qui polluunt sacerdotium, jusque sacerdotale et Leviticum.

‌ʻE hoku ʻOtua, ke ke manatuʻi ʻakinautolu, ko e meʻa ʻi heʻenau fakahalaʻi ʻae ngāue fakataulaʻeiki, mo e fuakava ʻoe ngāue fakataulaʻeiki, pea ʻoe kau Livai.

30 Igitur mundavi eos ab omnibus alienigenis, et constitui ordines sacerdotum et Levitarum, unumquemque in ministerio suo:

Naʻe pehē pe ʻeku fakamaʻa ʻakinautolu mei he kakai muli, peau tuʻutuʻuni ʻae ngaahi lakanga ʻoe kau taulaʻeiki, mo e kau Livai, takitaha ki heʻene ngāue;

31 et in oblatione lignorum in temporibus constitutis, et in primitivis: memento mei, Deus meus, in bonum. Amen.

Pea mo e foaki ʻoe ʻakau fefie, ʻi he ngaahi ʻaho naʻe kotofa, pea ki he ngaahi ʻuluaki fua. ʻE hoku ʻOtua, ke ke manatuʻi au, ke u lelei ai.