Lamentationes 5
1 Recordare, Domine, quid acciderit nobis; intuere et respice opprobrium nostrum.
Бешимизға чүшкәнләрни есиңгә кәлтүргәйсән, и Пәрвәрдигар; Қара, бизниң рәсвачилиқта қалғинимизни нәзириңгә алғайсән!
2 Hæreditas nostra versa est ad alienos, domus nostræ ad extraneos.
Мирасимиз ятларға, Өйлиримиз яқа жутлуқларға тапшурулди.
3 Pupilli facti sumus absque patre, matres nostræ quasi viduæ.
Биз житим-йесирләр, атисизлар болуп қалдуқ; Анилиримизму тул қалди.
4 Aquam nostram pecunia bibimus; ligna nostra pretio comparavimus.
Ичидиған суни сетивелишимиз керәк; Отунни пәқәт пулға алғили болиду.
5 Cervicibus nostris minabamur, lassis non dabatur requies.
Бизни қоғлиғучилар тап бастуруп келиватиду; Һалсирап, һеч арам тапалмаймиз.
6 Ægypto dedimus manum et Assyriis, ut saturaremur pane.
Җан сақлиғидәк бир чишләм нанни дәп, Мисир һәм Асурийәгә қол берип бойсунғанмиз.
7 Patres nostri peccaverunt, et non sunt: et nos iniquitates eorum portavimus.
Ата-бовилиримиз гуна садир қилип дуниядин кәтти; Биз болсақ, уларниң қәбиһлигиниң җазасини көтиришкә қалдуқ.
8 Servi dominati sunt nostri: non fuit qui redimeret de manu eorum.
Үстимиздин һөкүм сүргүчиләр қуллардур; Бизни уларниң қолидин азат қилғучи йоқтур.
9 In animabus nostris afferebamus panem nobis, a facie gladii in deserto.
Далада қилич түпәйлидин, Ненимизни тепишқа җенимизни тәвәккул қилмақтимиз.
10 Pellis nostra quasi clibanus exusta est, a facie tempestatum famis.
Теримиз тонурдәк қизиқ, Ачлиқ түпәйлидин қизитма бизни басмақта.
11 Mulieres in Sion humiliaverunt, et virgines in civitatibus Juda.
Зионда аяллар, Йәһуда шәһәрлиридә пак қизлар аяқ асти қилинди.
12 Principes manu suspensi sunt; facies senum non erubuerunt.
Әмирләр қолидин дарға есип қоюлди; Ақсақалларниң һөрмити һеч қилинмиди.
13 Adolescentibus impudice abusi sunt, et pueri in ligno corruerunt.
Яш жигитләр ярғунчақта җапа тартмақта, Оғул балилиримиз отун жүкләрни йүдүп дәлдәңшип маңмақта.
14 Senes defecerunt de portis, juvenes de choro psallentium.
Ақсақаллар шәһәр дәрвазисида олтармас болди; Жигитләр нәғмә-навадин қалди.
15 Defecit gaudium cordis nostri; versus est in luctum chorus noster.
Шат-хурамлиқ көңлимиздин кәтти, Уссул ойнишимиз матәмгә айланди.
16 Cecidit corona capitis nostri: væ nobis, quia peccavimus!
Бешимиздин таҗ жиқилди; Һалимизға вай! Чүнки биз гуна садир қилдуқ!
17 Propterea mœstum factum est cor nostrum; ideo contenebrati sunt oculi nostri,
Буниң түпәйлидин жүрәклиримиз муҗулди; Булар түпәйлидин көзлиримиз қараңғулашти —
18 propter montem Sion quia disperiit; vulpes ambulaverunt in eo.
— Зион теғиға қарап көзлиримиз қараңғулашти, Чүнки у чөлдәрәп кәтти, Чилбөрә униңда пайлап жүрмәктә.
19 Tu autem, Domine, in æternum permanebis, solium tuum in generationem et generationem.
Сән, и Пәрвәрдигар, мәңгүгә һөкүм сүрисән; Тәхтиң дәвирдин-дәвиргә давамлишиду.
20 Quare in perpetuum oblivisceris nostri, derelinques nos in longitudine dierum?
Сән немишкә бизни дайим унтуйсән? Немишкә шунчә узунғичә биздин ваз кечисән?
21 Converte nos, Domine, ad te, et convertemur; innova dies nostros, sicut a principio.
Бизни йениңға қайтурғайсән, и Пәрвәрдигар! Шундақ болғанда биз қайталаймиз! Күнлиримизни қедимкидәк әслигә кәлтүргәйсән,
22 Sed projiciens repulisti nos: iratus es contra nos vehementer.
— Әгәр сән бизни мутләқ чәткә қақмиған болсаң, Әгәр биздин чәксиз ғәзәпләнмигән болсаң!
