Lamentationes 5
1 Recordare, Domine, quid acciderit nobis; intuere et respice opprobrium nostrum.
Wspomnij, PANIE, na to, co nas spotkało. Spójrz i zobacz nasze pohańbienie.
2 Hæreditas nostra versa est ad alienos, domus nostræ ad extraneos.
Nasze dziedzictwo przypadło obcym, a nasze domy – cudzoziemcom.
3 Pupilli facti sumus absque patre, matres nostræ quasi viduæ.
Staliśmy się sierotami, bez ojca; nasze matki są jak wdowy.
4 Aquam nostram pecunia bibimus; ligna nostra pretio comparavimus.
Własną wodę pijemy za pieniądze, nasze drwa za pieniądze kupujemy.
5 Cervicibus nostris minabamur, lassis non dabatur requies.
Prześladowanie ciąży na naszym karku. Pracujemy, [a] nie dają nam odpocząć.
6 Ægypto dedimus manum et Assyriis, ut saturaremur pane.
Podawaliśmy rękę Egipcjanom i Asyryjczykom, aby nasycić się chlebem.
7 Patres nostri peccaverunt, et non sunt: et nos iniquitates eorum portavimus.
Nasi ojcowie zgrzeszyli, nie ma ich, a my nosimy ich nieprawość.
8 Servi dominati sunt nostri: non fuit qui redimeret de manu eorum.
Niewolnicy panują nad nami, nie ma nikogo, kto by nas wybawił z ich ręki.
9 In animabus nostris afferebamus panem nobis, a facie gladii in deserto.
Z narażeniem życia szukamy swego chleba z powodu miecza [na] pustyni.
10 Pellis nostra quasi clibanus exusta est, a facie tempestatum famis.
Nasza skóra jak piec zaciemniła się od strasznego głodu.
11 Mulieres in Sion humiliaverunt, et virgines in civitatibus Juda.
Kobiety na Syjonie hańbiono, a panny – w miastach Judy.
12 Principes manu suspensi sunt; facies senum non erubuerunt.
Książęta byli wieszani ich rękami, oblicza starszych nie uszanowano.
13 Adolescentibus impudice abusi sunt, et pueri in ligno corruerunt.
Młodzieńców wzięli do młócenia, dzieci padały pod [ciężarem] drewna.
14 Senes defecerunt de portis, juvenes de choro psallentium.
Starcy w bramach już nie siadają, młodzieńcy przestali [śpiewać] swoje pieśni.
15 Defecit gaudium cordis nostri; versus est in luctum chorus noster.
Radość zniknęła z naszych serc, nasze pląsanie zamieniło się w żałobę.
16 Cecidit corona capitis nostri: væ nobis, quia peccavimus!
Spadła korona z naszej głowy. Biada nam, bo zgrzeszyliśmy!
17 Propterea mœstum factum est cor nostrum; ideo contenebrati sunt oculi nostri,
Dlatego nasze serce omdlewa, dlatego nasze oczy są zaćmione.
18 propter montem Sion quia disperiit; vulpes ambulaverunt in eo.
Z powodu spustoszonej góry Syjonu lisy chodzą po niej.
19 Tu autem, Domine, in æternum permanebis, solium tuum in generationem et generationem.
Ty, PANIE, trwasz na wieki, twój tron z pokolenia na pokolenie.
20 Quare in perpetuum oblivisceris nostri, derelinques nos in longitudine dierum?
Czemu zapominasz o nas na wieki i opuszczasz nas na tak długi czas?
21 Converte nos, Domine, ad te, et convertemur; innova dies nostros, sicut a principio.
Nawróć nas do siebie, PANIE, a będziemy nawróceni; odnów nasze dni, jak dawniej.
22 Sed projiciens repulisti nos: iratus es contra nos vehementer.
Czy odrzuciłeś nas całkowicie? Czy bardzo się na nas gniewałeś?
