Lamentationes 5

1 Recordare, Domine, quid acciderit nobis; intuere et respice opprobrium nostrum.

ئەی یەزدان، بەبیرت بێتەوە چیمان بەسەرهات، تەماشا بکە و ڕیسواییەکەمان ببینە.

2 Hæreditas nostra versa est ad alienos, domus nostræ ad extraneos.

میراتەکەمان بۆ نامۆکان بوو، ماڵمان بۆ بێگانە.

3 Pupilli facti sumus absque patre, matres nostræ quasi viduæ.

هەتیو و بێ باوک بووین، دایکانمان وەک بێوەژنن.

4 Aquam nostram pecunia bibimus; ligna nostra pretio comparavimus.

دەبێ ئەو ئاوە بکڕین کە دەیخۆینەوە دارەکانمان بە نرخ بۆمان دێت.

5 Cervicibus nostris minabamur, lassis non dabatur requies.

ئەوانەی ڕاومان دەنێن زۆر نزیک بوونەوە، ماندوو دەبین و حەوانەوەمان نییە.

6 Ægypto dedimus manum et Assyriis, ut saturaremur pane.

دەستمان لە میسری و ئاشورییەکان پانکردەوە بۆ بەدەستهێنانی نانی پێویست.

7 Patres nostri peccaverunt, et non sunt: et nos iniquitates eorum portavimus.

باوکانمان گوناهیان کرد، نەمان، ئێمەش سزاکەیان وەردەگرین.

8 Servi dominati sunt nostri: non fuit qui redimeret de manu eorum.

کۆیلەکان فەرمانڕەوایەتیمان دەکەن، کەس نییە لە دەستیان ڕزگارمان بکات.

9 In animabus nostris afferebamus panem nobis, a facie gladii in deserto.

بەهۆی شمشێر لە چۆڵەوانی ژیانمان لە مەترسیدایە هەتا بژێوی پەیدا دەکەین.

10 Pellis nostra quasi clibanus exusta est, a facie tempestatum famis.

پێستمان وەک تەنوور سووتاوە، لەبەر برسیێتی برژاوین.

11 Mulieres in Sion humiliaverunt, et virgines in civitatibus Juda.

لە سییۆن دەستدرێژییان کردە سەر ژنان، پاکیزەکانیش لە شارۆچکەکانی یەهودا.

12 Principes manu suspensi sunt; facies senum non erubuerunt.

میران بە دەستیانەوە هەڵدەواسرێن، ڕێز لە پیران ناگیرێت.

13 Adolescentibus impudice abusi sunt, et pueri in ligno corruerunt.

لاوانیان دەهاڕدرێن، منداڵان لەژێر بارەداردا بەلادادێن.

14 Senes defecerunt de portis, juvenes de choro psallentium.

پیران دەستیان لە دەروازە هەڵدەگرن، لاوانیش وازیان لە گۆرانی هێنا.

15 Defecit gaudium cordis nostri; versus est in luctum chorus noster.

خۆشی دڵمان نەما، شاییمان بوو بە شیوەن.

16 Cecidit corona capitis nostri: væ nobis, quia peccavimus!

تاجی سەرمان کەوت. قوڕبەسەرمان، چونکە گوناهمان کرد!

17 Propterea mœstum factum est cor nostrum; ideo contenebrati sunt oculi nostri,

لەبەر ئەم شتانە دڵمان داهێزرا، لەبەر ئەم ڕووداوانە بەرچاومان تاریک بوو،

18 propter montem Sion quia disperiit; vulpes ambulaverunt in eo.

لەبەر کێوی سییۆن، وێران بوو، چەقەڵ هاتوچۆی تێدا دەکەن.

19 Tu autem, Domine, in æternum permanebis, solium tuum in generationem et generationem.

ئەی یەزدان، تۆ بۆ هەتاهەتایە حوکم دەکەیت، تەختی تۆ نەوە دوای نەوە بەردەوام دەبێت.

20 Quare in perpetuum oblivisceris nostri, derelinques nos in longitudine dierum?

بۆچی بەردەوام لەبیرمان دەکەیت؟ بۆچی کاتێکی درێژ بەجێمان دەهێڵیت؟

21 Converte nos, Domine, ad te, et convertemur; innova dies nostros, sicut a principio.

ئەی یەزدان، بمانگەڕێنەوە بۆ لای خۆت، هەتا بگەڕێینەوە، وەک جاران ڕۆژانمان نوێ بکەرەوە،

22 Sed projiciens repulisti nos: iratus es contra nos vehementer.

یان تۆ زۆر لێمان تووڕە بوویت و بە تەواوی ئێمەت ڕەتکردووەتەوە؟