Lamentationes 3
1 Ego vir videns paupertatem meam in virga indignationis ejus.
RAB'bin gazap değneği altında acı çeken adam benim.
2 Me minavit, et adduxit in tenebras, et non in lucem.
Beni güttü, Işıkta değil karanlıkta yürüttü.
3 Tantum in me vertit et convertit manum suam tota die.
Evet, dönüp dönüp bütün gün bana elini kaldırıyor.
4 Vetustam fecit pellem meam et carnem meam; contrivit ossa mea.
Etimi, derimi yıprattı, kemiklerimi kırdı.
5 Ædificavit in gyro meo, et circumdedit me felle et labore.
Beni kuşattı, Acı ve zahmetle sardı çevremi.
6 In tenebrosis collocavit me, quasi mortuos sempiternos.
Çoktan ölmüş ölüler gibi Beni karanlıkta yaşattı.
7 Circumædificavit adversum me, ut non egrediar; aggravavit compedem meum.
Çevreme duvar çekti, dışarı çıkamıyorum, Zincirimi ağırlaştırdı.
8 Sed et cum clamavero, et rogavero, exclusit orationem meam.
Feryat edip yardım isteyince de Duama set çekiyor.
9 Conclusit vias meas lapidibus quadris; semitas meas subvertit.
Yontma taşlarla yollarımı kesti, Dolaştırdı yollarımı.
10 Ursus insidians factus est mihi, leo in absconditis.
Benim için O pusuya yatmış bir ayı, Gizlenmiş bir aslandır.
11 Semitas meas subvertit, et confregit me; posuit me desolatam.
Yollarımı saptırdı, paraladı, Mahvetti beni.
12 Tetendit arcum suum, et posuit me quasi signum ad sagittam.
Yayını gerdi, okunu savurmak için Beni nişangah olarak dikti.
13 Misit in renibus meis filias pharetræ suæ.
Oklarını böbreklerime sapladı.
14 Factus sum in derisum omni populo meo, canticum eorum tota die.
Halkımın önünde gülünç düştüm, Gün boyu alay konusu oldum türkülerine.
15 Replevit me amaritudinibus; inebriavit me absinthio.
Beni acıya doyurdu, Bana doyasıya pelinsuyu içirdi.
16 Et fregit ad numerum dentes meos; cibavit me cinere.
Dişlerimi çakıl taşlarıyla kırdı, Kül içinde diz çöktürdü bana.
17 Et repulsa est a pace anima mea; oblitus sum bonorum.
Esenlik yüzü görmedi canım, Mutluluğu unuttum.
18 Et dixi: Periit finis meus, et spes mea a Domino.
Bu yüzden diyorum ki, “Dermanım tükendi, RAB'den umudum kesildi.”
19 Recordare paupertatis, et transgressionis meæ, absinthii et fellis.
Acımı, başıboşluğumu, Pelinotuyla ödü anımsa!
20 Memoria memor ero, et tabescet in me anima mea.
Hâlâ onları düşünmekte Ve sıkılmaktayım.
21 Hæc recolens in corde meo, ideo sperabo.
Ama şunu anımsadıkça umutlanıyorum:
22 Misericordiæ Domini, quia non sumus consumpti; quia non defecerunt miserationes ejus.
RAB'bin sevgisi hiç tükenmez, Merhameti asla son bulmaz;
23 Novi diluculo, multa est fides tua.
Her sabah tazelenir onlar, Sadakatin büyüktür.
24 Pars mea Dominus, dixit anima mea; propterea exspectabo eum.
“Benim payıma düşen RAB'dir” diyor canım, “Bu yüzden O'na umut bağlıyorum.”
25 Bonus est Dominus sperantibus in eum, animæ quærenti illum.
RAB kendisini bekleyenler, O'nu arayan canlar için iyidir.
26 Bonum est præstolari cum silentio salutare Dei.
RAB'bin kurtarışını sessizce beklemek iyidir.
27 Bonum est viro cum portaverit jugum ab adolescentia sua.
İnsan için boyunduruğu gençken taşımak iyidir.
28 Sedebit solitarius, et tacebit, quia levavit super se.
RAB insana boyunduruk takınca, İnsan tek başına oturup susmalı;
29 Ponet in pulvere os suum, si forte sit spes.
Umudunu kesmeden yere kapanmalı,
30 Dabit percutienti se maxillam: saturabitur opprobriis.
Kendisine vurana yanağını dönüp Utanca doymalı;
31 Quia non repellet in sempiternum Dominus.
Çünkü Rab kimseyi sonsuza dek geri çevirmez.
32 Quia si abjecit, et miserebitur, secundum multitudinem misericordiarum suarum.
Dert verse de, Büyük sevgisinden ötürü yine merhamet eder;
33 Non enim humiliavit ex corde suo et abjecit filios hominum.
Çünkü isteyerek acı çektirmez, İnsanları üzmez.
34 Ut conteret sub pedibus suis omnes vinctos terræ.
Ülkedeki bütün tutsakları ayak altında ezmeyi,
35 Ut declinaret judicium viri in conspectu vultus Altissimi.
Yüceler Yücesi'nin huzurunda insan hakkını saptırmayı,
36 Ut perverteret hominem in judicio suo; Dominus ignoravit.
Davasında insana haksızlık etmeyi Rab doğru bulmaz.
37 Quis est iste qui dixit ut fieret, Domino non jubente?
Rab buyurmadıkça kim bir şey söyler de yerine gelir?
38 Ex ore Altissimi non egredientur nec mala nec bona?
İyilikler gibi felaketler de Yüceler Yücesi'nin ağzından çıkmıyor mu?
39 Quid murmuravit homo vivens, vir pro peccatis suis?
İnsan, yaşayan insan Niçin günahlarının cezasından yakınır?
40 Scrutemur vias nostras, et quæramus, et revertamur ad Dominum.
Davranışlarımızı sınayıp gözden geçirelim, Yine RAB'be dönelim.
41 Levemus corda nostra cum manibus ad Dominum in cælos.
Ellerimizin yanısıra yüreklerimizi de göklerdeki Tanrı'ya açalım:
42 Nos inique egimus, et ad iracundiam provocavimus; idcirco tu inexorabilis es.
“Biz karşı çıkıp başkaldırdık, Sen bağışlamadın.
43 Operuisti in furore, et percussisti nos; occidisti, nec pepercisti.
Öfkeyle örtünüp bizi kovaladın, Acımadan öldürdün.
44 Opposuisti nubem tibi, ne transeat oratio.
Dualar sana erişmesin diye Bulutları örtündün.
45 Eradicationem et abjectionem posuisti me in medio populorum.
Uluslar arasında bizi pisliğe, süprüntüye çevirdin.
46 Aperuerunt super nos os suum omnes inimici.
Düşmanlarımızın hepsi bizimle alay etti.
47 Formido et laqueus facta est nobis vaticinatio, et contritio.
Dehşet ve çukur, kırgın ve yıkım çıktı önümüze.”
48 Divisiones aquarum deduxit oculus meus, in contritione filiæ populi mei.
Kırılan halkım yüzünden Gözlerimden sel gibi yaşlar akıyor.
49 Oculus meus afflictus est, nec tacuit, eo quod non esset requies.
Durup dinmeden yaş boşanıyor gözümden,
50 Donec respiceret et videret Dominus de cælis.
RAB göklerden bakıp görünceye dek.
51 Oculus meus deprædatus est animam meam in cunctis filiabus urbis meæ.
Kentimdeki kızların halini gördükçe Yüreğim sızlıyor.
52 Venatione ceperunt me quasi avem inimici mei gratis.
Boş yere bana düşman olanlar bir kuş gibi avladılar beni.
53 Lapsa est in lacum vita mea, et posuerunt lapidem super me.
Beni sarnıca atıp öldürmek istediler, Üzerime taş attılar.
54 Inundaverunt aquæ super caput meum; dixi: Perii.
Sular başımdan aştı, “Tükendim” dedim.
55 Invocavi nomen tuum, Domine, de lacu novissimo.
Sarnıcın dibinden seni adınla çağırdım, ya RAB;
56 Vocem meam audisti; ne avertas aurem tuam a singultu meo et clamoribus.
Sesimi, “Ahıma, çağrıma kulağını kapama!” dediğimi duydun.
57 Appropinquasti in die quando invocavi te; dixisti: Ne timeas.
Seni çağırınca yaklaşıp, “Korkma!” dedin.
58 Judicasti, Domine, causam animæ meæ, redemptor vitæ meæ.
Davamı sen savundun, ya Rab, Canımı kurtardın.
59 Vidisti, Domine, iniquitatem illorum adversum me: judica judicium meum.
Bana yapılan haksızlığı gördün, ya RAB, Davamı sen gör.
60 Vidisti omnem furorem, universas cogitationes eorum adversum me.
Benden nasıl öç aldıklarını, Bana nasıl dolap çevirdiklerini gördün.
61 Audisti opprobrium eorum, Domine, omnes cogitationes eorum adversum me.
Aşağılamalarını, ya RAB, Çevirdikleri bütün dolapları, Bana saldıranların dediklerini, Gün boyu söylendiklerini duydun.
62 Labia insurgentium mihi, et meditationes eorum adversum me tota die.
63 Sessionem eorum et resurrectionem eorum vide; ego sum psalmus eorum.
Oturup kalkışlarına bak, Alay konusu oldum türkülerine.
64 Redes eis vicem, Domine, juxta opera manuum suarum.
Yaptıklarının karşılığını ver, ya RAB.
65 Dabis eis scutum cordis, laborem tuum.
İnat etmelerini sağla, Lanetin üzerlerinden eksilmesin.
66 Persequeris in furore, et conteres eos sub cælis, Domine.
Göklerinin altından öfkeyle kovala, yok et onları, ya RAB.
