Lamentationes 3
1 Ego vir videns paupertatem meam in virga indignationis ejus.
Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.
2 Me minavit, et adduxit in tenebras, et non in lucem.
Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;
3 Tantum in me vertit et convertit manum suam tota die.
Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzień.
4 Vetustam fecit pellem meam et carnem meam; contrivit ossa mea.
Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.
5 Ædificavit in gyro meo, et circumdedit me felle et labore.
Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;
6 In tenebrosis collocavit me, quasi mortuos sempiternos.
W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.
7 Circumædificavit adversum me, ut non egrediar; aggravavit compedem meum.
Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;
8 Sed et cum clamavero, et rogavero, exclusit orationem meam.
A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.
9 Conclusit vias meas lapidibus quadris; semitas meas subvertit.
Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.
10 Ursus insidians factus est mihi, leo in absconditis.
Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.
11 Semitas meas subvertit, et confregit me; posuit me desolatam.
Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.
12 Tetendit arcum suum, et posuit me quasi signum ad sagittam.
Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.
13 Misit in renibus meis filias pharetræ suæ.
Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.
14 Factus sum in derisum omni populo meo, canticum eorum tota die.
Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzień.
15 Replevit me amaritudinibus; inebriavit me absinthio.
Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.
16 Et fregit ad numerum dentes meos; cibavit me cinere.
Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.
17 Et repulsa est a pace anima mea; oblitus sum bonorum.
Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.
18 Et dixi: Periit finis meus, et spes mea a Domino.
I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.
19 Recordare paupertatis, et transgressionis meæ, absinthii et fellis.
Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.
20 Memoria memor ero, et tabescet in me anima mea.
Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.
21 Hæc recolens in corde meo, ideo sperabo.
Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.
22 Misericordiæ Domini, quia non sumus consumpti; quia non defecerunt miserationes ejus.
Wielkie jest miłosierdzie Pańskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.
23 Novi diluculo, multa est fides tua.
Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.
24 Pars mea Dominus, dixit anima mea; propterea exspectabo eum.
Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.
25 Bonus est Dominus sperantibus in eum, animæ quærenti illum.
Dobry jest Pan tym, którzy nań oczekują, duszy takowej, która go szuka.
26 Bonum est præstolari cum silentio salutare Dei.
Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Pańskie.
27 Bonum est viro cum portaverit jugum ab adolescentia sua.
Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dzieciństwa swego;
28 Sedebit solitarius, et tacebit, quia levavit super se.
Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co nań włożono;
29 Ponet in pulvere os suum, si forte sit spes.
Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;
30 Dabit percutienti se maxillam: saturabitur opprobriis.
Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.
31 Quia non repellet in sempiternum Dominus.
Bo Pan na wieki nie odrzuca;
32 Quia si abjecit, et miserebitur, secundum multitudinem misericordiarum suarum.
Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.
33 Non enim humiliavit ex corde suo et abjecit filios hominum.
Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.
34 Ut conteret sub pedibus suis omnes vinctos terræ.
Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;
35 Ut declinaret judicium viri in conspectu vultus Altissimi.
Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;
36 Ut perverteret hominem in judicio suo; Dominus ignoravit.
Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.
37 Quis est iste qui dixit ut fieret, Domino non jubente?
Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?
38 Ex ore Altissimi non egredientur nec mala nec bona?
Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?
39 Quid murmuravit homo vivens, vir pro peccatis suis?
Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.
40 Scrutemur vias nostras, et quæramus, et revertamur ad Dominum.
Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;
41 Levemus corda nostra cum manibus ad Dominum in cælos.
Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.
42 Nos inique egimus, et ad iracundiam provocavimus; idcirco tu inexorabilis es.
Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.
43 Operuisti in furore, et percussisti nos; occidisti, nec pepercisti.
Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.
44 Opposuisti nubem tibi, ne transeat oratio.
Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.
45 Eradicationem et abjectionem posuisti me in medio populorum.
Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.
46 Aperuerunt super nos os suum omnes inimici.
Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.
47 Formido et laqueus facta est nobis vaticinatio, et contritio.
Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.
48 Divisiones aquarum deduxit oculus meus, in contritione filiæ populi mei.
Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.
49 Oculus meus afflictus est, nec tacuit, eo quod non esset requies.
Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,
50 Donec respiceret et videret Dominus de cælis.
Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.
51 Oculus meus deprædatus est animam meam in cunctis filiabus urbis meæ.
Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.
52 Venatione ceperunt me quasi avem inimici mei gratis.
Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.
53 Lapsa est in lacum vita mea, et posuerunt lapidem super me.
Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.
54 Inundaverunt aquæ super caput meum; dixi: Perii.
Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!
55 Invocavi nomen tuum, Domine, de lacu novissimo.
Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.
56 Vocem meam audisti; ne avertas aurem tuam a singultu meo et clamoribus.
Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.
57 Appropinquasti in die quando invocavi te; dixisti: Ne timeas.
Przybliżając się do mnie w dzień, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.
58 Judicasti, Domine, causam animæ meæ, redemptor vitæ meæ.
Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.
59 Vidisti, Domine, iniquitatem illorum adversum me: judica judicium meum.
Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.
60 Vidisti omnem furorem, universas cogitationes eorum adversum me.
Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
61 Audisti opprobrium eorum, Domine, omnes cogitationes eorum adversum me.
Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
62 Labia insurgentium mihi, et meditationes eorum adversum me tota die.
Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzień.
63 Sessionem eorum et resurrectionem eorum vide; ego sum psalmus eorum.
Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.
64 Redes eis vicem, Domine, juxta opera manuum suarum.
Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;
65 Dabis eis scutum cordis, laborem tuum.
Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;
66 Persequeris in furore, et conteres eos sub cælis, Domine.
Goń ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!
