Lamentationes 3
1 Ego vir videns paupertatem meam in virga indignationis ejus.
| من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام. |
2 Me minavit, et adduxit in tenebras, et non in lucem.
| خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است. |
3 Tantum in me vertit et convertit manum suam tota die.
| او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است. |
4 Vetustam fecit pellem meam et carnem meam; contrivit ossa mea.
| او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است. |
5 Ædificavit in gyro meo, et circumdedit me felle et labore.
| جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است. |
6 In tenebrosis collocavit me, quasi mortuos sempiternos.
| مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است. |
7 Circumædificavit adversum me, ut non egrediar; aggravavit compedem meum.
| با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم. |
8 Sed et cum clamavero, et rogavero, exclusit orationem meam.
| فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد. |
9 Conclusit vias meas lapidibus quadris; semitas meas subvertit.
| با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است. |
10 Ursus insidians factus est mihi, leo in absconditis.
| او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛ |
11 Semitas meas subvertit, et confregit me; posuit me desolatam.
| مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت. |
12 Tetendit arcum suum, et posuit me quasi signum ad sagittam.
| او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد، |
13 Misit in renibus meis filias pharetræ suæ.
| و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت. |
14 Factus sum in derisum omni populo meo, canticum eorum tota die.
| مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند. |
15 Replevit me amaritudinibus; inebriavit me absinthio.
| او زندگی را به کامم تلخ کرده است. |
16 Et fregit ad numerum dentes meos; cibavit me cinere.
| صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است. |
17 Et repulsa est a pace anima mea; oblitus sum bonorum.
| آسایش و سعادت از من رخت بربسته است. |
18 Et dixi: Periit finis meus, et spes mea a Domino.
| رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است. |
19 Recordare paupertatis, et transgressionis meæ, absinthii et fellis.
| وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد. |
20 Memoria memor ero, et tabescet in me anima mea.
| بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود. |
21 Hæc recolens in corde meo, ideo sperabo.
| اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که |
22 Misericordiæ Domini, quia non sumus consumpti; quia non defecerunt miserationes ejus.
| محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال. |
23 Novi diluculo, multa est fides tua.
| وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود. |
24 Pars mea Dominus, dixit anima mea; propterea exspectabo eum.
| به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.» |
25 Bonus est Dominus sperantibus in eum, animæ quærenti illum.
| خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست. |
26 Bonum est præstolari cum silentio salutare Dei.
| پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد. |
27 Bonum est viro cum portaverit jugum ab adolescentia sua.
| خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند. |
28 Sedebit solitarius, et tacebit, quia levavit super se.
| هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند |
29 Ponet in pulvere os suum, si forte sit spes.
| و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد. |
30 Dabit percutienti se maxillam: saturabitur opprobriis.
| وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند، |
31 Quia non repellet in sempiternum Dominus.
| زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد. |
32 Quia si abjecit, et miserebitur, secundum multitudinem misericordiarum suarum.
| هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است. |
33 Non enim humiliavit ex corde suo et abjecit filios hominum.
| او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد. |
34 Ut conteret sub pedibus suis omnes vinctos terræ.
| هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند، |
35 Ut declinaret judicium viri in conspectu vultus Altissimi.
| و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد، |
36 Ut perverteret hominem in judicio suo; Dominus ignoravit.
| و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟ |
37 Quis est iste qui dixit ut fieret, Domino non jubente?
| کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟ |
38 Ex ore Altissimi non egredientur nec mala nec bona?
| آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟ |
39 Quid murmuravit homo vivens, vir pro peccatis suis?
| پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟ |
40 Scrutemur vias nostras, et quæramus, et revertamur ad Dominum.
| به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم. |
41 Levemus corda nostra cum manibus ad Dominum in cælos.
| بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم: |
42 Nos inique egimus, et ad iracundiam provocavimus; idcirco tu inexorabilis es.
| «ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای. |
43 Operuisti in furore, et percussisti nos; occidisti, nec pepercisti.
| «به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای. |
44 Opposuisti nubem tibi, ne transeat oratio.
| خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد. |
45 Eradicationem et abjectionem posuisti me in medio populorum.
| ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای. |
46 Aperuerunt super nos os suum omnes inimici.
| تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند. |
47 Formido et laqueus facta est nobis vaticinatio, et contritio.
| خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.» |
48 Divisiones aquarum deduxit oculus meus, in contritione filiæ populi mei.
| به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست |
49 Oculus meus afflictus est, nec tacuit, eo quod non esset requies.
50 Donec respiceret et videret Dominus de cælis.
| تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد! |
51 Oculus meus deprædatus est animam meam in cunctis filiabus urbis meæ.
| هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود. |
52 Venatione ceperunt me quasi avem inimici mei gratis.
| کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند. |
53 Lapsa est in lacum vita mea, et posuerunt lapidem super me.
| آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند. |
54 Inundaverunt aquæ super caput meum; dixi: Perii.
| آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است. |
55 Invocavi nomen tuum, Domine, de lacu novissimo.
| اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم |
56 Vocem meam audisti; ne avertas aurem tuam a singultu meo et clamoribus.
| صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی. |
57 Appropinquasti in die quando invocavi te; dixisti: Ne timeas.
| آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!» |
58 Judicasti, Domine, causam animæ meæ, redemptor vitæ meæ.
| ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی. |
59 Vidisti, Domine, iniquitatem illorum adversum me: judica judicium meum.
| ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان. |
60 Vidisti omnem furorem, universas cogitationes eorum adversum me.
| دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند. |
61 Audisti opprobrium eorum, Domine, omnes cogitationes eorum adversum me.
| ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند. |
62 Labia insurgentium mihi, et meditationes eorum adversum me tota die.
| تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری. |
63 Sessionem eorum et resurrectionem eorum vide; ego sum psalmus eorum.
| ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند. |
64 Redes eis vicem, Domine, juxta opera manuum suarum.
| ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان. |
65 Dabis eis scutum cordis, laborem tuum.
| ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد. |
66 Persequeris in furore, et conteres eos sub cælis, Domine.
| با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان. |
