Job 9
1 Et respondens Job, ait:
Na ka whakahoki a Hopa, ka mea,
2 Vere scio quod ita sit, et quod non justificetur homo compositus Deo.
E mohiotia ana ano tenei e ahau; engari ma te aha ka tika ai te tangata ki te Atua?
3 Si voluerit contendere cum eo, non poterit ei respondere unum pro mille.
Ki te pai ia ki te totohe ki a ia, kahore he kupu kotahi o roto i te mano e taea e ia te whakahoki ki a ia.
4 Sapiens corde est, et fortis robore: quis restitit ei, et pacem habuit?
He ngakau mohio ia, he pakari tona kaha: ko wai e whakauaua ki a ia, a e whiwhi i te pai?
5 Qui transtulit montes, et nescierunt hi quos subvertit in furore suo.
E nekehia ana e ia nga maunga, te mohio ratou; hurihia ake e ia i a ia e riri ana.
6 Qui commovet terram de loco suo, et columnæ ejus concutiuntur.
E whakangaueuetia ana e ia te whenua, e nekehia atu ana i tona wahi, wiri ana ona pou.
7 Qui præcipit soli, et non oritur, et stellas claudit quasi sub signaculo.
E korero nei ki te ra, a kore ake e whiti; hiritia putia iho e ia nga whetu.
8 Qui extendit cælos solus, et graditur super fluctus maris.
Ko ia nei anake hei hora i nga rangi, hei takahi i runga i nga ngaru o te moana.
9 Qui facit Arcturum et Oriona, et Hyadas et interiora austri.
Nana nei i hanga a Aketura, a Tautoru, a Matariki, me nga ruma i te tonga.
10 Qui facit magna, et incomprehensibilia, et mirabilia, quorum non est numerus.
Nana nei i mahi nga mea nunui, e kore nei e taea te rapu atu, ae ra nga mea whakamiharo, e kore nei e taea te tatau.
11 Si venerit ad me, non videbo eum; si abierit, non intelligam.
Ina tonu ia e haere atu nei, a kahore ahau i kite; ka pahemo atu hoki ia, a kahore ahau e matau ki a ia.
12 Si repente interroget, quis respondebit ei? vel quis dicere potest: Cur ita facis?
Nana, ka hopu ia i tana i aru ai, ma wai ia e arai? Ko wai hei ki atu ki a ia, E aha ana koe?
13 Deus, cujus iræ nemo resistere potest, et sub quo curvantur qui portant orbem.
E kore te Atua e whakahoki iho i tona riri; e piko ana ki raro i a ia nga kaiawhina o Rahapa.
14 Quantus ergo sum ego, ut respondeam ei, et loquar verbis meis cum eo?
A kia whakahoki kupu ano ahau ki a ia, kia whiriwhiri kupu ano maku ki a ia?
15 qui etiam si habuero quippiam justum, non respondebo: sed meum judicem deprecabor.
Ahakoa he tika ahau, e kore ahau e whakahoki kupu atu; engari ka inoi ahau ki toku kaiwhakawa.
16 Et cum invocantem exaudierit me, non credo quod audierit vocem meam.
Me i karanga atu ahau, a whakahokia mai ai e ia te kupu ki ahau, kihai ahau i whakaae tera kua whakarongo mai ia ki toku reo.
17 In turbine enim conteret me, et multiplicabit vulnera mea, etiam sine causa.
E aki ana hoki ia ia ahau ki te tupuhi, e whakanui takekore ana hoki i oku mate.
18 Non concedit requiescere spiritum meum, et implet me amaritudinibus.
Kahore ahau e tukua e ia kia ta toku manawa; otiia whakakiia ana e ia toku wairua ki te kawa.
19 Si fortitudo quæritur, robustissimus est; si æquitas judicii, nemo audet pro me testimonium dicere.
Ki te korero tatou mo te kaha o te hunga pakari, nana, kei reira ia! A ki te mea he whakawa, ko wai ra hei whakatakoto i te taima moku?
20 Si justificare me voluero, os meum condemnabit me; si innocentem ostendero, pravum me comprobabit.
Ahakoa he tika ahau, ma toku mangai ano ahau e whakahe; ahakoa he tikanga tapatahi taku, ma reira ano e whakaatu toku ngaunga ketanga.
21 Etiam si simplex fuero, hoc ipsum ignorabit anima mea, et tædebit me vitæ meæ.
He tapatahi ahau; kahore ahau e whakaaro ki ahau ano; e whakahawea ana ahau ki toku ora.
22 Unum est quod locutus sum: et innocentem et impium ipse consumit.
He kotahi tonu ena; koia ahau ka mea, e whakamotitia ana e ia te tapatahi raua ko te kino.
23 Si flagellat, occidat semel, et non de pœnis innocentum rideat.
Na ka whakamate tata nei te whiu, he kata tana ki te whakamatautauranga o te hunga harakore.
24 Terra data est in manus impii; vultum judicum ejus operit. Quod si non ille est, quis ergo est?
Kua hoatu te whenua ki te ringa o te tangata kino; e taupokina ana e ia nga mata o nga kaiwhakawa; ki te mea ehara i a ia, tena ko wai?
25 Dies mei velociores fuerunt cursore; fugerunt, et non viderunt bonum.
Na, ko te hohoro o oku ra, nui atu i to te kaikawe pukapuka; e rere ana, kahore hoki e kite i te pai.
26 Pertransierunt quasi naves poma portantes; sicut aquila volans ad escam.
Kua pahemo, kua pera me nga kaipuke tere, me te ekara ano e topa iho ana ki tana kai.
27 Cum dixero: Nequaquam ita loquar: commuto faciem meam, et dolore torqueor.
Ki te mea ahau, ka wareware ahau ki taku tangi, ka unuhia atu e ahau te pouri o toku mata, a ka marama:
28 Verebar omnia opera mea, sciens quod non parceres delinquenti.
E wehi ana ahau i oku mamae katoa, e mohio ana ahau e kore ahau e meinga e koe he harakore.
29 Si autem et sic impius sum, quare frustra laboravi?
Tera hoki ahau e whakahengia; he aha ahau i whakangenge kau ai i ahau?
30 Si lotus fuero quasi aquis nivis, et fulserint velut mundissimæ manus meæ,
Ki te horoi ahau i ahau ki te hukarere, a ka meinga oku ringa kia ma rawa;
31 tamen sordibus intinges me, et abominabuntur me vestimenta mea.
Katahi ahau ka rumakina e koe ki te poka, a whakarihariha mai ana oku kakahu ki ahau.
32 Neque enim viro qui similis mei est, respondebo; nec qui mecum in judicio ex æquo possit audiri.
Ehara hoki ia i te tangata, i te penei me ahau nei, e whakahoki kupu ai ahau ki a ia, e haere tahi ai maua ki te whakawa.
33 Non est qui utrumque valeat arguere, et ponere manum suam in ambobus.
Kahore he kaiwhakatikatika mo ta maua, kahore he tangata hei whakapa i tona ringa ki a maua tahi.
34 Auferat a me virgam suam, et pavor ejus non me terreat.
Me tango atu e ia tana patu i ahau, a kaua hoki tana whakamataku e whakawehi i ahau:
35 Loquar, et non timebo eum; neque enim possum metuens respondere.
Hei reira ahau ka korero, a kahore e wehi i a ia; kahore hoki ahau e pera i roto i ahau.
