Job 8
1 Respondens autem Baldad Suhites, dixit:
Unya mitubag si Bildad ang Suhitanhon, ug miingon:
2 Usquequo loqueris talia, et spiritus multiplex sermones oris tui?
Hangtud anus-a ba mosulti ikaw niining mga butanga? Ug hangtud anus-a ang mga pulong sa imong baba mahisama sa usa ka hangin nga makusog?
3 Numquid Deus supplantat judicium? aut Omnipotens subvertit quod justum est?
Balit-aron ba sa Dios ang justicia? Kun balit-aron ba sa Makagagahum ang pagkamatarung?
4 Etiam si filii tui peccaverunt ei, et dimisit eos in manu iniquitatis suæ:
Kong ang imong mga anak nakasala batok kaniya, Ug siya mitugyan kanila ngadto sa kamot sa ilang paglapas;
5 tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum, et Omnipotentem fueris deprecatus;
Kong ikaw sa Dios mosingkamot sa pagpangita, Ug maghimo ka sa imong pangamuyo sa Makagagahum;
6 si mundus et rectus incesseris: statim evigilabit ad te, et pacatum reddet habitaculum justitiæ tuæ,
Kong ikaw maputli ug matul-id pa unta, Sa pagkamatuod nahigmata unta siya tungod kanimo, Ug magahimong mauswagon sa puloy-anan sa imong pagkamatarung.
7 in tantum ut si priora tua fuerint parva, et novissima tua multiplicentur nimis.
Ug bisan diyutay ra ang imong sinugdan, Apan magauswag kaayo ang imong kaulahian.
8 Interroga enim generationem pristinam, et diligenter investiga patrum memoriam
Kay susiha, ipangamuyo ko kanimo, ang panahon nga ming-agi, Ug magpahimulos ka sa imong kaugalingon niadtong ginapangita sa ilang mga amahan.
9 (hesterni quippe sumus, et ignoramus, quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram),
(Kay kita ingon lamang sa kagahapon, ug walay hibangkaagan, Kay anino lamang ang atong mga adlaw sa ibabaw sa yuta):
10 et ipsi docebunt te, loquentur tibi, et de corde suo proferent eloquia.
Dili ba sila motudlo kanimo, ug kanimo mosugilon, Ug magasulti sa mga pulong nga gikan sa ilang kasingkasing?
11 Numquid vivere potest scirpus absque humore? aut crescere carectum sine aqua?
Makatubo ba ang nipa kong walay lapok? Makatubo ba ang tangbo kong walay tubig?
12 Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu, ante omnes herbas arescit.
Sa diha nga lunhaw pa kini ug dili pinutol, Kini malaya una sa ubang kabunglayonan.
13 Sic viæ omnium qui obliviscuntur Deum, et spes hypocritæ peribit.
Mao man ang kadalanan sa tanan nga mahikalimot sa Dios; Ug ang paglaum sa tawo nga walay Dios mawagtang:
14 Non ei placebit vecordia sua, et sicut tela aranearum fiducia ejus.
Ang iyang pagsalig pagaputlon, Ug ang iyang kalig-onan maoy usa ka balay sa lawa-lawa.
15 Innitetur super domum suam, et non stabit; fulciet eam, et non consurget.
Siya mosandig sa iyang balay, apan kana mahuyang; Mopuyo siya dinha, apan kana dili molungtad.
16 Humectus videtur antequam veniat sol, et in ortu suo germen ejus egredietur.
Siya malunhaw sa atubangan sa adlaw, Ug ang iyang mga salingsing molabaw sa iyang tanaman.
17 Super acervum petrarum radices ejus densabuntur, et inter lapides commorabitur.
Ang iyang mga gamut mangapot duol sa tapok nga bato, Iyang makita ang dapit sa mga kabatoan.
18 Si absorbuerit eum de loco suo, negabit eum, et dicet: Non novi te.
Kong siya pagapukanon gikan sa iyang dapit, Nan kini molimod kaniya, nga magaingon: Wala ako makakita kanimo.
19 Hæc est enim lætitia viæ ejus, ut rursum de terra alii germinentur.
Ania karon, kini mao ang kalipay sa iyang dalan; Ug gikan sa yuta ang uban manggula.
20 Deus non projiciet simplicem, nec porriget manum malignis,
Ania karon, ang Dios dili mosalikway sa usa ka tawong hingpit. Ni motabang siya sa mga mamumuhat sa dautan.
21 donec impleatur risu os tuum, et labia tua jubilo.
Ang imong baba pagapun-on niya sa katawa, Ug kasadya sa imong mga ngabil.
22 Qui oderunt te induentur confusione, et tabernaculum impiorum non subsistet.
Kadtong managdumot kanimo pagasul-oban sa kaulaw; Ug ang balong-balong niadtong mga dautan mangawagtang.
