Job 37
1 Super hoc expavit cor meum, et emotum est de loco suo.
| دل من می‌لرزد؛ |
2 Audite auditionem in terrore vocis ejus, et sonum de ore illius procedentem.
| گوش دهید و غرش صدای خدا را بشنوید. |
3 Subter omnes cælos ipse considerat, et lumen illius super terminos terræ.
| او برق خود را به سراسر آسمان می‌فرستد. |
4 Post eum rugiet sonitus; tonabit voce magnitudinis suæ: et non investigabitur, cum audita fuerit vox ejus.
| سپس غرش صدای او شنیده می‌شود، غرش مهیب رعد به گوش می‌رسد و باز برق، آسمان را روشن می‌کند. |
5 Tonabit Deus in voce sua mirabiliter, qui facit magna et inscrutabilia;
| صدای او در رعد باشکوه است. ما نمی‌توانیم عظمت قدرت او را درک کنیم. |
6 qui præcipit nivi ut descendat in terram, et hiemis pluviis, et imbri fortitudinis suæ;
| وقتی او برف و باران شدید بر زمین می‌فرستد، |
7 qui in manu omnium hominum signat, ut noverint singuli opera sua.
| مردم از کار کردن باز می‌مانند و متوجه قدرت او می‌شوند، |
8 Ingredietur bestia latibulum, et in antro suo morabitur.
| حیوانات وحشی به پناهگاه خود می‌شتابند و در لانه‌های خویش پنهان می‌مانند. |
9 Ab interioribus egredietur tempestas, et ab Arcturo frigus.
| از جنوب طوفان می‌آید و از شمال سرما. |
10 Flante Deo, concrescit gelu, et rursum latissimæ funduntur aquæ.
| خدا بر آبها می‌دمد، به طوری که حتی وسیعترین دریاها نیز یخ می‌بندد. |
11 Frumentum desiderat nubes, et nubes spargunt lumen suum.
| او ابرها را از رطوبت، سنگین می‌کند و برق خود را به‌وسیلۀ آنها پراکنده می‌سازد. |
12 Quæ lustrant per circuitum, quocumque eas voluntas gubernantis duxerit, ad omne quod præceperit illis super faciem orbis terrarum:
| آنها به دستور او به حرکت در می‌آیند و احکام او را در سراسر زمین به جا می‌آورند. |
13 sive in una tribu, sive in terra sua, sive in quocumque loco misericordiæ suæ eas jusserit inveniri.
| او ابرها را برای مجازات مردم و یا برای سیراب کردن زمین و نشان دادن رحمتش به ایشان، می‌فرستد. |
14 Ausculta hæc, Job: sta, et considera mirabilia Dei.
| ای ایوب، گوش بده و دربارهٔ اعمال شگفت‌آور خدا تأمل و تفکر کن. |
15 Numquid scis quando præceperit Deus pluviis, ut ostenderent lucem nubium ejus?
| آیا تو می‌دانی که خدا چگونه تمام طبیعت را اداره نموده، برق را از ابرها ساطع می‌کند؟ |
16 Numquid nosti semitas nubium magnas, et perfectas scientias?
| آیا تو می‌دانی چگونه ابرها در هوا معلق می‌مانند؟ آیا تو عظمت این کار خدا را می‌توانی درک کنی؟ |
17 Nonne vestimenta tua calida sunt, cum perflata fuerit terra austro?
| آیا وقتی زمین زیر وزش باد گرم جنوب قرار دارد و لباسهایت از گرما به تنت چسبیده است، |
18 Tu forsitan cum eo fabricatus es cælos, qui solidissimi quasi ære fusi sunt.
| تو می‌توانی به خدا کمک کنی تا وضع آسمان را که مانند فلز سخت است تغییر دهد؟ |
19 Ostende nobis quid dicamus illi: nos quippe involvimur tenebris.
| آیا تو می‌توانی به ما بگویی چگونه باید با خدا مواجه شد؟ ما با این فکر تاریکمان نمی‌دانیم چگونه با او سخن گوییم. |
20 Quis narrabit ei quæ loquor? etiam si locutus fuerit homo, devorabitur.
| من با چه جرأتی با خدا صحبت کنم؟ چرا خود را به کشتن دهم؟ |
21 At nunc non vident lucem: subito aër cogetur in nubes, et ventus transiens fugabit eas.
| همان‌طور که در یک روز آفتابی بی‌ابر، نمی‌توانیم به تابش خورشید نگاه کنیم، |
22 Ab aquilone aurum venit, et ad Deum formidolosa laudatio.
| همچنان نیز نمی‌توانیم به جلال پرشکوه خدا که از آسمان با درخشندگی خیره‌کننده‌ای بر ما نمایان می‌شود خیره شویم. |
23 Digne eum invenire non possumus: magnus fortitudine, et judicio, et justitia: et enarrari non potest.
| ما نمی‌توانیم به قدرت خدای قادر مطلق پی ببریم. او نسبت به ما عادل و رحیم است و بر کسی ظلم نمی‌کند، |
24 Ideo timebunt eum viri, et non audebunt contemplari omnes qui sibi videntur esse sapientes.
| و تحت تأثیر داناترین مردم جهان نیز قرار نمی‌گیرد، از این جهت ترس و احترام او در دل همهٔ مردم جا دارد. |
