Job 37

1 Super hoc expavit cor meum, et emotum est de loco suo.

«لەبەر ئەمە دڵم خورپە دەکات و لە جێی خۆی دەست دەکات بە کوتان.

2 Audite auditionem in terrore vocis ejus, et sonum de ore illius procedentem.

بۆ نەڕەی دەنگەکەی و گرمەگرمی دەمی گوێ شل بکە!

3 Subter omnes cælos ipse considerat, et lumen illius super terminos terræ.

لەژێر هەموو ئاسمان هەتا ئەوپەڕی زەوی، بە بروسکەکەی دەردەبڕێت.

4 Post eum rugiet sonitus; tonabit voce magnitudinis suæ: et non investigabitur, cum audita fuerit vox ejus.

لەدوای ئەوەش هەر دەنگی نەڕەکەی دێت، بە دەنگی پڕ شانازییەکەی دەگرمێنێت. کاتێک دەنگ دەداتەوە بروسکەکەی ڕاناگرێت.

5 Tonabit Deus in voce sua mirabiliter, qui facit magna et inscrutabilia;

خودا بە دەنگێکی سەرسوڕهێنەر دەگرمێنێت؛ کاری مەزنی وا دەکات کە ئێمە تێیناگەین.

6 qui præcipit nivi ut descendat in terram, et hiemis pluviis, et imbri fortitudinis suæ;

بە بەفر دەفەرموێت:”بکەوە سەر زەوی،“هەروەها بە تاوە باران دەفەرموێت:”بە لێزمە ببارێ.“

7 qui in manu omnium hominum signat, ut noverint singuli opera sua.

مۆر لە دەستی هەموو مرۆڤێک دەدات، بۆ ئەوەی هەموو خەڵکی دروستکەری خۆیان بناسن.

8 Ingredietur bestia latibulum, et in antro suo morabitur.

گیانلەبەران دەچنە ناو لانەکانی خۆیانەوە و لەناو کونەکانی خۆیان دەمێننەوە.

9 Ab interioribus egredietur tempestas, et ab Arcturo frigus.

لە باشوورەوە ڕەشەبا دێت و لە باکووریشەوە سەرما.

10 Flante Deo, concrescit gelu, et rursum latissimæ funduntur aquæ.

لە هەناسەی خوداوە بەستەڵەک پەیدا دەبێت و سەر ڕووی ئاوەکان دەبنە سەهۆڵ.

11 Frumentum desiderat nubes, et nubes spargunt lumen suum.

هەروەها هەورەکان بە شێ بار دەکات؛ بروسکەکەی بەناو هەورەکاندا پەرت دەکات.

12 Quæ lustrant per circuitum, quocumque eas voluntas gubernantis duxerit, ad omne quod præceperit illis super faciem orbis terrarum:

بەگوێرەی خواستی ئەو لەسەر ڕووی زەوی ئاوەدان دەگەڕێن هەتا هەموو ئەوە بکات کە فەرمانی پێ دەکرێت.

13 sive in una tribu, sive in terra sua, sive in quocumque loco misericordiæ suæ eas jusserit inveniri.

هەورەکان دەهێنێت بۆ تەمبێکردنی خەڵک، یان بۆ ئەوەی ئاو بداتە زەوییەکەی و خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی پیشان بدات.

14 Ausculta hæc, Job: sta, et considera mirabilia Dei.

«ئەیوب گوێ بۆ ئەمە شل بکە! هەستە و لە پەرجووەکانی خودا وردبەرەوە.

15 Numquid scis quando præceperit Deus pluviis, ut ostenderent lucem nubium ejus?

ئایا دەزانیت خودا چۆن فەرمان بە هەورەکان دەکات، یان درەوشانەوەی هەورە بروسکەکەی چۆنە؟

16 Numquid nosti semitas nubium magnas, et perfectas scientias?

ئایا دەزانیت چۆن هەورەکان بە ئاسمانەوە وەستاون، ئایا کارە سەرسوڕهێنەرەکانی خودا دەزانیت ئەوەی کە زانیاری تەواوە؟

17 Nonne vestimenta tua calida sunt, cum perflata fuerit terra austro?

ئەی ئەوەی لەناو جلوبەرگەکەت گەرما دەتخوات بە کپبوونی زەوی بە بای باشوور،

18 Tu forsitan cum eo fabricatus es cælos, qui solidissimi quasi ære fusi sunt.

ئایا دەتوانیت هاوکاری ئەو بکەیت ئاسمان بڵاو بکەیتەوە، کە وەک ئاوێنەیەکی لە بڕۆنز داڕێژراو ڕەقە؟

19 Ostende nobis quid dicamus illi: nos quippe involvimur tenebris.

«پێمان بڵێ کە چی پێ بڵێین؛ لەبەر ئەوەی ئێمە لە تاریکیداین ناتوانین داواکارییەکەمان ئامادە بکەین.

20 Quis narrabit ei quæ loquor? etiam si locutus fuerit homo, devorabitur.

ئایا دەبێت پێی بگوترێت کە من دەمەوێ قسە بکەم؟ ئایا مرۆڤ قسە دەکات بۆ ئەوەی خۆی بە قووتدان بدات؟

21 At nunc non vident lucem: subito aër cogetur in nubes, et ventus transiens fugabit eas.

ئێستاش کەس ناتوانێت تەماشای خۆر بکات کە لە ئاسماندا دەدرەوشێتەوە دوای ئەوەی با هەڵیکرد و ئاسمانی بێگەرد کرد.

22 Ab aquilone aurum venit, et ad Deum formidolosa laudatio.

لە باکوورەوە بە شکۆمەندییەکی زێڕین دێت، خودای شکۆدار و سامناک دێت.

23 Digne eum invenire non possumus: magnus fortitudine, et judicio, et justitia: et enarrari non potest.

ئێمە پەی بە خودای هەرە بەتوانای باڵادەست نابەین، کە لەبەر دادپەروەرییە مەزنەکەی و ڕاستودروستییە زۆرەکەی ستەم ناکات.

24 Ideo timebunt eum viri, et non audebunt contemplari omnes qui sibi videntur esse sapientes.

لەبەر ئەمە خەڵکی لێی دەترسن، چونکە ئاوڕ دەداتەوە لەوانەی کە بە دڵیان دانان.»