Job 37
1 Super hoc expavit cor meum, et emotum est de loco suo.
NO keia mea hoi haalulu kuu naau, A nauwe ae mai kona wahi aku.
2 Audite auditionem in terrore vocis ejus, et sonum de ore illius procedentem.
E hoolohe pono i ka poha ana o kona leo, A me ka halulu e puka ana mai kona waha mai.
3 Subter omnes cælos ipse considerat, et lumen illius super terminos terræ.
Malalo o ka lani a pau nana no ia i nou aku, A o kona malamalama i na welau o ka honua.
4 Post eum rugiet sonitus; tonabit voce magnitudinis suæ: et non investigabitur, cum audita fuerit vox ejus.
Mahope o ia mea, poha mai ka leo; Hoohekili mai ia me kona leo mana; Aole ia e hoopaa ia lakou i loheia'i kona leo.
5 Tonabit Deus in voce sua mirabiliter, qui facit magna et inscrutabilia;
Hoohekili kupanaha mai la ke Akua me kona leo; Hana no ia i na mea nui, aole e ike maopopo ia.
6 qui præcipit nivi ut descendat in terram, et hiemis pluviis, et imbri fortitudinis suæ;
No ka mea, ua i aku ia i ka hau, E kau ma ka honua, A i ka ua liilii, a me ka ua nui o kona ikaika.
7 qui in manu omnium hominum signat, ut noverint singuli opera sua.
Hoopaa aku ia i ka lima o na kanaka a pau, I ike na kanaka a pau i kana haua.
8 Ingredietur bestia latibulum, et in antro suo morabitur.
A komo na holoholona iloko o na lua, A noho ma ko lakou mau wahi.
9 Ab interioribus egredietur tempestas, et ab Arcturo frigus.
Mai ke kukulu hema i hele mai ka puahiohio, A mai ke kukulu akau ke anu.
10 Flante Deo, concrescit gelu, et rursum latissimæ funduntur aquæ.
Mai ka hanu o ke Akua i haawiia mai ka wai paa: A o ka palahalaha o na wai, ua hoopaaia.
11 Frumentum desiderat nubes, et nubes spargunt lumen suum.
O ka wa malie hoi, ua kipaku ia i ke ao: Ua hoohehee kona malamalama i ka ohu:
12 Quæ lustrant per circuitum, quocumque eas voluntas gubernantis duxerit, ad omne quod præceperit illis super faciem orbis terrarum:
A ua hoohuliia'ku ia a puni ma kona manao; I hana aku ai lakou i na mea a pau ana i kauoha mai ai, Ma ke alo o ka honua a puni.
13 sive in una tribu, sive in terra sua, sive in quocumque loco misericordiæ suæ eas jusserit inveniri.
Ina no ka laau hahau, ina no kona aina, Ina no ke aloha, nana no ia i hoopuka mai.
14 Ausculta hæc, Job: sta, et considera mirabilia Dei.
E hoolohe mai oe, e Ioba, i keia; E ku malie, a e noonoo i na hana kupanaha a ke Akua.
15 Numquid scis quando præceperit Deus pluviis, ut ostenderent lucem nubium ejus?
Ua ike anei oe i ka hooponopono ana o ke Akua ia lakou, A hoopuka mai i ka malamalama o kona ao?
16 Numquid nosti semitas nubium magnas, et perfectas scientias?
Ua ike anei i na kaupaona ana o na ao, I na hana kupanaha o ka mea hemolele i ka ike?
17 Nonne vestimenta tua calida sunt, cum perflata fuerit terra austro?
A pehea hoi i mahana ai kou kapa, I ka wa i hoomalie mai ai oia i ka aina i ka makani kukulu hema?
18 Tu forsitan cum eo fabricatus es cælos, qui solidissimi quasi ære fusi sunt.
E hiki anei ia oe me ia ke hohola aku i ke aouli, He ikaika, e like me ke aniani i hooheheeia?
19 Ostende nobis quid dicamus illi: nos quippe involvimur tenebris.
E hoike mai oe ia makou i ka mea a makou e olelo aku ai ia ia; Aole makou e olelo aku, no ka pouli.
20 Quis narrabit ei quæ loquor? etiam si locutus fuerit homo, devorabitur.
E haiia aku anei ia ia, ke olelo aku au? Ina e olelo aku ke kanaka, e aleia auanei oia.
21 At nunc non vident lucem: subito aër cogetur in nubes, et ventus transiens fugabit eas.
Ano aole lakou i ike i ka malamalama alohilohi iloko o na ao; A hele ae la ka makani a hoomaemae ia lakou.
22 Ab aquilone aurum venit, et ad Deum formidolosa laudatio.
Mai ke kukulu akau ke alohilohi gula i hele mai ai; Aia i ke Akua ka nani weliweli.
23 Digne eum invenire non possumus: magnus fortitudine, et judicio, et justitia: et enarrari non potest.
O ka Mea mana, aole e loaa ia kakou ia; Ua hoonui i ka ikaika, a i ka pono, a ua nui hoi i ka lokomaikai; Aole ia e hookaumaha.
24 Ideo timebunt eum viri, et non audebunt contemplari omnes qui sibi videntur esse sapientes.
A makau na kanaka ia ia; Aole ia e maliu mai i ka poe naauao a pau.
