Job 36
1 Addens quoque Eliu, hæc locutus est:
Kaj plue parolis Elihu, kaj diris:
2 Sustine me paululum, et indicabo tibi: adhuc enim habeo quod pro Deo loquar.
Atendu ankoraŭ iom; mi montros al vi, Ĉar mi havas ankoraŭ kion paroli pro Dio.
3 Repetam scientiam meam a principio, et operatorem meum probabo justum.
Mi prenos mian scion de malproksime, Kaj mi montros, ke mia Kreinto estas prava.
4 Vere enim absque mendacio sermones mei, et perfecta scientia probabitur tibi.
Ĉar vere miaj vortoj ne estas mensogaj; Homo sincera estas antaŭ vi.
5 Deus potentes non abjicit, cum et ipse sit potens:
Vidu, Dio estas potenca, kaj tamen Li neniun malŝatas; Li estas potenca per la forto de la koro.
6 sed non salvat impios, et judicium pauperibus tribuit.
Al malpiulo Li ne permesas vivi, Kaj al mizeruloj Li donas justecon.
7 Non auferet a justo oculos suos: et reges in solio collocat in perpetuum, et illi eriguntur.
Li ne forturnas de virtuloj Siajn okulojn, Sed kun reĝoj sur trono Li sidigas ilin por ĉiam, Por ke ili estu altaj.
8 Et si fuerint in catenis, et vinciantur funibus paupertatis,
Kaj se ili estas ligitaj per ĉenoj, Malliberigitaj mizere per ŝnuroj,
9 indicabit eis opera eorum, et scelera eorum, quia violenti fuerunt.
Tiam Li montras al ili iliajn farojn kaj kulpojn, Kiel grandaj ili estas.
10 Revelabit quoque aurem eorum, ut corripiat: et loquetur, ut revertantur ab iniquitate.
Li malfermas ilian orelon por la moralinstruo, Kaj diras, ke ili deturnu sin de malbonagoj.
11 Si audierint et observaverint, complebunt dies suos in bono, et annos suos in gloria:
Se ili obeas kaj servas al Li, Tiam ili finas siajn tagojn en bono Kaj siajn jarojn en stato agrabla;
12 si autem non audierint, transibunt per gladium, et consumentur in stultitia.
Sed se ili ne obeas, Tiam ili pereas per glavo Kaj mortas en malprudento.
13 Simulatores et callidi provocant iram Dei, neque clamabunt cum vincti fuerint.
La hipokrituloj portas en si koleron; Ili ne vokas, kiam Li ilin ligis;
14 Morietur in tempestate anima eorum, et vita eorum inter effeminatos.
Ilia animo mortas en juneco, Kaj ilia vivo pereas inter la malĉastuloj.
15 Eripiet de angustia sua pauperem, et revelabit in tribulatione aurem ejus.
Li savas la suferanton en lia mizero, Kaj per la sufero Li malfermas ilian orelon.
16 Igitur salvabit te de ore angusto latissime, et non habente fundamentum subter se: requies autem mensæ tuæ erit plena pinguedine.
Ankaŭ vin Li elkondukus el la suferoj En spacon vastan, kie ne ekzistas premateco; Kaj vi havus pacon ĉe via tablo, plena de grasaĵoj.
17 Causa tua quasi impii judicata est: causam judiciumque recipies.
Sed vi fariĝis plena de kulpoj de malvirtulo; Kulpo kaj juĝo tenas sin kune.
18 Non te ergo superet ira ut aliquem opprimas: nec multitudo donorum inclinet te.
Via kolero ne forlogu vin al mokado, Kaj grandeco de elaĉeto ne deklinu vin.
19 Depone magnitudinem tuam absque tribulatione, et omnes robustos fortitudine.
Ĉu Li atentos vian riĉecon? Ne, nek oron, nek forton aŭ potencon.
20 Ne protrahas noctem, ut ascendant populi pro eis.
Ne strebu al tiu nokto, Kiu forigas popolojn de ilia loko.
21 Cave ne declines ad iniquitatem: hanc enim cœpisti sequi post miseriam.
Gardu vin, ne kliniĝu al malpieco; Ĉar tion vi komencis pro la mizero.
22 Ecce Deus excelsus in fortitudine sua, et nullus ei similis in legislatoribus.
Vidu, Dio estas alta en Sia forto. Kiu estas tia instruanto, kiel Li?
23 Quis poterit scrutari vias ejus? aut quis potest ei dicere: Operatus es iniquitatem?
Kiu povas preskribi al Li vojon? Kaj kiu povas diri: Vi agis maljuste?
24 Memento quod ignores opus ejus, de quo cecinerunt viri.
Memoru, ke vi honoru Liajn farojn, Pri kiuj kantas la homoj.
25 Omnes homines vident eum: unusquisque intuetur procul.
Ĉiuj homoj ilin vidas; Homo rigardas ilin de malproksime.
26 Ecce Deus magnus vincens scientiam nostram: numerus annorum ejus inæstimabilis.
Vidu, Dio estas granda kaj nekonata; La nombro de Liaj jaroj estas neesplorebla.
27 Qui aufert stillas pluviæ, et effundit imbres ad instar gurgitum,
Kiam Li malgrandigas la gutojn de akvo, Ili verŝiĝas pluve el la nebulo;
28 qui de nubibus fluunt quæ prætexunt cuncta desuper.
Verŝiĝas la nuboj Kaj gutas sur multe da homoj.
29 Si voluerit extendere nubes quasi tentorium suum,
Kaj kiam Li intencas etendi la nubojn Kiel tapiŝojn de Sia tendo,
30 et fulgurare lumine suo desuper, cardines quoque maris operiet.
Tiam Li etendas sur ilin Sian lumon Kaj kovras la radikojn de la maro.
31 Per hæc enim judicat populos, et dat escas multis mortalibus.
Ĉar per ili Li juĝas la popolojn Kaj donas ankaŭ manĝaĵon abunde.
32 In manibus abscondit lucem, et præcepit ei ut rursus adveniat.
Per la manoj Li kovras la lumon Kaj ordonas al ĝi aperi denove.
33 Annuntiat de ea amico suo, quod possessio ejus sit, et ad eam possit ascendere.
Antaŭdiras pri ĝi ĝia bruo, Kaj eĉ la brutaroj, kiam ĝi alproksimiĝas.
