Job 35
1 Igitur Eliu hæc rursum locutus est:
I korero ano a Erihu, i mea,
2 Numquid æqua tibi videtur tua cogitatio, ut diceres: Justior sum Deo?
Ki tou whakaaro he tika tenei mau, e mea ana ranei koe, Nui atu toku tika i to te Atua?
3 Dixisti enim: Non tibi placet quod rectum est: vel quid tibi proderit, si ego peccavero?
I mea ai koe, He aha te rawa ki a koe? a, He aha te painga ki ahau, hira ake i te painga me i hara ahau?
4 Itaque ego respondebo sermonibus tuis, et amicis tuis tecum.
Maku e whakahoki he kupu ki a koe, ki a koutou ko ou hoa.
5 Suspice cælum, et intuere: et contemplare æthera quod altior te sit.
Kia matatau atu tau titiro ki nga rangi; matakitakina atu hoki nga kapua e tiketike ake na i a koe.
6 Si peccaveris, quid ei nocebis? et si multiplicatæ fuerint iniquitates tuæ, quid facies contra eum?
Mehemea kua hara koe, ka ahatia ia e tau mahi? A ki te whakanuia au mahi tutu, e aha ana ranei koe ki a ia?
7 Porro si juste egeris, quid donabis ei? aut quid de manu tua accipiet?
Ki te mea he tika tou, ko te aha e hoatu ana e koe ki a ia? Ko te aha ranei a tou ringa e riro ana i a ia?
8 Homini qui similis tui est, nocebit impietas tua: et filium hominis adjuvabit justitia tua.
Ka mamae pea tetahi tangata pena i a koe na i tou kino; ka whai painga pea ki tetahi tama a te tangata tou tika.
9 Propter multitudinem calumniatorum clamabunt, et ejulabunt propter vim brachii tyrannorum.
He maha no nga tukinotanga i tangi ai ratou; na te ringaringa o te hunga nui i aue ai ratou kia awhinatia.
10 Et non dixit: Ubi est Deus qui fecit me, qui dedit carmina in nocte;
Kahore ia tetahi e mea ana, Kei hea toku Kaihanga, te Atua, e homai nei i nga waiata i te po?
11 qui docet nos super jumenta terræ, et super volucres cæli erudit nos?
E nui atu nei tana whakaako ki a tatou i tana ki nga kararehe o te whenua, nana hoki i nui ai o tatou mahara i o nga manu o te rangi?
12 Ibi clamabunt, et non exaudiet, propter superbiam malorum.
Karanga ana ratou i reira, heoi kahore he kupu e whakahokia mai, he mea na te whakapehapeha o te hunga kino.
13 Non ergo frustra audiet Deus, et Omnipotens causas singulorum intuebitur.
He pono e kore te tekateka noa e whakarangona mai e te Atua, e kore ano hoki e tirohia mai e te Kaha Rawa.
14 Etiam cum dixeris: Non considerat: judicare coram illo, et expecta eum.
Ka iti rawa iho ki te mea koe, kahore koe e kite i a ia, kei tona aroaro te whakarite whakawa; na ka tatari koe ki a ia!
15 Nunc enim non infert furorem suum, nec ulciscitur scelus valde.
Na, kihai nei ia i tae mai i runga i tona riri, kihai ano hoki i aro nui mai ki te whakamanamana;
16 Ergo Job frustra aperit os suum, et absque scientia verba multiplicat.
Koia i puaki ai te mangai o Hopa, he mea horihori kau nei; kahore he matauranga o nga kupu e whakamahatia nei e ia.
