< Job 31 >

1 Pepigi fœdus cum oculis meis, ut ne cogitarem quidem de virgine.
Kua oti taku kawenata ki oku kanohi; kia whakaaroaro ahau hei aha ki te kotiro?
2 Quam enim partem haberet in me Deus desuper, et hæreditatem Omnipotens de excelsis?
He aha ta te Atua wahi e tuwha mai ai i runga? He aha ta te Kaha Rawa taonga tupu i te wahi tiketike?
3 Numquid non perditio est iniquo, et alienatio operantibus injustitiam?
He teka ianei he whakangaromanga mo te tangata kino? he whiu mo nga kaimahi o te he?
4 Nonne ipse considerat vias meas, et cunctos gressus meos dinumerat?
He teka ianei e kitea ana e ia oku ara, e taua ana e ia oku hikoinga katoa?
5 Si ambulavi in vanitate, et festinavit in dolo pes meus,
Ki te mea i haere ahau i runga i te tekateka noa, a i hohoro toku waewae ki te tinihanga;
6 appendat me in statera justa, et sciat Deus simplicitatem meam.
Kia paunatia ahau i runga i te pauna tika, kia mohio ai te Atua ki toku tapatahi:
7 Si declinavit gressus meus de via, et si secutum est oculos meos cor meum, et si manibus meis adhæsit macula,
Ki te mea i kotiti ke toku hikoinga i te ara, a i whai toku ngakau i oku kanohi; a ki te mea i mau te tongi ki oku ringa;
8 seram, et alius comedat, et progenies mea eradicetur.
Kati, ko ahau hei whakato, a ma tetahi atu e kai; ae ra, tukua nga hua o taku mara kia hutia atu.
9 Si deceptum est cor meum super muliere, et si ad ostium amici mei insidiatus sum,
Ki te mea i whakawairangitia toku ngakau e te wahine, a i whanga ahau i te tatau o toku hoa;
10 scortum alterius sit uxor mea, et super illam incurventur alii.
Heoi kia huri paraoa taku wahine ma tetahi atu, kia piko iho ano hoki nga tangata ke ki runga i a ia.
11 Hoc enim nefas est, et iniquitas maxima.
He kino rawa hoki tera; ae ra, he he e tika ana kia whiua e nga kaiwhakawa:
12 Ignis est usque ad perditionem devorans, et omnia eradicans genimina.
He ahi hoki tera e kai ana ki te whakangaromanga rawa, poto noa aku hua katoa.
13 Si contempsi subire judicium cum servo meo et ancilla mea, cum disceptarent adversum me:
Ki te mea i whakahaweatia e ahau te whakawa a taku pononga tane, a taku pononga wahine, i a raua e totohe ana ki ahau;
14 quid enim faciam cum surrexerit ad judicandum Deus? et cum quæsierit, quid respondebo illi?
Ka pehea ra ahau ina whakatika te Atua? He aha taku kupu e whakahoki ai ki a ia ina tae mai ia ki te titiro?
15 Numquid non in utero fecit me, qui et illum operatus est, et formavit me in vulva unus?
He teka ranei na toku kaihanga ia i hanga i roto i te kopu? a nana, na te kotahi, i whai ahua ai maua i roto i te puku?
16 Si negavi quod volebant pauperibus, et oculos viduæ expectare feci;
Ki te mea i kaiponuhia e ahau ta nga rawakore i hiahia ai, a meinga ana e ahau nga kanohi o te pouaru kia pau i te minamina;
17 si comedi buccellam meam solus, et non comedit pupillus ex ea
Ki te mea ranei i kainga taku maramara e toku kotahi, a kihai te pani i kai i tetahi wahi;
18 (quia ab infantia mea crevit mecum miseratio, et de utero matris meæ egressa est mecum);
He mea whakatupu ia naku no toku taitamarikitanga ra ano me te mea ko tona papa ahau: ko te pouaru he mea arahi naku no te kopu ra ano o toku whaea;
19 si despexi pereuntem, eo quod non habuerit indumentum, et absque operimento pauperem;
Ki te mea i kite ahau i tetahi e tata ana ki te mate, he kore no te kakahu, a kahore he uhi mo te rawakore;
20 si non benedixerunt mihi latera ejus, et de velleribus ovium mearum calefactus est;
Ki te mea kihai tona hope i whakapai ki ahau, a kihai ia i mahana i nga huruhuru o taku kahui:
21 si levavi super pupillum manum meam, etiam cum viderem me in porta superiorem:
Ki te mea i ara toku ringa hei pehi i te pani, i toku kitenga he awina tera moku kei te kuwaha;
22 humerus meus a junctura sua cadat, et brachium meum cum suis ossibus confringatur.
Na kia marere atu toku pokohiwi i roto i te peke, kia whati te takakau o toku ringa.
23 Semper enim quasi tumentes super me fluctus timui Deum, et pondus ejus ferre non potui.
Ko te whiu hoki a te Atua taku i wehi ai; kihai hoki i taea e ahau te aha i tona nui.
24 Si putavi aurum robur meum, et obrizo dixi: Fiducia mea;
Ki te mea i u toku whakaaro ki te koura, a i mea ahau ki te koura parakore, Ko koe taku e whakawhirinaki atu ai;
25 si lætatus sum super multis divitiis meis, et quia plurima reperit manus mea;
Ki te mea i koa ahau ki te maha o oku rawa, a ki te nui o ta toku ringa i whiwhi ai;
26 si vidi solem cum fulgeret, et lunam incedentem clare,
Ki te mea i kite ahau i te ra e whiti ana, i te marama ranei e haere ana i tona tiahotanga;
27 et lætatum est in abscondito cor meum, et osculatus sum manum meam ore meo:
A ka kumea pukutia atu toku ngakau, ka kihia toku ringa e toku mangai:
28 quæ est iniquitas maxima, et negatio contra Deum altissimum.
Na he kino tenei hei whiunga ma nga kaiwhakawa: he teka hoki naku ki te Atua i runga.
29 Si gavisus sum ad ruinam ejus qui me oderat, et exsultavi quod invenisset eum malum:
Ki te mea i koa ahau ki te whakangaromanga o te tangata i kino ki ahau, i whakaara ake ranei i ahau i te panga o te he ki a ia;
30 non enim dedi ad peccandum guttur meum, ut expeterem maledicens animam ejus.
Ae, kihai ahau i tuku i toku mangai kia hara, kihai i whai kia kanga tona wairua;
31 Si non dixerunt viri tabernaculi mei: Quis det de carnibus ejus, ut saturemur?
Ki te mea kahore nga tangata o toku teneti i mea, Tena koa te tangata kihai nei i makona i tona kikokiko?
32 foris non mansit peregrinus: ostium meum viatori patuit.
Kihai te manene i moe i waho; i whakatuwheratia ano e ahau oku tatau ki te tangata haere;
33 Si abscondi quasi homo peccatum meum, et celavi in sinu meo iniquitatem meam;
Ki te mea i pera ahau me Arama, i hipoki i oku he, i huna i toku kino ki roto ki toku uma;
34 si expavi ad multitudinem nimiam, et despectio propinquorum terruit me: et non magis tacui, nec egressus sum ostium.
I wehi hoki ahau i te huihui nui, i mataku ki te whakahawea a nga hapu, a whakarongo kau ana, kihai hoki i puta ki waho
35 Quis mihi tribuat auditorem, ut desiderium meum audiat Omnipotens, et librum scribat ipse qui judicat,
Aue, me i whakarongo mai tetahi ki ahau! Nana, tenei taku tohu, ma te Kaha Rawa e whakahoki mai he kupu ki ahau; me i ahau noa te pukapuka i tuhituhia e toku hoariri!
36 ut in humero meo portem illum, et circumdem illum quasi coronam mihi?
Ina, kua amohia e ahau i runga i toku pokohiwi; kua herea e ahau hei karauna moku.
37 Per singulos gradus meos pronuntiabo illum, et quasi principi offeram eum.
Kua whakaaturia e ahau ki a ia te maha o oku hikoinga; rite tonu ki ta te rangatira taku whakatata atu ki a ia.
38 Si adversum me terra mea clamat, et cum ipsa sulci ejus deflent:
Ki te tangi taku oneone, he whakahe ki ahau, ki te uru ano ona moa ki te aue,
39 si fructus ejus comedi absque pecunia, et animam agricolarum ejus afflixi:
Ki te mea i kainga e ahau ona hua, he mea kihai i utua, a naku ranei ona ariki i mate ai,
40 pro frumento oriatur mihi tribulus, et pro hordeo spina. Finita sunt verba Job.
Na, kia riro pu te witi i te tataramoa, te parei i te taru kino. Heoi ano nga korero a Hopa.

< Job 31 >