Job 30
1 Nunc autem derident me juniores tempore, quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei:
“Nanso mprempren wɔserew me, nnipa a manyin sen wɔn, na wɔn agyanom mfata sɛ wɔne me nguan ho akraman tena.
2 quorum virtus manuum mihi erat pro nihilo, et vita ipsa putabantur indigni:
Mfaso bɛn na wɔn nsa mu ahoɔden wɔ ma me, bere a wɔn ahoɔden afi wɔn mu?
3 egestate et fame steriles, qui rodebant in solitudine, squallentes calamitate et miseria.
Ohia ne ɔkɔm ama wɔn ho atetew, wɔnantew asase kesee ne asase bonin so anadwo.
4 Et mandebant herbas, et arborum cortices, et radix juniperorum erat cibus eorum:
Wɔboaboaa nkyenhaban ano wɔ nkyɛkyerɛ mu, na wɔde sare so nnua ntin yɛɛ wɔn aduan.
5 qui de convallibus ista rapientes, cum singula reperissent, ad ea cum clamore currebant.
Wɔn mfɛfo pam wɔn fii wɔn mu, na wohuroo wɔn sɛ akorɔmfo.
6 In desertis habitabant torrentium, et in cavernis terræ, vel super glaream:
Wɔhyɛɛ wɔn ma wɔtenaa suka a emu awo, abotan ne fam ntokuru mu,
7 qui inter hujuscemodi lætabantur, et esse sub sentibus delicias computabant:
wosuu sɛ mfurum wɔ wuram na wɔfofɔree so wɔ ɔdɔtɔ ase.
8 filii stultorum et ignobilium, et in terra penitus non parentes.
Kuw a wɔmfra na wonni din, wɔpam wɔn fii asase no so.
9 Nunc in eorum canticum versus sum, et factus sum eis in proverbium.
“Na nnɛ yi wɔn mmabarima de dwom bɔ me akutia; mayɛ abusude wɔ wɔn mu.
10 Abominantur me, et longe fugiunt a me, et faciem meam conspuere non verentur.
Wokyi me na wontwiw mmɛn me; wɔmmfɛre sɛ wɔtete ntasu gu mʼanim.
11 Pharetram enim suam aperuit, et afflixit me, et frenum posuit in os meum.
Afei a Onyankopɔn abubu me tadua na ɔde amanehunu aba me so yi, wɔyɛ nea wɔpɛ wɔ mʼanim.
12 Ad dexteram orientis calamitates meæ illico surrexerunt: pedes meos subverterunt, et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis.
Abusuakuw no tow hyɛ me so wɔ me nifa so; wosum mʼanan mfiri, na wosisi mpie tia me.
13 Dissipaverunt itinera mea; insidiati sunt mihi, et prævaluerunt: et non fuit qui ferret auxilium.
Wosisiw mʼakwan; na wonya me sɛe me na obiara mmoa me.
14 Quasi rupto muro, et aperta janua, irruerunt super me, et ad meas miserias devoluti sunt.
Wɔba te sɛ nea wofi ntokuru a ano abae mu; wɔnam mmubui no mu munumunum ba.
15 Redactus sum in nihilum: abstulisti quasi ventus desiderium meum, et velut nubes pertransiit salus mea.
Ahunahuna ma me ho dwiriw me; mʼanuonyam atu kɔ sɛnea mframa abɔ agu, me bammɔ atu ayera sɛ omununkum.
16 Nunc autem in memetipso marcescit anima mea, et possident me dies afflictionis.
“Na mprempren, me nkwa resa; na amanehununna akyekyere me.
17 Nocte os meum perforatur doloribus, et qui me comedunt, non dormiunt.
Anadwo wowɔ me nnompe mu; ɔyaw a ɛwe me no nnyae.
18 In multitudine eorum consumitur vestimentum meum, et quasi capitio tunicæ succinxerunt me.
Onyankopɔn fi ne tumi mu yɛ sɛ adurade ma me; omia me te sɛ mʼatade kɔn.
19 Comparatus sum luto, et assimilatus sum favillæ et cineri.
Ɔtow me kyene dontori mu na ɔma me yɛ sɛ mfutuma ne nsõ.
20 Clamo ad te, et non exaudis me: sto, et non respicis me.
“Onyankopɔn, misu mefrɛ wo, nanso wummua me. Mesɔre gyina, nanso wohwɛ me kɛkɛ.
21 Mutatus es mihi in crudelem, et in duritia manus tuæ adversaris mihi.
Woba me so anibere so; wode wʼabasa mu tumi tow hyɛ me so.
22 Elevasti me, et quasi super ventum ponens; elisisti me valide.
Wuhwim me na wode mframa pia me; wudenkyidenkyi me wɔ ahum mu.
23 Scio quia morti trades me, ubi constituta est domus omni viventi.
Minim sɛ wode me bɛkɔ owu mu, faako a woahyɛ ama ateasefo nyinaa no.
24 Verumtamen non ad consumptionem eorum emittis manum tuam: et si corruerint, ipse salvabis.
“Ampa ara obiara mfa ne nsa nka onipa a ɔrebrɛ bere a ɔresu pɛ mmoa wɔ nʼamanehunu mu.
25 Flebam quondam super eo qui afflictus erat, et compatiebatur anima mea pauperi.
Mansu amma wɔn a wɔwɔ ɔhaw mu ana? Me kra werɛ anhow amma ahiafo ana?
26 Expectabam bona, et venerunt mihi mala: præstolabar lucem, et eruperunt tenebræ.
Nanso bere a mʼani da papa so no, bɔne bae; bere a mepɛɛ hann no sum na edurui.
27 Interiora mea efferbuerunt absque ulla requie: prævenerunt me dies afflictionis.
Me yafunu mu a ɛwowɔ me no nnyae da; na nna a amanehunu wɔ mu da mʼanim.
28 Mœrens incedebam sine furore; consurgens, in turba clamabam.
Menenam a mabiri, nanso ɛnyɛ sɛ owia na ahyew me; migyina aguabɔbea na misu pɛ mmoa.
29 Frater fui draconum, et socius struthionum.
Madan nnompo nuabarima, me ne mpatu na ɛbɔ.
30 Cutis mea denigrata est super me, et ossa mea aruerunt præ caumate.
Me honam ani biri na ehuanhuan; atiridii ama me ho adɔ.
31 Versa est in luctum cithara mea, et organum meum in vocem flentium.
Me sanku bɔ kwadwom, na mʼatɛntɛbɛn ma agyaadwotwa nnyigyei.
