Job 29
1 Addidit quoque Job, assumens parabolam suam, et dixit:
Jobho akapfuurira mberi nokutaura kwake achiti:
2 Quis mihi tribuat ut sim juxta menses pristinos, secundum dies quibus Deus custodiebat me?
“Haiwa ndinoshuva sei mwedzi yakapfuura, iwo mazuva andairindirwa naMwari,
3 Quando splendebat lucerna ejus super caput meum, et ad lumen ejus ambulabam in tenebris:
mwenje wake pawaivhenekera pamusoro pangu uye ndaivhenekerwa nechiedza chake ndichifamba murima!
4 sicut fui in diebus adolescentiæ meæ, quando secreto Deus erat in tabernaculo meo:
Haiwa, iwo mazuva andakanga ndichine simba, ushamwari hwaMwari chaihwo huchiropafadza imba yangu,
5 quando erat Omnipotens mecum, et in circuitu meo pueri mei:
Wamasimba Ose paakanga achineni uye vana vangu pavakanga vakandipoteredza,
6 quando lavabam pedes meos butyro, et petra fundebat mihi rivos olei:
painyorovedzwa nzira yangu noruomba, uye dombo richindidururira hova dzamafuta omuorivhi.
7 quando procedebam ad portam civitatis, et in platea parabant cathedram mihi.
“Pandakaenda kusuo reguta ndikandogara muchivara,
8 Videbant me juvenes, et abscondebantur: et senes assurgentes stabant.
majaya akandiona akatsaukira parutivi uye vatana vakasimuka;
9 Principes cessabant loqui, et digitum superponebant ori suo.
vakuru vakaramba kutaura vakafumbira miromo yavo namaoko avo;
10 Vocem suam cohibebant duces, et lingua eorum gutturi suo adhærebat.
manzwi avakuru akanyararidzwa, uye ndimi dzavo dzikanamira kumusoro kwemiromo yavo.
11 Auris audiens beatificabat me, et oculus videns testimonium reddebat mihi:
Vose vakandinzwa vakataura zvakanaka pamusoro pangu, uye vose vakandiona vakandirumbidza,
12 eo quod liberassem pauperem vociferantem, et pupillum cui non esset adjutor.
nokuti ndakanunura varombo vaichemera rubatsiro, uye nherera dzakanga dzisina anobatsira.
13 Benedictio perituri super me veniebat, et cor viduæ consolatus sum.
Munhu akanga ofa akandiropafadza; ndakaita kuti mwoyo wechirikadzi uimbe.
14 Justitia indutus sum, et vestivi me, sicut vestimento et diademate, judicio meo.
Ndakafuka kururama sechipfeko changu; kururamisira kwaiva nguo yangu nenguwani yangu.
15 Oculus fui cæco, et pes claudo.
Ndakanga ndiri meso kumapofu namakumbo kuzvirema.
16 Pater eram pauperum, et causam quam nesciebam diligentissime investigabam.
Ndakanga ndiri baba kuna vanoshayiwa; ndaimiririra mhaka yomutorwa.
17 Conterebam molas iniqui, et de dentibus illius auferebam prædam.
Ndakavhuna meno emunhu akanga akaipa, ndikabvuta chaakanga akaruma.
18 Dicebamque: In nidulo meo moriar, et sicut palma multiplicabo dies.
“Ndakafunga kuti, ‘Ndichafira mumba mangu, mazuva angu awanda sejecha.
19 Radix mea aperta est secus aquas, et ros morabitur in messione mea.
Midzi yangu ichasvika kumvura, uye dova richava pamatavi angu usiku hwose.
20 Gloria mea semper innovabitur, et arcus meus in manu mea instaurabitur.
Kukudzwa kwangu kucharamba kuri kutsva pandiri, uta hucharamba huri hutsva muruoko rwangu.’
21 Qui me audiebant, expectabant sententiam, et intenti tacebant ad consilium meum.
“Vanhu vakanditeerera vachitarisira kwazvo, vanyerere vakamirira kurayira kwangu.
22 Verbis meis addere nihil audebant, et super illos stillabat eloquium meum.
Shure kwokutaura kwangu, ivo havana kuzotaurazve; mashoko angu akawira panzeve dzavo zvinyoronyoro.
23 Expectabant me sicut pluviam, et os suum aperiebant quasi ad imbrem serotinum.
Vakandimirira kunge vakamirira mvura yomupfunhambuya, uye vakanwa mashoko angu kunge mvura yechirimo.
24 Siquando ridebam ad eos, non credebant: et lux vultus mei non cadebat in terram.
Pandakanyemwerera kwavari havana kuzvitenda; chiedza chechiso changu chaikosha kwavari.
25 Si voluissem ire ad eos, sedebam primus: cumque sederem quasi rex, circumstante exercitu, eram tamen mœrentium consolator.
Ndakavasarudzira nzira ini ndokugara saishe wavo; ndakagara samambo pakati pamauto ake; ndakanga ndakaita somunhu anonyaradza vanochema.
