Job 29

1 Addidit quoque Job, assumens parabolam suam, et dixit:

ئەیوب سەرلەنوێ دەستی بە قسە کردەوە و گوتی:

2 Quis mihi tribuat ut sim juxta menses pristinos, secundum dies quibus Deus custodiebat me?

«خۆزگەم بە مانگەکانی ڕابردوو، بەو ڕۆژانەی کە خودا منی پاراست،

3 Quando splendebat lucerna ejus super caput meum, et ad lumen ejus ambulabam in tenebris:

کاتێک چراکەی خۆی لە سەرم هەڵکرد و بە ڕووناکی ئەو بەناو تاریکیدا دەڕۆیشتم!

4 sicut fui in diebus adolescentiæ meæ, quando secreto Deus erat in tabernaculo meo:

خۆزگە بەو ڕۆژانەی کە لە هەڕەتی هێز و توانادا بووم، هاوڕێیەتییە گیانی بەگیانییەکەم لەگەڵ خودا چادرەکەی منی بەرەکەتدار کردبوو،

5 quando erat Omnipotens mecum, et in circuitu meo pueri mei:

خودای هەرە بەتوانا هێشتا لەگەڵم بوو و منداڵەکانیشم لە چواردەورم بوون،

6 quando lavabam pedes meos butyro, et petra fundebat mihi rivos olei:

کاتێک پێیەکانم بە شیر دەشوشت، تاشەبەردیش جۆگەکانی زەیتی بۆ هەڵدەقوڵاندم.

7 quando procedebam ad portam civitatis, et in platea parabant cathedram mihi.

«کاتێک بۆ لای دەروازەی شارەکە دەچووم و لە گۆڕەپانەکەدا دیوەخانی خۆم ئامادە دەکرد،

8 Videbant me juvenes, et abscondebantur: et senes assurgentes stabant.

گەنجەکان کە منیان دەبینی خۆیان دەشاردەوە، پیرانیش لەبەرم هەڵدەستان و ڕادەوەستان؛

9 Principes cessabant loqui, et digitum superponebant ori suo.

پیاوە گەورەکان نەیاندەویست قسە بکەن، دەستیان دەخستە سەر دەمی خۆیان؛

10 Vocem suam cohibebant duces, et lingua eorum gutturi suo adhærebat.

پیاوماقوڵان دەنگیان لێ دەبڕا و زمانیان بە مەڵاشوویانەوە دەنووسا.

11 Auris audiens beatificabat me, et oculus videns testimonium reddebat mihi:

ئەوەی گوێی لێم دەبوو ستایشی دەکردم، ئەو چاوەی کە دەیبینی شایەتی بۆ دەدام،

12 eo quod liberassem pauperem vociferantem, et pupillum cui non esset adjutor.

چونکە ئەو هەژارانەی کە هاواریان بۆ دەهێنام و ئەو هەتیوانەی کە بێکەس بوون ڕزگارم دەکردن.

13 Benedictio perituri super me veniebat, et cor viduæ consolatus sum.

ئەوانەی لە سەرەمەرگدا بوون بەرەکەتیان دەدامێ و دڵی بێوەژنم دەهێنایە قریوە.

14 Justitia indutus sum, et vestivi me, sicut vestimento et diademate, judicio meo.

ڕاستودروستیم لەبەر دەکرد و دەمپۆشی؛ دادپەروەری کەوا و مێزەرەکەم بوو.

15 Oculus fui cæco, et pes claudo.

دەبووم بە چاو بۆ نابینایان و بە قاچ بۆ شەلان.

16 Pater eram pauperum, et causam quam nesciebam diligentissime investigabam.

من بۆ نەداران باوکێک دەبووم و بەرگریم لە کەسێک دەکرد کە پێی ئاشنا نەبووم.

17 Conterebam molas iniqui, et de dentibus illius auferebam prædam.

کەڵبەی ستەمکارم وردوخاش دەکرد و لەنێو ددانەکانی نێچیرم دەڕفاند.

18 Dicebamque: In nidulo meo moriar, et sicut palma multiplicabo dies.

«جا گوتم:”لەناو لانەکەی خۆم ڕۆح بەدەستەوە دەدەم و وەک لم ڕۆژگارم زۆر دەبێت.

19 Radix mea aperta est secus aquas, et ros morabitur in messione mea.

ڕەگم بەرەو ئاوەکان درێژ دەبێتەوە، بە درێژایی شەو شەونم بەسەر چڵەکانمەوە دەبێت.

20 Gloria mea semper innovabitur, et arcus meus in manu mea instaurabitur.

شکۆمەندیم بە هەمیشەیی لەگەڵم دەبێت، کەوانەکەم لە دەستم نوێ دەبێتەوە.“

21 Qui me audiebant, expectabant sententiam, et intenti tacebant ad consilium meum.

«گوێیان لە من دەگرت و چاوەڕێیان دەکرد لە کاتی ڕاوێژکردنم گوێیان بۆم شل دەکرد.

22 Verbis meis addere nihil audebant, et super illos stillabat eloquium meum.

لەدوای قسەکانم هیچیان لە دەم نەدەهاتە دەرەوە؛ قسەکانم دڵۆپەی بەسەریاندا کرد.

23 Expectabant me sicut pluviam, et os suum aperiebant quasi ad imbrem serotinum.

چاوەڕێیان دەکردم وەک چاوەڕێی نمە باران بکەن و دەمیان دەکردەوە وەک بۆ بارانی بەهار.

24 Siquando ridebam ad eos, non credebant: et lux vultus mei non cadebat in terram.

کاتێک لەگەڵیان ڕووخۆش دەبووم، باوەڕیان نەدەکرد؛ کاتێک ڕەزامەندیم پیشان دەدا، چاوەڕێی ئەوەیان نەدەکرد.

25 Si voluissem ire ad eos, sedebam primus: cumque sederem quasi rex, circumstante exercitu, eram tamen mœrentium consolator.

ڕێگام بۆیان هەڵدەبژارد و وەک سەرۆک دادەنیشتم؛ وەک پاشایەک لەناو سوپا نیشتەجێ دەبووم، وەک ئەوەی دڵنەوایی شیوەنگێڕان دەداتەوە.