< Job 29 >

1 Addidit quoque Job, assumens parabolam suam, et dixit:
ヨブまた語をつぎて曰く
2 Quis mihi tribuat ut sim juxta menses pristinos, secundum dies quibus Deus custodiebat me?
嗚呼過にし年月のごとくならまほし 神の我を護りたまへる日のごとくならまほし
3 Quando splendebat lucerna ejus super caput meum, et ad lumen ejus ambulabam in tenebris:
かの時には彼の燈火わが首の上に輝やき彼の光明によりて我黑暗を歩めり
4 sicut fui in diebus adolescentiæ meæ, quando secreto Deus erat in tabernaculo meo:
わが壯なりし日のごとくならまほし 彼時には神の恩惠わが幕屋の上にありき
5 quando erat Omnipotens mecum, et in circuitu meo pueri mei:
かの時には全能者なほ我とともに在し わが子女われの周圍にありき
6 quando lavabam pedes meos butyro, et petra fundebat mihi rivos olei:
乳ながれてわが足跡を洗ひ 我が傍なる磐油を灌ぎいだせり
7 quando procedebam ad portam civitatis, et in platea parabant cathedram mihi.
かの時には我いでて邑の門に上りゆき わが座を街衢に設けたり
8 Videbant me juvenes, et abscondebantur: et senes assurgentes stabant.
少き者は我を見て隱れ 老たる者は起あがりて立ち
9 Principes cessabant loqui, et digitum superponebant ori suo.
牧伯たる者も言談ずしてその口に手を當て
10 Vocem suam cohibebant duces, et lingua eorum gutturi suo adhærebat.
貴き者も聲ををさめてその舌を上顎に貼たりき
11 Auris audiens beatificabat me, et oculus videns testimonium reddebat mihi:
我事を耳に聞る者は我を幸福なりと呼び 我を目に見たる者はわがために證據をなしぬ
12 eo quod liberassem pauperem vociferantem, et pupillum cui non esset adjutor.
是は我助力を求むる貧しき者を拯ひ 孤子および助くる人なき者を拯ひたればなり
13 Benedictio perituri super me veniebat, et cor viduæ consolatus sum.
亡びんとせし者われを祝せり 我また寡婦の心をして喜び歌はしめたり
14 Justitia indutus sum, et vestivi me, sicut vestimento et diademate, judicio meo.
われ正義を衣また正義の衣る所となれり 我が公義は袍のごとく冠冕のごとし
15 Oculus fui cæco, et pes claudo.
われは盲目の目となり跛者の足となり
16 Pater eram pauperum, et causam quam nesciebam diligentissime investigabam.
貧き者の父となり知ざる者の訴訟の由を究め
17 Conterebam molas iniqui, et de dentibus illius auferebam prædam.
惡き者の牙を折り その齒の間より獲物を取いだせり
18 Dicebamque: In nidulo meo moriar, et sicut palma multiplicabo dies.
我すなはち言けらく 我はわが巣に死ん 我が日は砂の如く多からん
19 Radix mea aperta est secus aquas, et ros morabitur in messione mea.
わが根は水の邊に蔓り 露わが枝に終夜おかん
20 Gloria mea semper innovabitur, et arcus meus in manu mea instaurabitur.
わが榮光はわが身に新なるべくわが弓はわが手に何時も強からんと
21 Qui me audiebant, expectabant sententiam, et intenti tacebant ad consilium meum.
人々われに聽き默して我が敎を俟ち
22 Verbis meis addere nihil audebant, et super illos stillabat eloquium meum.
わが言し後は彼等言を出さず 我説ところは彼等に甘露のごとく
23 Expectabant me sicut pluviam, et os suum aperiebant quasi ad imbrem serotinum.
かれらは我を望み待つこと雨のごとく 口を開きて仰ぐこと春の雨のごとくなりき
24 Siquando ridebam ad eos, non credebant: et lux vultus mei non cadebat in terram.
われ彼等にむかひて笑ふとも彼等は敢て眞實とおもはず我面の光を彼等は除くことをせざりき
25 Si voluissem ire ad eos, sedebam primus: cumque sederem quasi rex, circumstante exercitu, eram tamen mœrentium consolator.
われは彼等のために道を擇び その首として座を占め 軍中の王のごとくして居り また哀哭者を慰さむる人のごとくなりき

< Job 29 >