Job 29
1 Addidit quoque Job, assumens parabolam suam, et dixit:
Hiob yi eƒe nuƒoƒo dzi be,
2 Quis mihi tribuat ut sim juxta menses pristinos, secundum dies quibus Deus custodiebat me?
“O, ale si medi vevie be wòanɔ nam abe ale si wònɔ le ɣleti siwo va yi me la ene, le ŋkeke siwo me Mawu kpɔ tanye,
3 Quando splendebat lucerna ejus super caput meum, et ad lumen ejus ambulabam in tenebris:
esi eƒe akaɖi klẽ ɖe nye ta dzi eye eƒe kekeli na mezɔ to blukɔ tsiɖitsiɖi me!
4 sicut fui in diebus adolescentiæ meæ, quando secreto Deus erat in tabernaculo meo:
O, nenye ɖe wòanɔ nam abe nye lãmesẽŋkekewo me ene, esi kadodo kple Mawu kplikplikpli na wòyra nye aƒe,
5 quando erat Omnipotens mecum, et in circuitu meo pueri mei:
esi Ŋusẽkatãtɔ la ganɔ kplim ko eye vinyewo ƒo xlãm,
6 quando lavabam pedes meos butyro, et petra fundebat mihi rivos olei:
esi nye toƒe nye notsi kpeke ɖeɖe eye amitimi ɖuɖu bababa tso agakpe me nam.
7 quando procedebam ad portam civitatis, et in platea parabant cathedram mihi.
“Ne meyi dua ƒe agbo nu, henɔ anyi ɖe zikpui dzi gli, le dua ƒe ablɔme la,
8 Videbant me juvenes, et abscondebantur: et senes assurgentes stabant.
ɖekakpuiawo kpɔam, heƒoa asa nam eye ame tsitsiwo tsona ɖe tsitrenu,
9 Principes cessabant loqui, et digitum superponebant ori suo.
dumegãwo tɔna ne wole nu ƒom hetsɔa asi ɖoa nu.
10 Vocem suam cohibebant duces, et lingua eorum gutturi suo adhærebat.
Gbɔgblɔ buna ɖe ame ŋkutawo eye woƒe aɖe léna ɖe woƒe nu me.
11 Auris audiens beatificabat me, et oculus videns testimonium reddebat mihi:
Ame sia ame si ɖo tom la kafuam eye ame siwo kpɔm la ƒoa nu nyui tso ŋutinye
12 eo quod liberassem pauperem vociferantem, et pupillum cui non esset adjutor.
elabena mexɔna na hiãtɔ siwo le ɣli dom be woakpe ɖe yewo ŋu kple tsyɔ̃evi si si kpeɖeŋutɔ mele o.
13 Benedictio perituri super me veniebat, et cor viduæ consolatus sum.
Ame si le kukum la ƒe yayra vaa dzinye eye menana ahosi ƒe dzi kpɔa dzidzɔ.
14 Justitia indutus sum, et vestivi me, sicut vestimento et diademate, judicio meo.
Metsɔ dzɔdzɔenyenye do abe awu ene eye nuteƒewɔwɔ nye nye awu ʋlaya kple tablanu.
15 Oculus fui cæco, et pes claudo.
Menye ŋku na ŋkuagbãtɔ kple afɔ na tekunɔ.
16 Pater eram pauperum, et causam quam nesciebam diligentissime investigabam.
Menye tɔ na hiãtɔwo eye mexɔa nya ɖe amedzrowo nu.
17 Conterebam molas iniqui, et de dentibus illius auferebam prædam.
Meŋea tsyo na ame vɔ̃ɖiwo eye meɖea nu si woda adzoe la le woƒe aɖutame.
18 Dicebamque: In nidulo meo moriar, et sicut palma multiplicabo dies.
“Mebu be, ‘Maku ɖe nye ŋutɔ nye aƒe me, nye ŋkekewo asɔ gbɔ abe ke ene.
19 Radix mea aperta est secus aquas, et ros morabitur in messione mea.
Nye kewo aƒo ɖe to, ade tsi gbɔ eye zãmu adza ɖe nye alɔwo dzi zã blibo la.
20 Gloria mea semper innovabitur, et arcus meus in manu mea instaurabitur.
Nye ŋutikɔkɔe anɔ yeye zum ɣe sia ɣi le ŋunye eye dati anɔ yeye ɖaa le asinyeme.’
21 Qui me audiebant, expectabant sententiam, et intenti tacebant ad consilium meum.
“Amewo ɖoa tom henɔa nye asinu kpɔm, nɔa lalam na nye aɖaŋuɖoɖo le ɖoɖoezizi me.
22 Verbis meis addere nihil audebant, et super illos stillabat eloquium meum.
Ne meƒo nu la, womegaƒoa nu o eye nye nyawo gena ɖe woƒe towo me bɔlɔɔ.
23 Expectabant me sicut pluviam, et os suum aperiebant quasi ad imbrem serotinum.
Wonɔa lalayem abe ale si wolalana na tsidzadza ene eye woxɔa nye nyawo dea wo ɖokui me abe ale si wonoa kelemetsi ene.
24 Siquando ridebam ad eos, non credebant: et lux vultus mei non cadebat in terram.
Womexɔnɛ sena ne meko nu na wo o, nye mo ƒe kekeli nye nu xɔasi na wo.
25 Si voluissem ire ad eos, sedebam primus: cumque sederem quasi rex, circumstante exercitu, eram tamen mœrentium consolator.
Metiaa mɔ si woato la na wo, menɔa wo dome abe woƒe tatɔ ene eye menɔa wo dome abe woƒe fia le eƒe aʋakɔwo dome ene. Menɔna abe ame si faa akɔ na konyifalawo ene.
