Job 23

1 Respondens autem Job, ait:

Na Hiob buaa sɛ,

2 Nunc quoque in amaritudine est sermo meus, et manus plagæ meæ aggravata est super gemitum meum.

“Ɛnnɛ mpo, mʼabooboodie mu da so yɛ den; ne nsa ayɛ den mʼapinisie nyinaa akyi.

3 Quis mihi tribuat ut cognoscam et inveniam illum, et veniam usque ad solium ejus?

Sɛ menim baabi a mɛhunu no; anaasɛ mɛtumi akɔ ne tenaberɛ a,

4 Ponam coram eo judicium, et os meum replebo increpationibus:

anka mɛka mʼasɛm wɔ nʼanim na magye akyinnyeɛ bebree.

5 ut sciam verba quæ mihi respondeat, et intelligam quid loquatur mihi.

Anka mɛte mmuaeɛ a ɔde bɛma me, na madwene deɛ ɔbɛka ho.

6 Nolo multa fortitudine contendat mecum, nec magnitudinis suæ mole me premat.

Ɔde tumi a ɛso bɛtia me anaa? Dabi, ɔremmɔ me kwaadu.

7 Proponat æquitatem contra me, et perveniat ad victoriam judicium meum.

Ɛhɔ deɛ nnipa tenenee bɛtumi aka nʼasɛm wɔ nʼanim, na wɔbɛgye me afiri me ɔtemmufoɔ nsam afebɔɔ.

8 Si ad orientem iero, non apparet; si ad occidentem, non intelligam eum.

“Nanso sɛ mekɔ apueeɛ fam a, ɔnni hɔ; sɛ mekɔ atɔeɛ fam nso a, menhunu no.

9 Si ad sinistram, quid agam? non apprehendam eum; si me vertam ad dexteram, non videbo illum.

Sɛ ɔreyɛ adwuma wɔ atifi fam a, menhunu no; sɛ ɔdane ne ho kɔ anafoɔ fam a, mʼani nhye ne ho.

10 Ipse vero scit viam meam, et probavit me quasi aurum quod per ignem transit.

Nanso, ɔnim ɛkwan a me nam soɔ; na sɛ ɔsɔ me hwɛ a, mɛfiri mu aba sɛ sikakɔkɔɔ.

11 Vestigia ejus secutus est pes meus: viam ejus custodivi, et non declinavi ex ea.

Madi nʼanammɔn akyi pɛɛ; na manante nʼakwan so a mammane.

12 A mandatis labiorum ejus non recessi, et in sinu meo abscondi verba oris ejus.

Mentwee me ho mfirii mmaransɛm a ɛfiri nʼanom ho, mama asɛm a ɛfiri nʼanom ho ahia me asene me daa aduane.

13 Ipse enim solus est, et nemo avertere potest cogitationem ejus: et anima ejus quodcumque voluit, hoc fecit.

“Nanso ɔbiara nni hɔ ka ne ho, na hwan na ɔbɛtumi atia no? Ɔyɛ biribiara a ɔpɛ.

14 Cum expleverit in me voluntatem suam, et alia multa similia præsto sunt ei.

Ɔhwɛ ma ne ɔhyɛ nsɛm tia me; ɔda so kora nhyehyɛeɛ a ɛte sei bebree.

15 Et idcirco a facie ejus turbatus sum, et considerans eum, timore sollicitor.

Ɛno enti na mebɔ hu wɔ nʼanim; na sɛ medwene yeinom nyinaa ho a, mesuro no.

16 Deus mollivit cor meum, et Omnipotens conturbavit me.

Onyankopɔn ama mʼakoma aboto; Otumfoɔ ama mabɔ huboa.

17 Non enim perii propter imminentes tenebras, nec faciem meam operuit caligo.

Nanso esum no mma menka mʼano ntom, esum kabii a ɛkata mʼanim no mpo.