Job 23
1 Respondens autem Job, ait:
To naah Job mah,
2 Nunc quoque in amaritudine est sermo meus, et manus plagæ meæ aggravata est super gemitum meum.
vaihni loe kana ka haam; ka nathaih nung parai pongah hang ai ah ka om thai ai.
3 Quis mihi tribuat ut cognoscam et inveniam illum, et veniam usque ad solium ejus?
Anih hnukthaihaih ahmuen to ka panoek nahaeloe, anih anghnuthaih ahmuen ah ka caeh han!
4 Ponam coram eo judicium, et os meum replebo increpationibus:
A hmaa ah kaimah kawng to ka thuih moe, pakha hoiah lok ka thuih han.
5 ut sciam verba quæ mihi respondeat, et intelligam quid loquatur mihi.
Anih mah kawbangmaw na pathim tih, tiah ka panoek, a thuih han ih lok doeh ka panoek.
6 Nolo multa fortitudine contendat mecum, nec magnitudinis suæ mole me premat.
A thacakhaih hoiah kai hae na hmang tih maw? Na hmang mak ai; anih mah kai ih lok hae tahngai lat tih.
7 Proponat æquitatem contra me, et perveniat ad victoriam judicium meum.
To ahmuen ah katoeng kami hoi lokthuihaih om tih, kai loe lokcaek kami khae hoiah ka loih poe tih boeh.
8 Si ad orientem iero, non apparet; si ad occidentem, non intelligam eum.
Khenah, kai loe hmabangah ka caeh, toe anih loe to ahmuen ah om ai; hnukbangah kang nawn cadoeh, anih to ka panoek thai ai;
9 Si ad sinistram, quid agam? non apprehendam eum; si me vertam ad dexteram, non videbo illum.
a toksakhaih banqoi bangah ka caeh, toe anih to ka hnu thai ai; bantang bangah kang qoi naah doeh, anih to ka hnu thai ai.
10 Ipse vero scit viam meam, et probavit me quasi aurum quod per ignem transit.
Toe ka caehhaih loklam to ang panoek pae; anih mah kai ang tanoek pacoengah loe, sui baktiah ka om tih boeh.
11 Vestigia ejus secutus est pes meus: viam ejus custodivi, et non declinavi ex ea.
Ka khok mah a caehhaih khok tangkannawk to pazui, kam khraeng taak ai, anih ih loklam to ka pazui.
12 A mandatis labiorum ejus non recessi, et in sinu meo abscondi verba oris ejus.
A pahni hoi paek ih lok to ka caeh taak ai; ni thokkruek kangaih caaknaek pongah doeh anih mah thuih ih loknawk to ni ka palung kue.
13 Ipse enim solus est, et nemo avertere potest cogitationem ejus: et anima ejus quodcumque voluit, hoc fecit.
Toe poekhaih maeto ah kaom, Sithaw to mi mah maw pakhrai thai tih? Anih loe a koehhaih baktiah ni sak.
14 Cum expleverit in me voluntatem suam, et alia multa similia præsto sunt ei.
Anih loe kai han suek ih hmuen to a sak; anih loe to baktih poekhaih paroeai tawnh.
15 Et idcirco a facie ejus turbatus sum, et considerans eum, timore sollicitor.
To pongah a hmaa ah loe zithaih hoiah ni ka oh; to baktih hmuen to ka poek naah, anih to ka zit.
16 Deus mollivit cor meum, et Omnipotens conturbavit me.
Sithaw mah palungthin ang naemsak moe, Thacak Angraeng mah zithaih to ang paek;
17 Non enim perii propter imminentes tenebras, nec faciem meam operuit caligo.
toe kai hae khoving hmaa ah va sut ai, ka hmaa ih khoving thung hoiah doeh paka ai.
