Job 19
1 Respondens autem Job, dixit:
| پس ایوب در جواب گفت: | ۱ |
2 Usquequo affligitis animam meam, et atteritis me sermonibus?
| «تا به کی جان مرا می‌رنجانید؟ و مرا به سخنان خود فرسوده می‌سازید؟ | ۲ |
3 En decies confunditis me, et non erubescitis opprimentes me.
| این ده مرتبه است که مرا مذمت نمودید، و خجالت نمی کشید که با من سختی می‌کنید؟ | ۳ |
4 Nempe etsi ignoravi, mecum erit ignorantia mea.
| و اگر فی الحقیقه خطا کرده‌ام، خطای من نزد من می‌ماند. | ۴ |
5 At vos contra me erigimini, et arguitis me opprobriis meis.
| اگر فی الواقع بر من تکبر نمایید و عار مرا بر من اثبات کنید، | ۵ |
6 Saltem nunc intelligite quia Deus non æquo judicio afflixerit me, et flagellis suis me cinxerit.
| پس بدانید که خدا دعوی مرا منحرف ساخته، و به دام خود مرا احاطه نموده است. | ۶ |
7 Ecce clamabo, vim patiens, et nemo audiet; vociferabor, et non est qui judicet.
| اینک از ظلم، تضرع می‌نمایم و مستجاب نمی شوم و استغاثه می‌کنم و دادرسی نیست. | ۷ |
8 Semitam meam circumsepsit, et transire non possum: et in calle meo tenebras posuit.
| طریق مرا حصارنموده است که از آن نمی توانم گذشت و برراههای من تاریکی را گذارده است. | ۸ |
9 Spoliavit me gloria mea, et abstulit coronam de capite meo.
| جلال مرا ازمن کنده است و تاج را از سر من برداشته، | ۹ |
10 Destruxit me undique, et pereo: et quasi evulsæ arbori abstulit spem meam.
| مرا ازهر طرف خراب نموده، پس هلاک شدم. و مثل درخت، ریشه امید مرا کنده است. | ۱۰ |
11 Iratus est contra me furor ejus, et sic me habuit quasi hostem suum.
| غضب خودرا بر من افروخته، و مرا یکی از دشمنان خودشمرده است. | ۱۱ |
12 Simul venerunt latrones ejus, et fecerunt sibi viam per me, et obsederunt in gyro tabernaculum meum.
| فوجهای او با هم می‌آیند و راه خود را بر من بلند می‌کنند و به اطراف خیمه من اردو می‌زنند. | ۱۲ |
13 Fratres meos longe fecit a me, et noti mei quasi alieni recesserunt a me.
| «برادرانم را از نزد من دور کرده است وآشنایانم از من بالکل بیگانه شده‌اند. | ۱۳ |
14 Dereliquerunt me propinqui mei, et qui me noverant obliti sunt mei.
| خویشانم مرا ترک نموده و آشنایانم مرا فراموش کرده‌اند. | ۱۴ |
15 Inquilini domus meæ et ancillæ meæ sicut alienum habuerunt me, et quasi peregrinus fui in oculis eorum.
| نزیلان خانه‌ام و کنیزانم مرا غریب می‌شمارند، و در نظر ایشان بیگانه شده‌ام. | ۱۵ |
16 Servum meum vocavi, et non respondit: ore proprio deprecabar illum.
| غلام خود راصدا می‌کنم و مرا جواب نمی دهد، اگر‌چه او را به دهان خود التماس بکنم. | ۱۶ |
17 Halitum meum exhorruit uxor mea, et orabam filios uteri mei.
| نفس من نزد زنم مکروه شده است و تضرع من نزد اولاد رحم مادرم. | ۱۷ |
18 Stulti quoque despiciebant me: et cum ab eis recessissem, detrahebant mihi.
| بچه های کوچک نیز مرا حقیرمی شمارند و چون برمی خیزم به ضد من حرف می‌زنند. | ۱۸ |
19 Abominati sunt me quondam consiliarii mei, et quem maxime diligebam, aversatus est me.
| همه اهل مشورتم از من نفرت می‌نمایند، و کسانی را که دوست می‌داشتم از من برگشته‌اند. | ۱۹ |
20 Pelli meæ, consumptis carnibus, adhæsit os meum, et derelicta sunt tantummodo labia circa dentes meos.
| استخوانم به پوست و گوشتم چسبیده است، و با پوست دندانهای خودخلاصی یافته‌ام. | ۲۰ |
21 Miseremini mei, miseremini mei saltem vos, amici mei, quia manus Domini tetigit me.
| بر من ترحم کنید! ترحم کنیدشما‌ای دوستانم! زیرا دست خدا مرا لمس نموده است. | ۲۱ |
22 Quare persequimini me sicut Deus, et carnibus meis saturamini?
| چرا مثل خدا بر من جفا می‌کنید وازگوشت من سیر نمی شوید. | ۲۲ |
23 Quis mihi tribuat ut scribantur sermones mei? quis mihi det ut exarentur in libro
| کاش که سخنانم الان نوشته می‌شد! کاش که در کتابی ثبت می‌گردید، | ۲۳ |
24 stylo ferreo et plumbi lamina, vel celte sculpantur in silice?
| و با قلم آهنین و سرب بر صخره‌ای تا به ابد کنده می‌شد! | ۲۴ |
25 Scio enim quod redemptor meus vivit, et in novissimo die de terra surrecturus sum:
| و من می‌دانم که ولی من زنده است، و در ایام آخر، بر زمین خواهدبرخاست. | ۲۵ |
26 et rursum circumdabor pelle mea, et in carne mea videbo Deum meum:
| و بعد از آنکه این پوست من تلف شود، بدون جسدم نیز خدا را خواهم دید. | ۲۶ |
27 quem visurus sum ego ipse, et oculi mei conspecturi sunt, et non alius: reposita est hæc spes mea in sinu meo.
| ومن او را برای خود خواهم دید. و چشمان من بر اوخواهد نگریست و نه چشم دیگری. اگر‌چه گرده هایم در اندرونم تلف شده باشد. | ۲۷ |
28 Quare ergo nunc dicitis: Persequamur eum, et radicem verbi inveniamus contra eum?
| اگربگویید چگونه بر او جفا نماییم و حال آنگاه اصل امر در من یافت می‌شود. | ۲۸ |
29 Fugite ergo a facie gladii, quoniam ultor iniquitatum gladius est: et scitote esse judicium.
| پس از شمشیربترسید، زیرا که سزاهای شمشیر غضبناک است، تا دانسته باشید که داوری خواهد بود.» | ۲۹ |
