Job 16
1 Respondens autem Job, dixit:
Eyüp şöyle yanıtladı:
2 Audivi frequenter talia: consolatores onerosi omnes vos estis.
“Buna benzer çok şey duydum, Oysa siz avutmuyor, sıkıntı veriyorsunuz.
3 Numquid habebunt finem verba ventosa? aut aliquid tibi molestum est, si loquaris?
Boş sözleriniz hiç sona ermeyecek mi? Nedir derdiniz, boyuna karşılık veriyorsunuz?
4 Poteram et ego similia vestri loqui, atque utinam esset anima vestra pro anima mea: consolarer et ego vos sermonibus, et moverem caput meum super vos;
Yerimde siz olsaydınız, Ben de sizin gibi konuşabilirdim; Size karşı güzel sözler dizer, Başımı sallayabilirdim.
5 roborarem vos ore meo, et moverem labia mea, quasi parcens vobis.
Ağzımdan çıkan sözlerle yüreklendirir, Dudaklarımdan dökülen avutucu sözlerle yatıştırırdım sizi.
6 Sed quid agam? Si locutus fuero, non quiescet dolor meus, et si tacuero, non recedet a me.
“Konuşsam bile acım dinmez, Sussam ne değişir?
7 Nunc autem oppressit me dolor meus, et in nihilum redacti sunt omnes artus mei.
Ey Tanrı, beni tükettin, Bütün ev halkımı dağıttın.
8 Rugæ meæ testimonium dicunt contra me, et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam, contradicens mihi.
Beni sıkıp buruşturdun, bana karşı tanık oldu bu; Zayıflığım kalkmış tanıklık ediyor bana karşı.
9 Collegit furorem suum in me, et comminans mihi, infremuit contra me dentibus suis: hostis meus terribilibus oculis me intuitus est.
Tanrı öfkeyle saldırıp parçalıyor beni, Dişlerini gıcırdatıyor bana, Düşmanım gözlerini üzerime dikiyor.
10 Aperuerunt super me ora sua, et exprobrantes percusserunt maxillam meam: satiati sunt pœnis meis.
İnsanlar bana dudak büküyor, Aşağılayarak tokat atıyor, Birleşiyorlar bana karşı.
11 Conclusit me Deus apud iniquum, et manibus impiorum me tradidit.
Tanrı haksızlara teslim ediyor beni, Kötülerin kucağına atıyor.
12 Ego ille quondam opulentus, repente contritus sum: tenuit cervicem meam, confregit me, et posuit me sibi quasi in signum.
Ben rahat yaşıyordum, ama Tanrı paraladı beni, Boynumdan tutup yere çaldı. Beni hedef yaptı kendine.
13 Circumdedit me lanceis suis; convulneravit lumbos meos: non pepercit, et effudit in terra viscera mea.
Okçuları beni kuşatıyor, Acımadan böbreklerimi deşiyor, Ödümü yerlere döküyor.
14 Concidit me vulnere super vulnus: irruit in me quasi gigas.
Bedenimde gedik üstüne gedik açıyor, Dev gibi üzerime saldırıyor.
15 Saccum consui super cutem meam, et operui cinere carnem meam.
“Giymek için çul diktim, Gururumu ayak altına aldım.
16 Facies mea intumuit a fletu, et palpebræ meæ caligaverunt.
Ağlamaktan yüzüm kızardı, Gözlerimin altı morardı.
17 Hæc passus sum absque iniquitate manus meæ, cum haberem mundas ad Deum preces.
Yine de ellerim şiddetten uzak, Duam içtendir.
18 Terra, ne operias sanguinem meum, neque inveniat in te locum latendi clamor meus:
“Ey toprak, kanımı örtme, Feryadım asla dinmesin.
19 ecce enim in cælo testis meus, et conscius meus in excelsis.
Daha şimdiden tanığım göklerde, Beni savunan yücelerdedir.
20 Verbosi amici mei: ad Deum stillat oculus meus:
Dostlarım benimle eğleniyor, Gözlerim Tanrı'ya yaş döküyor;
21 atque utinam sic judicaretur vir cum Deo, quomodo judicatur filius hominis cum collega suo.
Tanrı kendisiyle insan arasında İnsanoğluyla komşusu arasında hak arasın diye.
22 Ecce enim breves anni transeunt, et semitam per quam non revertar ambulo.
“Çünkü birkaç yıl sonra, Dönüşü olmayan yolculuğa çıkacağım.
