Job 16
1 Respondens autem Job, dixit:
| پس ایوب در جواب گفت: | ۱ |
2 Audivi frequenter talia: consolatores onerosi omnes vos estis.
| «بسیارچیزها مثل این شنیدم. تسلی دهندگان مزاحم همه شما هستید. | ۲ |
3 Numquid habebunt finem verba ventosa? aut aliquid tibi molestum est, si loquaris?
| آیا سخنان باطل راانتها نخواهد شد؟ و کیست که تو را به جواب دادن تحریک می‌کند؟ | ۳ |
4 Poteram et ego similia vestri loqui, atque utinam esset anima vestra pro anima mea: consolarer et ego vos sermonibus, et moverem caput meum super vos;
| من نیز مثل شمامی توانستم بگویم، اگر جان شما در جای جان من می‌بود، و سخنها به ضد شما ترتیب دهم، و سرخود را بر شما بجنبانم، | ۴ |
5 roborarem vos ore meo, et moverem labia mea, quasi parcens vobis.
| لیکن شما را به دهان خود تقویت می‌دادم و تسلی لبهایم غم شما رارفع می‌نمود. | ۵ |
6 Sed quid agam? Si locutus fuero, non quiescet dolor meus, et si tacuero, non recedet a me.
| «اگر من سخن گویم، غم من رفع نمی گردد؛ واگر ساکت شوم مرا چه راحت حاصل می‌شود؟ | ۶ |
7 Nunc autem oppressit me dolor meus, et in nihilum redacti sunt omnes artus mei.
| لیکن الان او مرا خسته نموده است. تو تمامی جماعت مرا ویران ساخته‌ای. | ۷ |
8 Rugæ meæ testimonium dicunt contra me, et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam, contradicens mihi.
| مرا سخت گرفتی و این بر من شاهد شده است. و لاغری من به ضدمن برخاسته، روبرویم شهادت می‌دهد. | ۸ |
9 Collegit furorem suum in me, et comminans mihi, infremuit contra me dentibus suis: hostis meus terribilibus oculis me intuitus est.
| در غضب خود مرا دریده و بر من جفا نموده است. دندانهایش را بر من افشرده و مثل دشمنم چشمان خود را بر من تیز کرده است. | ۹ |
10 Aperuerunt super me ora sua, et exprobrantes percusserunt maxillam meam: satiati sunt pœnis meis.
| دهان خود را بر من گشوده‌اند، بر رخسار من به استحقارزده‌اند، به ضد من با هم اجتماع نموده‌اند. | ۱۰ |
11 Conclusit me Deus apud iniquum, et manibus impiorum me tradidit.
| خدامرا به‌دست ظالمان تسلیم نموده، و مرا به‌دست شریران افکنده است. | ۱۱ |
12 Ego ille quondam opulentus, repente contritus sum: tenuit cervicem meam, confregit me, et posuit me sibi quasi in signum.
| چون در راحت بودم مراپاره پاره کرده است، و گردن مرا گرفته، مرا خردکرده، و مرا برای هدف خود نصب نموده است. | ۱۲ |
13 Circumdedit me lanceis suis; convulneravit lumbos meos: non pepercit, et effudit in terra viscera mea.
| تیرهایش مرا احاطه کرد. گرده هایم را پاره می‌کند و شفقت نمی نماید. و زهره مرا به زمین می‌ریزد. | ۱۳ |
14 Concidit me vulnere super vulnus: irruit in me quasi gigas.
| مرا زخم بر زخم، مجروح می‌سازد ومثل جبار، بر من حمله می‌آورد. | ۱۴ |
15 Saccum consui super cutem meam, et operui cinere carnem meam.
| بر پوست خود پلاس دوخته‌ام، و شاخ خود را در خاک خوار نموده‌ام. | ۱۵ |
16 Facies mea intumuit a fletu, et palpebræ meæ caligaverunt.
| روی من از گریستن سرخ شده است، و بر مژگانم سایه موت است. | ۱۶ |
17 Hæc passus sum absque iniquitate manus meæ, cum haberem mundas ad Deum preces.
| اگر‌چه هیچ بی‌انصافی در دست من نیست، و دعای من پاک است. | ۱۷ |
18 Terra, ne operias sanguinem meum, neque inveniat in te locum latendi clamor meus:
| ای زمین خون مرا مپوشان، واستغاثه مرا آرام نباشد. | ۱۸ |
19 ecce enim in cælo testis meus, et conscius meus in excelsis.
| اینک الان نیز شاهد من در آسمان است، و گواه من در اعلی علیین. | ۱۹ |
20 Verbosi amici mei: ad Deum stillat oculus meus:
| دوستانم مرا استهزا می‌کنند، لیکن چشمانم نزد خدا اشک می‌ریزد. | ۲۰ |
21 atque utinam sic judicaretur vir cum Deo, quomodo judicatur filius hominis cum collega suo.
| و آیا برای انسان نزدخدا محاجه می‌کند، مثل بنی آدم که برای همسایه خود می‌نماید؟ | ۲۱ |
22 Ecce enim breves anni transeunt, et semitam per quam non revertar ambulo.
| زیرا سالهای اندک سپری می‌شود، پس به راهی که برنمی گردم، خواهم رفت. | ۲۲ |
