Job 16
1 Respondens autem Job, dixit:
Ijob respondis kaj diris:
2 Audivi frequenter talia: consolatores onerosi omnes vos estis.
Mi aŭdis multe da similaj aferoj; Tedaj konsolantoj vi ĉiuj estas.
3 Numquid habebunt finem verba ventosa? aut aliquid tibi molestum est, si loquaris?
Ĉu estos fino al la ventaj vortoj? Kaj kio vin incitis, ke vi tiel parolas?
4 Poteram et ego similia vestri loqui, atque utinam esset anima vestra pro anima mea: consolarer et ego vos sermonibus, et moverem caput meum super vos;
Mi ankaŭ povus paroli, kiel vi. Se vi estus sur mia loko, Mi konsolus vin per vortoj Kaj balancus pri vi mian kapon.
5 roborarem vos ore meo, et moverem labia mea, quasi parcens vobis.
Mi fortigus vin per mia buŝo Kaj konsolus vin per paroloj de miaj lipoj.
6 Sed quid agam? Si locutus fuero, non quiescet dolor meus, et si tacuero, non recedet a me.
Se mi parolos, mia doloro ne kvietiĝos; Se mi ĉesos, kio foriros de mi?
7 Nunc autem oppressit me dolor meus, et in nihilum redacti sunt omnes artus mei.
Sed nun Li lacigis min, Li detruis mian tutan esencon.
8 Rugæ meæ testimonium dicunt contra me, et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam, contradicens mihi.
Vi faris al mi sulkojn, tio fariĝis atesto; Mia senfortiĝo staras antaŭ mia vizaĝo, kaj parolas.
9 Collegit furorem suum in me, et comminans mihi, infremuit contra me dentibus suis: hostis meus terribilibus oculis me intuitus est.
Lia kolero disŝiras; Mia malamanto grincigas kontraŭ mi siajn dentojn; Mia premanto briligas kontraŭ mi siajn okulojn.
10 Aperuerunt super me ora sua, et exprobrantes percusserunt maxillam meam: satiati sunt pœnis meis.
Ili malfermegis kontraŭ mi sian buŝon, insulte batas min sur la vangojn; Ĉiuj kune kontentigis sur mi sian koleron.
11 Conclusit me Deus apud iniquum, et manibus impiorum me tradidit.
Dio transdonis min al maljustulo, Ĵetis min en la manojn de malbonuloj.
12 Ego ille quondam opulentus, repente contritus sum: tenuit cervicem meam, confregit me, et posuit me sibi quasi in signum.
Mi estis trankvila; sed Li frakasis min, Li kaptis min je la kolo, disbatis min, Kaj Li faris min por Si celo.
13 Circumdedit me lanceis suis; convulneravit lumbos meos: non pepercit, et effudit in terra viscera mea.
Liaj pafistoj min ĉirkaŭis; Li dishakas miajn internaĵojn kaj ne kompatas, Li elverŝas sur la teron mian galon.
14 Concidit me vulnere super vulnus: irruit in me quasi gigas.
Li faras en mi breĉon post breĉo, Li kuras kontraŭ min kiel batalisto.
15 Saccum consui super cutem meam, et operui cinere carnem meam.
Sakaĵon mi kudris sur mian korpon, Kaj en polvo mi kaŝis mian kornon.
16 Facies mea intumuit a fletu, et palpebræ meæ caligaverunt.
Mia vizaĝo ŝvelis de plorado, Kaj sur miaj palpebroj estas morta ombro;
17 Hæc passus sum absque iniquitate manus meæ, cum haberem mundas ad Deum preces.
Kvankam ne troviĝas perfortaĵo en miaj manoj, Kaj mia preĝo estas pura.
18 Terra, ne operias sanguinem meum, neque inveniat in te locum latendi clamor meus:
Ho tero, ne kovru mian sangon, Kaj mia kriado ne trovu haltejon.
19 ecce enim in cælo testis meus, et conscius meus in excelsis.
Vidu, en la ĉielo estas mia atestanto, Kaj mia konanto estas en la altaj sferoj.
20 Verbosi amici mei: ad Deum stillat oculus meus:
Parolistoj estas por mi miaj amikoj; Sed mia okulo larmas al Dio,
21 atque utinam sic judicaretur vir cum Deo, quomodo judicatur filius hominis cum collega suo.
Ke Li decidu inter homo kaj Dio, Inter homo kaj lia amiko.
22 Ecce enim breves anni transeunt, et semitam per quam non revertar ambulo.
Ĉar la nombro de la jaroj pasos, Kaj mi iros sur vojon nereveneblan.
