Job 15
1 Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit:
A odpowiadając Elifas Temańczyk rzekł:
2 Numquid sapiens respondebit quasi in ventum loquens, et implebit ardore stomachum suum?
Izali mądry ma na wiatr mówić? albo napełniać wschodnim wiatrem myśl swoję?
3 Arguis verbis eum qui non est æqualis tibi, et loqueris quod tibi non expedit.
Przytaczając słowa niepożyteczne, i mowy, z których nie masz pożytku?
4 Quantum in te est, evacuasti timorem, et tulisti preces coram Deo.
Zaiste ty psujesz bojaźń Bożą i znosisz modlitwy do Boga.
5 Docuit enim iniquitas tua os tuum, et imitaris linguam blasphemantium.
Albowiem pokazują nieprawość twą usta twoje, chociażeś sobie obrał język chytrych,
6 Condemnabit te os tuum, et non ego: et labia tua respondebunt tibi.
Potępiają cię usta twoje, a nie ja; a wargi twoje świadczą przeciwko tobie.
7 Numquid primus homo tu natus es, et ante colles formatus?
Czyś się najpierwszym człowiekiem urodził? czyś przed pagórkami utworzony?
8 numquid consilium Dei audisti, et inferior te erit ejus sapientia?
Izażeś tajemnic Bożych słuchał, a nie masz mądrości jedno w tobie?
9 Quid nosti quod ignoremus? quid intelligis quod nesciamus?
Cóż ty umiesz, czego my nie wiemy? albo cóż ty rozumiesz, czegobyśmy my nie rozumieli?
10 Et senes et antiqui sunt in nobis, multo vetustiores quam patres tui.
I sędziwyć i starzec między nami jest starszy w latach niż ojciec twój.
11 Numquid grande est ut consoletur te Deus? sed verba tua prava hoc prohibent.
I lekceż sobie ważysz pociechy Boskie? i maszże jeszcze co tak skrytego w sobie?
12 Quid te elevat cor tuum, et quasi magna cogitans attonitos habes oculos?
Czemuż cię tak uniosło serce twoje? Czemu mrugają oczy twoje?
13 Quid tumet contra Deum spiritus tuus, ut proferas de ore tuo hujuscemodi sermones?
Że tak odpowiada Bogu duch twój, a wypuszczasz z ust twoich takowe mowy?
14 Quid est homo ut immaculatus sit, et ut justus appareat natus de muliere?
Cóż jest człowiek, aby miał być czystym, albo żeby miał być sprawiedliwym, urodzony z niewiasty?
15 Ecce inter sanctos ejus nemo immutabilis, et cæli non sunt mundi in conspectu ejus.
Oto i w świętych jego niemasz doskonałości, i niebiosa nie są czyste w oczach jego.
16 Quanto magis abominabilis et inutilis homo, qui bibit quasi aquam iniquitatem?
Daleko więcej obrzydły jest, i nieużyteczny człowiek, który pije nieprawość jako wodę.
17 Ostendam tibi: audi me: quod vidi, narrabo tibi.
Okażęć, tylko mię słuchaj; a com widział, oznajmięć,
18 Sapientes confitentur, et non abscondunt patres suos:
Co mędrzy powiedzieli, a nie zataili, co mieli od przodków swoich;
19 quibus solis data est terra, et non transivit alienus per eos.
Którym samym dana była ziemia, a żaden obcy nie przeszedł przez nię.
20 Cunctis diebus suis impius superbit, et numerus annorum incertus est tyrannidis ejus.
Po wszystkie dni swoje sam siebie niepobożny boleśnie trapi, a nie wiele lat zamierzono okrutnikowi.
21 Sonitus terroris semper in auribus illius: et cum pax sit, ille semper insidias suspicatur.
Głos straszliwy brzmi w uszach jego, że czasu pokoju pustoszący przypadnie nań.
22 Non credit quod reverti possit de tenebris ad lucem, circumspectans undique gladium.
Nie wierzy, żeby się miał nawrócić z ciemności, obawiając się zewsząd miecza.
23 Cum se moverit ad quærendum panem, novit quod paratus sit in manu ejus tenebrarum dies.
Tuła się za chlebem, szukając gdzieby był; wie, że zgotowany jest dla niego dzień ciemności.
24 Terrebit eum tribulatio, et angustia vallabit eum, sicut regem qui præparatur ad prælium.
Straszą go utrapienie i ucisk, i zmocnią się przeciwko niemu jako król gotowy do boju.
25 Tetendit enim adversus Deum manum suam, et contra Omnipotentem roboratus est.
Bo wyciągną przeciw Bogu rękę swą, a przeciwko Wszechmocnemu zmocnił się.
26 Cucurrit adversus eum erecto collo, et pingui cervice armatus est.
Natrze nań na szyję jego z gęstemi i wyniosłemi tarczami swemi.
27 Operuit faciem ejus crassitudo, et de lateribus ejus arvina dependet.
Bo okrył twarz swą tłustością swoją, a fałdów mu się naczyniło na słabiźnie.
28 Habitavit in civitatibus desolatis, et in domibus desertis, quæ in tumulos sunt redactæ.
I mieszka w miastach popustoszonych, i w domach, w których nie mieszkano, które się miały obrócić w kupę rumu.
29 Non ditabitur, nec perseverabit substantia ejus, nec mittet in terra radicem suam.
Nie zbogaci się, i nie ostoi się majętność jego, ani się rozszerzy na ziemi doskonałość takowych.
30 Non recedet de tenebris: ramos ejus arefaciet flamma, et auferetur spiritu oris sui.
Nie wynijdzie z ciemności; świeżą jego latorośl ususzy płomień, a zginie od ducha ust jego.
31 Non credet, frustra errore deceptus, quod aliquo pretio redimendus sit.
Nie wierzy, że w próżności jest, który błądzi; a że próżność będzie nagrodą jego.
32 Antequam dies ejus impleantur peribit, et manus ejus arescent.
Przed wypełnieniem dni swoich wycięty będzie, a różdżka jego nie zakwitnie.
33 Lædetur quasi vinea in primo flore botrus ejus, et quasi oliva projiciens florem suum.
Jako winna macica utraci niedojrzałe grona swoje, a jako oliwa kwiat swój zrzuci.
34 Congregatio enim hypocritæ sterilis, et ignis devorabit tabernacula eorum qui munera libenter accipiunt.
Albowiem zgromadzenie obłudnych spustoszone będzie, a ogień pożre przybytki pobudowane za dary.
35 Concepit dolorem, et peperit iniquitatem, et uterus ejus præparat dolos.
Poczęli kłopot, a porodzili nieprawość; a żywot ich gotuje zdradę.
