Job 11
1 Respondens autem Sophar Naamathites, dixit:
Ano ra ko Topara Naamati; i mea ia,
2 Numquid qui multa loquitur, non et audiet? aut vir verbosus justificabitur?
Kaua ranei hei whakautua te tini o nga kupu? A e whakatikaia ranei te tangata ngutu hohoro?
3 Tibi soli tacebunt homines? et cum ceteros irriseris, a nullo confutaberis?
Ma au kupu whakapehapeha ranei e nohopuku ai nga tangata? A, ina tawai koe, kaua ranei he tangata e mea i a koe kia whakama?
4 Dixisti enim: Purus est sermo meus, et mundus sum in conspectu tuo.
E mea ana hoki koe, He tino tika taku whakaako, a he ma ahau ki ou kanohi.
5 Atque utinam Deus loqueretur tecum, et aperiret labia sua tibi,
Aue, me i korero te Atua, me i puaki mai ona ngutu ki te whakahe i a koe!
6 ut ostenderet tibi secreta sapientiæ, et quod multiplex esset lex ejus: et intelligeres quod multo minora exigaris ab eo quam meretur iniquitas tua!
Me i whakaaturia mai e ia ki a koe nga mea ngaro o te matauranga, te huhua o nga ara o tana mahi! Na kia matau koe, he iti iho i ou he ta te Atua e tango nei i a koe.
7 Forsitan vestigia Dei comprehendes, et usque ad perfectum Omnipotentem reperies?
Ina whakatakina e koe, e kitea ranei e koe te Atua? E tino kitea rawatia ranei e koe te Kaha Rawa?
Kei te rangi te tiketike; ka pehea koe? Hohonu iho i te reinga; ko te aha e mohiotia e koe? (Sheol h7585)
9 Longior terra mensura ejus, et latior mari.
Ko tona takoto, roa atu i te whenua, whanui atu i te moana.
10 Si subverterit omnia, vel in unum coarctaverit, quis contradicet ei?
Ki te mea ka haukotia e ia, ka herehera ranei, ka whakawakia ranei, ma wai ia e arai?
11 Ipse enim novit hominum vanitatem; et videns iniquitatem, nonne considerat?
E mohio ana hoki ia ki nga tangata teka noa; a e kite ana ia i te he, ahakoa e kore e whakaaroa e ia.
12 Vir vanus in superbiam erigitur, et tamquam pullum onagri se liberum natum putat.
Otiia ko te mea whakaarokore nei, ko te tangata kahore rawa ona hinengaro, ae ra, to te tangata rite i tona whanautanga kei te kuao kaihe mohoao.
13 Tu autem firmasti cor tuum, et expandisti ad eum manus tuas.
Ki te whakatikaia e koe tou ngakau, a ka wherahia ou ringa ki a ia;
14 Si iniquitatem quæ est in manu tua abstuleris a te, et non manserit in tabernaculo tuo injustitia,
Ki te mea he he kei tou ringa, whakamataratia atu, kaua hoki te kino e noho ki ou tapenakara;
15 tunc levare poteris faciem tuam absque macula; et eris stabilis, et non timebis.
He pono ko reira ara ai tou mata, te ai he ira; ae, ka u hoki koe, te ai he wehi:
16 Miseriæ quoque oblivisceris, et quasi aquarum quæ præterierunt recordaberis.
Tera hoki koe e wareware ki tou mauiui; a e maharatia e koe ano ko nga wai kua rere atu.
17 Et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam; et cum te consumptum putaveris, orieris ut lucifer.
A ko tou ora tera e marama ke atu i to te poutumarotanga o ate ra; a ahakoa e pouri ano, ka rite ki te ata.
18 Et habebis fiduciam, proposita tibi spe: et defossus securus dormies.
Ka tatu ou whakaaro, no te mea ka whai tumanakohanga atu; ae, ka rapu koe i tetahi taha ou, i tetahi taha, a ka takoto marire koe.
19 Requiesces, et non erit qui te exterreat; et deprecabuntur faciem tuam plurimi.
E takoto iho ano koe, te ai he kaiwhakawehi; he tokomaha ano hoki e whai kia paingia e koe.
20 Oculi autem impiorum deficient, et effugium peribit ab eis: et spes illorum abominatio animæ.
Ka poko ia nga kanohi o te hunga kino, kore ake he rerenga mo ratou; ko ta ratou e tumanako atu ai ko te hemonga.
