Job 11
1 Respondens autem Sophar Naamathites, dixit:
To naah Namaat acaeng Zophar mah,
2 Numquid qui multa loquitur, non et audiet? aut vir verbosus justificabitur?
pop parai loknawk hae pathim han ai boeh maw? Lokthui thaih kami to a zaehaih thung hoiah loisak han oh maw?
3 Tibi soli tacebunt homines? et cum ceteros irriseris, a nullo confutaberis?
Lok nam laihaih mah minawk lokpae ai ah anghgaisak duem thai tih maw? Kami na pahnui thuih naah, nang azatpaw han thuitaek kami om mak ai maw?
4 Dixisti enim: Purus est sermo meus, et mundus sum in conspectu tuo.
Nang mah, Ka thuih ih lok loe toeng, Sithaw hmaa ah ka ciim, tiah na thuih.
5 Atque utinam Deus loqueretur tecum, et aperiret labia sua tibi,
Toe Sithaw mah lokthui nasoe loe, na pahni to paong pae nasoe,
6 ut ostenderet tibi secreta sapientiæ, et quod multiplex esset lex ejus: et intelligeres quod multo minora exigaris ab eo quam meretur iniquitas tua!
Anih mah panoek karai alet hnetto palunghahaih amtuengsak nasoe; to tiah ni na sakpazaehaih baktiah na tongh han ih hmuen pong tamsi ah Sithaw mah dan ang paek, tiah na panoek tih.
7 Forsitan vestigia Dei comprehendes, et usque ad perfectum Omnipotentem reperies?
Kathuk Sithaw ih hmuen to na hnuk thai maw? Thacak Sithaw akoephaih na panoek thai maw?
Vannawk pongah kasang, timaw na sah thai tih? Hell pongah kathuk kue, timaw na panoek thai tih? (Sheol h7585)
9 Longior terra mensura ejus, et latior mari.
To kathuk hmuennawk tahhaih loe long pongah sawk kue moe, tuipui pongah doeh kawk kue.
10 Si subverterit omnia, vel in unum coarctaverit, quis contradicet ei?
Sithaw mah naeh maw, thong pakhrak maw, to tih ai boeh loe lok maw na caek nahaeloe, mi mah maw pakaa thai tih?
11 Ipse enim novit hominum vanitatem; et videns iniquitatem, nonne considerat?
Sithaw loe tidoeh avang ai kami to panoek; sakpazae ih hmuen doeh a hnuk; to tiah nahaeloe anih mah to hmuen to poek ai ah om tih maw?
12 Vir vanus in superbiam erigitur, et tamquam pullum onagri se liberum natum putat.
Toe taw ih laa hrang to kami baktiah tapen naah ni, tidoeh avang ai kami loe palungha thai vop tih.
13 Tu autem firmasti cor tuum, et expandisti ad eum manus tuas.
Toe palungthin nam khraih moe, angmah khaeah ban na payangh pacoengah,
14 Si iniquitatem quæ est in manu tua abstuleris a te, et non manserit in tabernaculo tuo injustitia,
na ban ah sakpazaehaih om cadoeh, to zaehaih to na vah ving moe, na ohhaih kahni im ah sethaih na omsak ai nahaeloe,
15 tunc levare poteris faciem tuam absque macula; et eris stabilis, et non timebis.
coek koi om ai ah na mikhmai amtueng tih; ue, zithaih om ai ah, kacakah nang doe tih:
16 Miseriæ quoque oblivisceris, et quasi aquarum quæ præterierunt recordaberis.
raihaih to na pahnet ueloe, kalaem tangcae tui baktiah ni na poek tih boeh.
17 Et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam; et cum te consumptum putaveris, orieris ut lucifer.
Na hinghaih loe athun ih ni aengh pongah aang kue tih; vaihi kaving ah na oh cadoeh, akhawnbang baktiah aang tih.
18 Et habebis fiduciam, proposita tibi spe: et defossus securus dormies.
Oephaih oh pongah, monghaih hoiah na om tih; ue, angmah na khenzawn ueloe, ngancuem ah nang hak tih boeh.
19 Requiesces, et non erit qui te exterreat; et deprecabuntur faciem tuam plurimi.
Nang song naah, mi mah doeh zithaih na paek mak ai; ue, kami paroeai mah na ven o tih.
20 Oculi autem impiorum deficient, et effugium peribit ab eis: et spes illorum abominatio animæ.
Toe kasae kami ih mik loe thazok tih, loih o mak ai; nihcae oephaih doeh dueh ving tih, tiah a naa.
