Job 10
1 Tædet animam meam vitæ meæ; dimittam adversum me eloquium meum: loquar in amaritudine animæ meæ.
Ka hingnah soah ka hinglu loh a ko-oek coeng. Ka kohuetnah he kamah taengah ka sah tih ka hinglu a khahing hil ka thui.
2 Dicam Deo: Noli me condemnare; indica mihi cur me ita judices.
Pathen taengah, “Kai m'boe sak boeh, balae tih kai nan ho, kai m'ming sak.
3 Numquid bonum tibi videtur, si calumnieris me, et opprimas me opus manuum tuarum, et consilium impiorum adjuves?
Na kut thaphu na hnawt vaengah halang kah cilsuep dongah na sae tih na hnaemtaek te nang ham then a?
4 Numquid oculi carnei tibi sunt? aut sicut videt homo, et tu videbis?
Hlanghing he na sawt tih na hmuh bangla nang taengah pumsa mik om a?
5 Numquid sicut dies hominis dies tui, et anni tui sicut humana sunt tempora,
Na khohnin he hlanghing khohnin bangla, na kum khaw hlang khohnin bangla om a?
6 ut quæras iniquitatem meam, et peccatum meum scruteris,
Te dongah kai kathaesainah te na tlap tih ka tholhnah hnukah nan toem.
7 et scias quia nihil impium fecerim, cum sit nemo qui de manu tua possit eruere?
Ka boe pawt tih na kut lamloh a huul thai pawt te na mingnah dongah om pataeng.
8 Manus tuæ fecerunt me, et plasmaverunt me totum in circuitu: et sic repente præcipitas me?
Na kut loh kai n'noih pai tih thikat la kai n'saii akhaw kai nan dolh pawn ni.
9 Memento, quæso, quod sicut lutum feceris me, et in pulverem reduces me.
Amlai bangla kai nan saii tih laipi la kai nan mael sak te poek mai lah.
10 Nonne sicut lac mulsisti me, et sicut caseum me coagulasti?
Suktui bangla kai nan sui tih sukkhal bangla kai nan khal sak moenih a?
11 Pelle et carnibus vestisti me; ossibus et nervis compegisti me.
Kai he ka vin ka saa neh nan dah tih ka rhuh neh tharhui neh nan cun.
12 Vitam et misericordiam tribuisti mihi, et visitatio tua custodivit spiritum meum.
Hingnah neh sitlohnah te kai taengah nan khueh tih ka mueihla loh na ngoldoelh a ngaithuen.
13 Licet hæc celes in corde tuo, tamen scio quia universorum memineris.
Tedae na thinko ah na khoem he na khuiah tila ka ming.
14 Si peccavi, et ad horam pepercisti mihi, cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris?
Ka tholh sitoe cakhaw kai nan ngaithuen dongah kai kathaesainah lamloh kai nan hmil moenih.
15 Et si impius fuero, væ mihi est; et si justus, non levabo caput, saturatus afflictione et miseria.
Ya-oe kai he ka boe akhaw, ka tang akhaw ka lu ka dangrhoek moenih. Yah ka hah tih ka phacip phabaem loh n'yan.
16 Et propter superbiam quasi leænam capies me, reversusque mirabiliter me crucias.
Sathuengca bangla a phul atah kai nan mae tih kai taengah khobaerhambae la na mael.
17 Instauras testes tuos contra me, et multiplicas iram tuam adversum me, et pœnæ militant in me.
Na laipai neh kai hmai ah nan tlaih tih kai taengah na konoinah na hong. Thovaelnah neh caempuei la kai taengah na pai.
18 Quare de vulva eduxisti me? qui utinam consumptus essem, ne oculus me videret.
Balae tih bung khui lamloh loh kai nan poh. Ka pal palueng vetih mik loh kai m'hmu pawt mako.
19 Fuissem quasi non essem, de utero translatus ad tumulum.
A om khaw a om pawt bangla bungko lamloh phuel la n'khuen.
20 Numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi? dimitte ergo me, ut plangam paululum dolorem meum,
Ka khohnin he bawn tih a muei la a muei moenih a? Kai lamkah he na dueh na dueh vetih ka ngaidip laem mako.
21 antequam vadam, et non revertar, ad terram tenebrosam, et opertam mortis caligine:
Ka caeh hlan vaengah hmaisuep khohmuen neh dueknah hlipkhup la ka mael pawt mako.
22 terram miseriæ et tenebrarum, ubi umbra mortis et nullus ordo, sed sempiternus horror inhabitat.
khoyinnah kho tah dueknah hlipkhup a hmuep bangla om tih cikngae pawh. Te dongah a hmuep la sae,’ ka ti ni,” a ti.
