Job 10
1 Tædet animam meam vitæ meæ; dimittam adversum me eloquium meum: loquar in amaritudine animæ meæ.
Canım həyatımdan bezib. Şikayətimə məhdudiyyət qoymayacağam, Acı həyatımdan danışacağam.
2 Dicam Deo: Noli me condemnare; indica mihi cur me ita judices.
Qoy Allaha deyim: “Məni günahlandırma, Bir mənə söylə, niyə mənimlə çəkişirsən?
3 Numquid bonum tibi videtur, si calumnieris me, et opprimas me opus manuum tuarum, et consilium impiorum adjuves?
Məni incitmək, Əllərinin işini xor görmək, Pislərin niyyətlərinə işıq vermək Sənə xoşdurmu?
4 Numquid oculi carnei tibi sunt? aut sicut videt homo, et tu videbis?
Səndə insan gözümü var? İnsan necə görürsə, Sən də elə görürsənmi?
5 Numquid sicut dies hominis dies tui, et anni tui sicut humana sunt tempora,
Günlərin insan ömrü kimidirmi? İllərin insanın yaşadığı illər kimidirmi?
6 ut quæras iniquitatem meam, et peccatum meum scruteris,
Çünki məndə təqsir axtarırsan, Günahlarımı araşdırırsan.
7 et scias quia nihil impium fecerim, cum sit nemo qui de manu tua possit eruere?
Özün də bilirsən mən şər adam deyiləm, Məni Sənin əlindən qurtaran yoxdur.
8 Manus tuæ fecerunt me, et plasmaverunt me totum in circuitu: et sic repente præcipitas me?
Əllərin mənə quruluş verdi, məni yaratdı. İndi dönüb məni yox edəcəksənmi?
9 Memento, quæso, quod sicut lutum feceris me, et in pulverem reduces me.
Məni palçıqdan düzəltdin, bunu xatırla. Yenidən məni torpağa çevirəcəksənmi?
10 Nonne sicut lac mulsisti me, et sicut caseum me coagulasti?
Məni süd kimi tökmədinmi, Pendir kimi bərkitmədinmi?
11 Pelle et carnibus vestisti me; ossibus et nervis compegisti me.
Ət və dərini əynimə geyindirdin, Məni sümük və vətərlərlə hördün,
12 Vitam et misericordiam tribuisti mihi, et visitatio tua custodivit spiritum meum.
Mənə həyat verdin, sevgi göstərdin, Qayğıma qalmağınla ruhumu hifz etdin.
13 Licet hæc celes in corde tuo, tamen scio quia universorum memineris.
Amma bunları qəlbində gizlətdin. Mən isə bilirəm, fikrində bu şeylər var:
14 Si peccavi, et ad horam pepercisti mihi, cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris?
Günah işlətsəydim, mənə nəzarət edərdin, Təqsirlərimi cəzasız qoymazdın.
15 Et si impius fuero, væ mihi est; et si justus, non levabo caput, saturatus afflictione et miseria.
Əgər günahkar olsaydım, vay halıma! Günahsız olsam belə, yenə başımı qaldıra bilmərəm, Çünki xəcalət içindəyəm, necə də biçarəyəm.
16 Et propter superbiam quasi leænam capies me, reversusque mirabiliter me crucias.
Əgər başımı qaldırsam, məni aslan kimi ovlarsan, Yenə heyrətamiz qüvvəni mənə göstərərsən.
17 Instauras testes tuos contra me, et multiplicas iram tuam adversum me, et pœnæ militant in me.
Əleyhimə yeni şahidlər çıxararsan, Mənə qarşı qəzəbini artırarsan, Orduların üstümə dayanmadan hücum çəkər.
18 Quare de vulva eduxisti me? qui utinam consumptus essem, ne oculus me videret.
Niyə məni doğulmağa qoydun? Kimsənin gözü məni görmədən kaş öləydim.
19 Fuissem quasi non essem, de utero translatus ad tumulum.
Kaş ki heç yaranmayaydım, Bətndən məzara düşəydim.
20 Numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi? dimitte ergo me, ut plangam paululum dolorem meum,
Məgər ömrümə bir neçə gün qalmayıbmı? Mənə bir qədər sərbəstlik ver ki, bir az ürəyim açılsın
21 antequam vadam, et non revertar, ad terram tenebrosam, et opertam mortis caligine:
Gedər-gəlməz yerə, Zülmət və ölüm kölgəsi diyarına,
22 terram miseriæ et tenebrarum, ubi umbra mortis et nullus ordo, sed sempiternus horror inhabitat.
Qatı qaranlıq diyarına, Ölüm kölgəsi, qarışıqlıq diyarına, İşığı qaranlıq olan diyara getməzdən əvvəl”».
