< Jeremiæ 24 >
1 Ostendit mihi Dominus: et ecce duo calathi pleni ficis, positi ante templum Domini, postquam transtulit Nabuchodonosor rex Babylonis Jechoniam filium Joakim, regem Juda, et principes ejus, et fabrum, et inclusorem, de Jerusalem, et adduxit eos in Babylonem.
Judah siangpahrang Jehoiakim ih capa Jekoniah hoi angmah ih angraengnawk, thing tok sah kaminawk, sum daengh kop kaminawk to Babylon siangpahrang Nebukchadnezzar mah Jerusalem hoiah Babylon ah misong ah hoih pacoengah, Angraeng ih tempul hmaa ah, Angraeng mah, thaiduet thaih benthang hnetto ang hnuksak.
2 Calathus unus ficus bonas habebat nimis, ut solent ficus esse primi temporis: et calathus unus ficus habebat malas nimis, quæ comedi non poterant eo quod essent malæ.
Benthang maeto pongah loe, athai tangsuek thaiduet thaih baktiah kahoih parai thaiduet thaih to oh; kalah benthang maeto pongah loe, caak kahoih ai, kasae parai thaiduet thaih to oh.
3 Et dixit Dominus ad me: Quid tu vides, Jeremia? Et dixi: Ficus, ficus bonas, bonas valde: et malas, malas valde, quæ comedi non possunt eo quod sint malæ.
Angraeng mah, Jeremiah timaw na hnuk? tiah ang naa; kai mah, Thaiduet thaih, tiah ka naa. Kahoih thaiduet thaih loe hoih parai, kahoih ai thaiduet thaih loe set parai pongah caak han hoih ai, tiah ka naa.
4 Et factum est verbum Domini ad me, dicens:
To naah Angraeng ih lok to kai khaeah angzoh,
5 Hæc dicit Dominus Deus Israël: Sicut ficus hæ bonæ, sic cognoscam transmigrationem Juda, quam emisi de loco isto in terram Chaldæorum, in bonum.
Angraeng, Israel Sithaw mah, Hae ahmuen hoiah Khaldian prae ah ka patoeh ih misong ah kalaem Judah kaminawk loe hae ih thaiduet thaih kahoih baktiah angmacae hoihaih to hnu o tih, tiah thuih.
6 Et ponam oculos meos super eos ad placandum, et reducam eos in terram hanc: et ædificabo eos, et non destruam: et plantabo eos, et non evellam.
Nihcae khosak hoih thai hanah mik hoi ka toep moe, nihcae to hae prae ah ka hoih let han; nihcae to kam rosak mak ai, kang doetsak han; nihcae to ka phongh mak ai, ka thling han.
7 Et dabo eis cor ut sciant me, quia ego sum Dominus: et erunt mihi in populum, et ego ero eis in Deum, quia revertentur ad me in toto corde suo.
Kai loe Angraeng ah ka oh, tiah panoek thaihaih palung nihcae khaeah ka paek han; nihcae loe kai ih kami ah om o tih, kai doeh nihcae ih Sithaw ah ka oh han; nihcae loe palungthin boih hoi kai khaeah amlaem o let tih.
8 Et sicut ficus pessimæ quæ comedi non possunt eo quod sint malæ, hæc dicit Dominus: Sic dabo Sedeciam regem Juda, et principes ejus, et reliquos de Jerusalem, qui remanserunt in urbe hac, et qui habitant in terra Ægypti.
Toe Judah siangpahrang Zedekiah hoi angmah ih angraengnawk, kanghmat Jerusalem kaminawk, kanghmat hae prae thung ih kaminawk hoi Izip prae ah kaom kaminawk loe kasae parai, caak kahoih ai, thaiduet thaih baktiah ka ohsak han.
9 Et dabo eos in vexationem, afflictionemque omnibus regnis terræ, in opprobrium, et in parabolam, et in proverbium, et in maledictionem in universis locis ad quæ ejeci eos.
Nihcae raihaih paek moe, sethaih ka tongsak hanah, long prae boih ah ka thak han; ka haek ih ahmuen kruekah, kasaethuihaih, kami mah pronghaih, zoehhaih hoi tangoenghaih a tongh o hanah, nihcae to prae kruekah ka haek han.
10 Et mittam in eis gladium, et famem, et pestem, donec consumantur de terra quam dedi eis et patribus eorum.
Angmacae hoi ampanawk khaeah ka paek ih prae thung hoiah nihcae amrosak ai karoek to, sumsen, khokhahaih, kasae nathaih to ka phaksak han, tiah Angraeng mah thuih.