Jeremiæ 12
1 Justus quidem tu es, Domine, si disputem tecum: verumtamen justa loquar ad te: Quare via impiorum prosperatur; bene est omnibus qui prævaricantur et inique agunt?
Vo Pakai, adih’a thutan nangbou nahi. Hijeh chun, nakom’a kakiphinna thu sei-inge. Ipi dinga migiloute khangtou tou’uva, Chule joule nal a thilbol ho phatou touvu ham?
2 Plantasti eos, et radicem miserunt: proficiunt, et faciunt fructum: prope es tu ori eorum, et longe a renibus eorum.
Nangin amaho naphut det in; Hijeh chun amahon ajung akho det un, chule akhang theiuve. Akam seh in namin apha jingun; Ahivangin, alungthim u nang’a konin agamla lheh e.
3 Et tu, Domine, nosti me, vidisti me, et probasti cor meum tecum. Congrega eos quasi gregem ad victimam, et sanctifica eos in die occisionis.
Hijongle, Vo Pakai nangman kei lungthim nahet ahi. Nangman keima neimuchen in, ka lunggel jong nei patep e. Amaho vang thadinga kikai kelngoi bang in, abonchauvin kaimang soh in, thadin gotsa koidoh jeng in.
4 Usquequo lugebit terra, et herba omnis regionis siccabitur, propter malitiam habitantium in ea? Consumptum est animal, et volucre, quoniam dixerunt: Non videbit novissima nostra.
Itihchan gamsung hi lunghem’a umding ham? Gamsung mite gitlou jeh in, gamsa ho leh vachate jong gamsunga kon in akithehmang sohtauve. Amahon hiti jong hin aseiuve, “Eihon ipi boljong leuhen, Pakaiyin bon muphalou” atiuve.
5 Si cum peditibus currens laborasti, quomodo contendere poteris cum equis? cum autem in terra pacis securus fueris, quid facies in superbia Jordanis?
Nangma mitoh nakenga nakilheitet’a bon nachol leh, nangman sakol iti na lheitet jou ding ham? Chule nangma chu, gamnom lai le a-ong laiya nakiselhuh theileh, Jordan vadung panga, gamnoiya iti nadin jou ding ham?
6 Nam et fratres tui, et domus patris tui, etiam ipsi pugnaverunt adversum te, et clamaverunt post te plena voce: ne credas eis, cum locuti fuerint tibi bona.
Ajeh chu nasopite leh nang insung mite jong nangma douva pang ahiuve. Amahon nang dounan kiphinna thu aseiyun, thading jeng injong agel uve. Hijeh chun, amahon thu ngeitah tah seijongleu, tahsan hih beh in.
7 Reliqui domum meam; dimisi hæreditatem meam: dedi dilectam animam meam in manu inimicorum ejus.
Keiman ka goulo ding kamite ka dalhah’a, amaho chu donlouva kakoi ahitai. Keiman ka-ittah kamite chu, amelmateu khut a kapehdoh ahitai.
8 Facta est mihi hæreditas mea quasi leo in silva: dedit contra me vocem, ideo odivi eam.
Kalhentum kamiten eidouvun, gammang noiya keipi kisen bangin eikisenkhum’un: Hijeh chun, amahohi keiman kahot lheh jeng e.
9 Numquid avis discolor hæreditas mea mihi? numquid avis tincta per totum? Venite, congregamini, omnes bestiæ terræ: properate ad devorandum.
Ka lhentum kamiten, muthong ho umchan athouve. Ahinla muthonghon amaho joh aumkimvel’u ahitai. Amaho negam dingle nengim dingin gamsa ho gakoukhomun.
10 Pastores multi demoliti sunt vineam meam, conculcaverunt partem meam, dederunt portionem meam desiderabilem in desertum solitudinis.
Gamdang vaipohon ka lengpilei asuseuvin, kaloulai jouse jong akeng in achilthang tauve. Ka-ittah ka gamsung abon'in gamkeo leh nelgam asosahtauvin ahi.
11 Posuerunt eam in dissipationem, luxitque super me: desolatione desolata est omnis terra, quia nullus est qui recogitet corde.
Amahon gamsung pumpi ahomkeo leh pannabeiyin akoiyun, ahomkeova aumphat un, akanau ogin kajan, ahinla koiman gelkhoh in aneipoi.
12 Super omnes vias deserti venerunt vastatores, quia gladius Domini devorabit: ab extremo terræ usque ad extremum ejus, non est pax universæ carni.
Molchung achailah ho jousea, amaho sumang ding galmi ho ahung kitollut tauve. Pakai chemjam chun, leiset ninglang khat a pat a langkhat geiya, namtin vaipi chu a bahgamtai. Koimacha asohcha umlou ding ahi.
13 Seminaverunt triticum, et spinas messuerunt: hæreditatem acceperunt, et non eis proderit. Confundemini a fructibus vestris propter iram furoris Domini.
Kamiten suhlou chang atu-uvin, ahinlah ling le khao jeng a-atkhomui. Amahon choltah in na atongun, ahivangin imacha aphatchompi pouve. Amahon alho-lhun u ajumpi dingu, ajeh chu, Pakai lungsatna chu achung'uva chu ahitai.
14 Hæc dicit Dominus adversum omnes vicinos meos pessimos, qui tangunt hæreditatem quam distribui populo meo Israël: Ecce ego evellam eos de terra sua, et domum Juda evellam de medio eorum.
Pakaiyin hitin aseiye, “Keiman kami Israelte kapehsa gamsung sumanga, Israel heng le kom, nam gilou ho chu, gamsung’a kon’a thingphung ajung geiuva kibotdoh bang’a kabodoh ding ahi. Chuleh alah uva kon’a keiman Judah chu kaloidoh ding ahi.
15 Et cum evulsero eos, convertar, et miserebor eorum, et reducam eos: virum ad hæreditatem suam, et virum in terram suam.
Chutahle keiman amaho chunga lainatna kaneikit ding, Amitakip chu ama ama goulo mun leh ama ama gamsung cheh’a kahin le puilut kitding ahi.
16 Et erit: si eruditi didicerint vias populi mei, ut jurent in nomine meo: Vivit Dominus! sicut docuerunt populum meum jurare in Baal, ædificabuntur in medio populi mei.
Chule hitiding ahi, hiche mite hin, kamite jal’a kihilna thah aneiyuva, keima minpan’a ‘Hingjing Pakaiyin’ tia akihahsel theiuva, keima eihouvu leh, amahon kamite lah’a mun aneithei dingu chule khangtou diu ahi.
17 Quod si non audierint, evellam gentem illam evulsione et perditione, ait Dominus.
Amavang koihileh, nam khattouvin ka thusei angailouleh, amaho chu thingphung kibodoh banga kabodoh a, kasuhmang ding ahi, kei Pakaiyin kasei ahi,” ati.
