Isaiæ 41

1 Taceant ad me insulæ, et gentes mutent fortitudinem: accedant, et tunc loquantur; simul ad judicium propinquemus.

“ʻAe ngaahi motu, mou fakalongo pē ʻi hoku ʻao; pea tuku ke fakafoʻou ʻe he kakai honau mālohi: tuku ke nau haʻu ke ofi; pea toki tuku ke nau lea: ke tau ʻunuʻunu ke ofi ki he fakamaau.

2 Quis suscitavit ab oriente Justum, vocavit eum ut sequeretur se? Dabit in conspectu ejus gentes, et reges obtinebit: dabit quasi pulverem gladio ejus, sicut stipulam vento raptam arcui ejus.

Ko hai naʻa ne fokotuʻu ʻae tangata māʻoniʻoni mei he potu hahake, ʻo ui ia ki hono vaʻe, pea foaki ʻae ngaahi puleʻanga ʻi hono ʻao, pe ngaohi ia ke pule ki he ngaahi tuʻi? Naʻa ne foaki ʻakinautolu ʻo hangē ko e efu ki heʻene heletā, pea hangē ko e veve kuo vilingia ki heʻene kaufana.

3 Persequetur eos, transibit in pace: semita in pedibus ejus non apparebit.

Naʻa ne tulia ʻakinautolu, pea ʻalu fiemālie pe; ʻio, ʻi he hala naʻe ʻikai fou ai hono vaʻe.

4 Quis hæc operatus est, et fecit, vocans generationes ab exordio? Ego Dominus: primus et novissimus ego sum.

Ko hai kuo ngāue mo fai ia, ʻo ne ui ʻae toʻutangata mei he kamataʻanga? Ko au ko Sihova, ko e ʻuluaki pea mo e kimui; ko au ia.

5 Viderunt insulæ, et timuerunt; extrema terræ obstupuerunt: appropinquaverunt, et accesserunt.

Naʻe mamata ʻe he ngaahi motu, pea manavahē; naʻe manavahē ʻae ngaahi ngataʻanga ʻo māmani, ʻonau ʻunuʻunu mai, pea haʻu.

6 Unusquisque proximo suo auxiliabitur, et fratri suo dicet: Confortare.

Naʻe tokoni taki taha ki hono kaungāʻapi; pea pehē taki taha ki hono tokoua, “Ke ke lototoʻa.”

7 Confortavit faber ærarius percutiens malleo eum, qui cudebat tunc temporis, dicens: Glutino bonum est; et confortavit eum clavis, ut non moveretur.

Ko ia naʻe tokoni ʻae tufunga ʻakau ki he tufunga koula, pea mo ia ʻoku fakamolemole ʻaki ʻae hamala ʻaia naʻa ne taaʻi ki he fakalalango, ʻo pehē, “Kuo ʻosi” hono teu ki he fakahoko: pea ne fakamaʻu ia ʻaki ʻae ngaahi faʻo, ke ʻoua naʻa ngaue ia.

8 Et tu, Israël, serve meus, Jacob quem elegi, semen Abraham amici mei:

Ka ko koe, ʻE ʻIsileli, ko ʻeku tamaioʻeiki, ʻE Sēkope ʻa koe kuo u fili, ko e hako ʻo ʻEpalahame ko hoku kāinga.

9 in quo apprehendi te ab extremis terræ, et a longinquis ejus vocavi te, et dixi tibi: Servus meus es tu: elegi te, et non abjeci te.

‌ʻA koe kuo u toʻo mei he ngataʻanga ʻo māmani, pea ui mei he kau tangata tuʻu ki muʻa ʻi ai, pea kuo u pehē kiate koe, ‘Ko koe ko ʻeku tamaioʻeiki;’ kuo u fili koe, ka naʻe ʻikai liʻaki koe.

10 Ne timeas, quia ego tecum sum; ne declines, quia ego Deus tuus: confortavi te, et auxiliatus sum tibi, et suscepit te dextera Justi mei.

‌ʻOua naʻa ke manavahē; he ʻoku ou ʻiate koe: ʻoua ʻe loto vaivai; he ko au ko ho ʻOtua, te u fakamālohi koe; ʻio, te u tokoni koe; ʻio, te u poupou hake koe ʻaki ʻae nima toʻomataʻu ʻo ʻeku angatonu.

11 Ecce confundentur et erubescent omnes qui pugnant adversum te; erunt quasi non sint, et peribunt viri qui contradicunt tibi.

Vakai, ko kinautolu kotoa pē naʻe ʻita kiate koe te nau mā pea puputuʻu: te nau hangē ko e meʻa noa pe; pea ʻe ʻauha mo kinautolu ʻoku fai kovi kiate koe.

12 Quæres eos, et non invenies, viros rebelles tuos; erunt quasi non sint, et veluti consumptio homines bellantes adversum te.

Te ke kumi ʻakinautolu, ka e ʻikai ʻiloʻi ʻakinautolu, ʻio, ʻakinautolu naʻe fai mo koe: ko kinautolu ʻoku tauʻi koe te nau hangē ko e meʻa noa pe, pea hangē ha meʻa ʻoku ʻikai.

13 Quia ego Dominus Deus tuus, apprehendens manum tuam, dicensque tibi: Ne timeas: ego adjuvi te.

He ko au ko Sihova ko ho ʻOtua te u puke ho nima toʻomataʻu, ʻo pehē kiate koe, ‘ʻOua ʻe manavahē; te u tokoni koe.’

14 Noli timere, vermis Jacob, qui mortui estis ex Israël: ego auxiliatus sum tibi, dicit Dominus, et redemptor tuus Sanctus Israël.

‌ʻOua naʻa manavahē ʻa koe, ko e kelemutu ko Sēkope, pea mo kimoutolu ʻae kau tangata ʻo ʻIsileli; ʻOku pehē ʻe Sihova, ko ho huhuʻi, ko e tokotaha māʻoniʻoni ʻo ʻIsileli, te u tokoni kiate koe.

15 Ego posui te quasi plaustrum triturans novum, habens rostra serrantia; triturabis montes, et comminues, et colles quasi pulverem pones.

Vakai, te u ngaohi kiate koe ha meʻa haha foʻou ʻoku māsila pea nifo: te ke haha ʻae ngaahi moʻunga, pea taaʻi ke iiki, pea ngaohi ʻae ngaahi tafungofunga ʻo hangē ko e veve vilingia.

16 Ventilabis eos, et ventus tollet, et turbo disperget eos; et tu exsultabis in Domino, in Sancto Israël lætaberis.

Te ke tuiʻi ʻakinautolu, pea ko e matangi te ne puneekina ʻakinautolu, pea ko e ʻahiohio te ne vetekina ʻakinautolu: pea te ke fiefia ko e ʻia Sihova, pea vikiviki ʻi he tokotaha māʻoniʻoni ʻo ʻIsileli.

17 Egeni et pauperes quærunt aquas, et non sunt; lingua eorum siti aruit. Ego Dominus exaudiam eos, Deus Israël, non derelinquam eos.

‌ʻOka kumi ʻe he masiva mo e paea ʻae vai, pea ʻoku ʻikai ia, pea ʻoku vaivai honau ʻelelo ʻi he fieinu, Ko au ko Sihova te u fanongo kiate kinautolu, Ko au ko e ʻOtua ʻo ʻIsileli ʻe ʻikai te u liʻaki ʻakinautolu.

18 Aperiam in supinis collibus flumina, et in medio camporum fontes: ponam desertum in stagna aquarum, et terram inviam in rivos aquarum.

Te u fakaava ʻae ngaahi vaitafe ʻi he ngaahi potu māʻolunga, pea mo e ngaahi matavai ʻi he ngaahi teleʻa: te u ngaohi ʻae toafa ko e anovai, pea mo e fonua mōmoa ko e ngaahi matavai.

19 Dabo in solitudinem cedrum, et spinam, et myrtum, et lignum olivæ; ponam in deserto abietem, ulmum, et buxum simul:

Te u tō ʻi he toafa ʻae sita, ʻae ʻakau ko e sita, pea mo e maile, pea mo e ʻakau lolo; te u tō fakataha ʻi he toafa lala ʻae ʻakau ko e fea, pea mo e paini, pea mo e ʻakau ko e pokasi:

20 ut videant, et sciant, et recogitent, et intelligant pariter, quia manus Domini fecit hoc, et Sanctus Israël creavit illud.

Koeʻuhi ke nau mamata, pea ongoʻi, pea tokanga, pea ʻilo fakataha, ko e nima ʻo Sihova kuo ne fai ʻae meʻa ni, pea kuo fakatupu ia ʻe he tokotaha māʻoniʻoni ʻo ʻIsileli.

21 Prope facite judicium vestrum, dicit Dominus; Afferte, si quid forte habetis, dicit rex Jacob.

‌ʻOku pehē ʻe Sihova, “Fakahā hoʻomou meʻa;” ʻoku pehē ʻe he Tuʻi ʻo Sēkope, “ʻOmi hoʻomou lea mamafa.”

22 Accedant, et nuntient nobis quæcumque ventura sunt; priora quæ fuerunt, nuntiate, et ponemus cor nostrum, et sciemus novissima eorum; et quæ ventura sunt, indicate nobis.

“Tuku ke nau ʻomi ia, pea fakahā kiate kimautolu pe ko e hā ʻe hoko: tuku ke nau fakahā ʻae ngaahi meʻa muʻa, pe ko e hā ia, ke mau fifili ki ai, pea ʻilo mo hono fakamoʻoni ʻo ia; pe fakahā kiate kimautolu ʻae ngaahi meʻa ʻe haʻu ʻamui.

23 Annuntiate quæ ventura sunt in futurum, et sciemus quia dii estis vos; bene quoque aut male, si potestis, facite, et loquamur et videamus simul.

Fakahā ʻae ngaahi meʻa ʻe hoko ʻamui, ke mau ʻilo ko e ngaahi ʻotua ʻakimoutolu: ʻio, fai lelei, pe fai kovi, ke mau ilifia, pea mamata fakataha ki ai.

24 Ecce vos estis ex nihilo, et opus vestrum ex eo quod non est: abominatio est qui elegit vos.

Vakai, ʻoku siʻi hifo ʻakimoutolu ʻi he meʻa ʻoku ʻikai, pea ko hoʻomou ngāue ko e meʻa noa pe: ʻoku fakalielia ia ʻaia ʻoku ne fili ʻakimoutolu.

25 Suscitavi ab aquilone, et veniet ab ortu solis: vocabit nomen meum, et adducet magistratus quasi lutum, et velut plastes conculcans humum.

“Kuo u fokotuʻu ha tokotaha mei he potu tokelau, pea ʻe haʻu ia: talu mei he hopo ʻae laʻā te ne ui ki hoku huafa: pea te ne molomoloki ʻae houʻeiki ʻo hangē ko e lahe kuo hakaluku, pea hangē ʻoku molomoloki ʻe he tangata ngaohi ipu ʻae ʻumea.

26 Quis annuntiavit ab exordio ut sciamus, et a principio ut dicamus: Justus es? Non est neque annuntians, neque prædicens, neque audiens sermones vestros.

Ko hai kuo ne fakahā mei he kamataʻanga, ke mau ʻilo ia? Pea ʻi muʻa, ke mau pehē ai, ‘ʻOku moʻoni ʻae meʻa ni?’ Ko e moʻoni, ʻoku ʻikai ha tokotaha naʻe tomuʻa tala ia, ko e moʻoni, ʻoku ʻikai ha taha naʻe fakahā ia, ʻio, naʻe ʻikai ha tokotaha te ne fanongo ki hoʻomou ngaahi lea.

27 Primus ad Sion dicet: Ecce adsunt, et Jerusalem evangelistam dabo.

Ne u fuofua pehē ki Saione, ‘Vakai, vakai kiate kinautolu:’ pea ne u foaki ki Selūsalema ha tokotaha ʻoku ʻomi ʻae ongoongolelei.

28 Et vidi, et non erat neque ex istis quisquam qui iniret consilium, et interrogatus responderet verbum.

He naʻaku mamata, ka naʻe ʻikai ha tangata; ʻio, ʻiate kinautolu, pea naʻe ʻikai ha fakahinohino, pea ʻi heʻeku ʻeke kiate kinautolu, naʻe ʻikai te nau tali ʻaki ha momoʻi lea.

29 Ecce omnes injusti, et vana opera eorum; ventus et inane simulacra eorum.

Vakai, ko e vaʻinga kotoa pē ʻa ʻenau ngāue: ko e matangi mo e vaʻinga ʻa ʻenau ngaahi tamapua kuo haka.