Exodus 17
1 Igitur profecta omnis multitudo filiorum Israël de deserto Sin per mansiones suas, juxta sermonem Domini, castrametati sunt in Raphidim, ubi non erat aqua ad bibendum populo.
Pakai thupeh bang in Israel chate abonchauvin Sin gammang akon in akitol uvin mun khat akon munchom khat'a akitol leuvin ahi. Rephidem kiti mun'na ngahmun akisem'uvin hinlah hiche lai mun'na chun twidon ding aumta pon ahi.
2 Qui jurgatus contra Moysen, ait: Da nobis aquam, ut bibamus. Quibus respondit Moyses: Quid jurgamini contra me? cur tentatis Dominum?
Mipi jong Mose heng'a avel lin a phunchel kit tauvin, “Don ding twi neipe uvin,” ati tauve. Mose'n a donbut in ajah uva, “Ipi ding'a kei koma ki phin'a na hiuvem? Chule ipi ding'a nang hon Pakai na patep u ham?”
3 Sitivit ergo ibi populus præ aquæ penuria, et murmuravit contra Moysen, dicens: Cur fecisti nos exire de Ægypto, ut occideres nos, et liberos nostros, ac jumenta siti?
Mipihon twi angaicha jing uvin Mose dounan thu aseijun akiphin gam tauvin, “Ipi ding'a Egypt gamsung'a kon'na nei hin puidoh mong mong'u hitam? Nangman keiho le, ka chate'u chule ka gan chate'u ka boncha uva dangchah'a thigam sah ding nei got uva hitam?” tin asei uve.
4 Clamavit autem Moyses ad Dominum, dicens: Quid faciam populo huic? adhuc paululum, et lapidabit me.
Chuin Mose jong Pathen heng'a kap pum'in ataovin, “Hiche miteho ding'a ipi kabol ding hitam? Song'a selih ding eigo tauve,” ati.
5 Et ait Dominus ad Moysen: Antecede populum, et sume tecum de senioribus Israël: et virgam qua percussisti fluvium, tolle in manu tua, et vade.
“Chuin Pakaiyin Mose heng'a aseijin, “Mipiho ma'sang a konchun ki khen doh tem'in chule Nile vadung San najepna tenggol chu kichoiyin lang Israel upa ho phabep kipuijin.”
6 En ego stabo ibi coram te, supra petram Horeb: percutiesque petram, et exibit ex ea aqua, ut bibat populus. Fecit Moyses ita coram senioribus Israël:
“Keiman Sinai molsang songpi chungvum'ma ka dinpi ding nahiye, chuteng songpi chu jep lechun twi hung kikho doh jeng ding, Israel miten adon thei diu ahitai,” ati.
7 et vocavit nomen loci illius, Tentatio, propter jurgium filiorum Israël, et quia tentaverunt Dominum, dicentes: Estne Dominus in nobis, an non?
Mose'n jong hiche mun chu Massah asah tan ahi (hichu ‘patepna’ tia kihe ahi) Chule Maribah (hichu ‘ki khoh doh’ tina ahi) ajeh chu Isreal mite Mose heng'a aphunchil uva, Pakai doumah jing asei doh uvin, “Na Pakaiyin keiho hikoma hi ei umpi mong uva hinam?” atiuvin ahi.
8 Venit autem Amalec, et pugnabat contra Israël in Raphidim.
Israel mite Rephidim mun aum jinglai yun, Amalek mite ahung kon uvin akisat petauve.
9 Dixitque Moyses ad Josue: Elige viros: et egressus, pugna contra Amalec: cras ego stabo in vertice collis, habens virgam Dei in manu mea.
Chuin Mose'n jong Joshua heng'a thupeh aneiyin, “Amalek mite toh kisat ding pasal galsat ding phabep khat lheng doh tem'in. Jing nikho le keima gamlah molsang'a ka din ding hichea chu Pathen bantha hat ka dopsang'a ka pan ding ahi,” ati.
10 Fecit Josue ut locutus erat Moyses, et pugnavit contra Amalec: Moyses autem et Aaron et Hur ascenderunt super verticem collis.
Mose thupeh bang'in, Joshua'n jong Galsat ding pasal phabep alheng doh tan Amalek mite chu gal akisat pi tauvin ahi. Chuin Mose, Aaron leh Hur amaho cheng chu gam lah molsang lam'a akal tou tauvin ahi.
11 Cumque levaret Moyses manus, vincebat Israël: sin autem paululum remisisset, superabat Amalec.
Mose'n akhut teni a dopsang chan in Israel mite ahat be cheh jiuvin, chule akhutteni akham teng le vang Amelek mite ahat jita uvin ahi.
12 Manus autem Moysi erant graves: sumentes igitur lapidem, posuerunt subter eum, in quo sedit: Aaron autem et Hur sustentabant manus ejus ex utraque parte. Et factum est ut manus illius non lassarentur usque ad occasum solis.
Mose khut teni chu ahung khaam tan ahile aman jong adomsang joutapon chuin Aaron le Hur'in jong akhut ngap nading'in song ahol le hontan, a khut teni chu song chung'a angam lhan toumun in nilhum keijin akhut chu chol lou helin a domsang thei tan ahiye.
13 Fugavitque Josue Amalec, et populum ejus in ore gladii.
Ajonan Joshua le agalsat mihon Amelek mite chu ajoutaovin ahi.
14 Dixit autem Dominus ad Moysen: Scribe hoc ob monimentum in libro, et trade auribus Josue: delebo enim memoriam Amalec sub cælo.
Gal ajo phat uvin, Pakaiyin Mose heng'a aseijin, “Het jing na ding'in lekhajol khat lanlang hiche gal kisat chung chang thuhi sunlut'in lang Joshua nabeng'a avella nasim peh tan: vannoiya Amalek kihetna kiti keiman kasuh mang hel ahitai,” ati.
15 Ædificavitque Moyses altare: et vocavit nomen ejus, Dominus exaltatio mea, dicens:
Mose'n jong hiche lai munna chun maicham asem in, “YAWEH-NISSI” (Pakai chu kaponlop ahi) tin asah tai.
16 Quia manus solii Domini, et bellum Domini erit contra Amalec, a generatione in generationem.
Aman aseijin, “Amalek mite'n Pakai doumah'a chon masao ahin, tunvang! Pakaiyin imatih channa Amalek mite akidou peding ahitai,” ati.
