Exodus 10
1 Et dixit Dominus ad Moysen: Ingredere ad Pharaonem: ego enim induravi cor ejus, et servorum illius, ut faciam signa mea hæc in eo:
Chuin Pakaiyin Mose heng'a asei jin, “Pharaoh heng'a che kit inlang, ga seikit tan. Keiman ama leh a sohte ho lungthim ka suhtah ahin, melchihna hicheng jouse hi ka kilah sah ding ahi,” ati.
2 et narres in auribus filii tui, et nepotum tuorum, quoties contriverim Ægyptios, et signa mea fecerim in eis: et sciatis quia ego Dominus.
“Chule nangman jong na chapate leh natupa te jah'a ichan geija ka gimsah uva chule melchihna tampi ka musah uve ti na jahsah thei na diuva kasei ahiye. Nangho jeng in jong keima hi Pakai kitipa chu kahi ti na hetdoh jeng diu ahi,” ati.
3 Introierunt ergo Moyses et Aaron ad Pharaonem, et dixerunt ei: Hæc dicit Dominus Deus Hebræorum: Usquequo non vis subjici mihi? dimitte populum meum, ut sacrificet mihi.
Mose leh Aaron jong Pharaoh heng'a achie lhonin asei lhon tai, “Hebrew mite Pakai, Pathen'in hitihin aseiye: Itih chan ka-angsung'a kunding da nahitam? Keima kin agabol na ding uvin, kamite soldoh tan.
4 Sin autem resistis, et non vis dimittere eum: ecce ego inducam cras locustam in fines tuos:
Nanop louva ahile, vetan! Jing nikho teng le na gamsung'a khaokho te kahin lansah ding ahi.
5 quæ operiat superficiem terræ, ne quidquam ejus appareat, sed comedatur quod residuum fuerit grandini: corrodet enim omnia ligna quæ germinant in agris.
Gam pumpi a lodim soh uva tol lham jong na muthei louding ahi. Gilchang'in akheh lih lou amoh chengse khaokho ten aneh gam hel diu, loujaova keh thingphung hojouse jong anehchai kei ding'u ahiye.
6 Et implebunt domos tuas, et servorum tuorum, et omnium Ægyptiorum, quantam non viderunt patres tui, et avi, ex quo orti sunt super terram, usque in præsentem diem. Avertitque se, et egressus est a Pharaone.
Nangma insung hinhen nasohte insung hi jong leh Egypt gam insung jouse ahin lodim soh hel jeng diu, hiche tabang thilsoh gimnei hi napu napateo khang'a pat na gamsung uva anaum khalou lai ahi, tin ahenga agasei lhon tai, chuin Mose jong Pharaoh angsung'a kon in a potdoh tan ahi.
7 Dixerunt autem servi Pharaonis ad eum: Usquequo patiemur hoc scandalum? dimitte homines, ut sacrificent Domino Deo suo; nonne vides quod perierit Ægyptus?
Pharaoh sohte hojong ahung uvin Pharaoh heng'a asei tauve. “amapa hi itih chan lom lom eiho ding'a hahsatna a lhunsah ding hitam? Mipi hohi chie uva a Pathen kin abolna diuvin soltan! Egypt mite pihi jou le nal'a mangthah gamding ahitauve ti na hetdoh hih laiyem?”
8 Revocaveruntque Moysen et Aaron ad Pharaonem: qui dixit eis: Ite, sacrificate Domino Deo vestro: quinam sunt qui ituri sunt?
Chuin Mose leh Aaron chu Pharaoh heng'a ding in ahin puilut kit tauvin. Pharaoh in jong amani jah'a aseiyin,”che uvin lang na-Pakaiju leh Na-Pathen kin gabol taovin. Ahile koipen mong hi nahiuvem ache ding? tin amani chu adong tan, ahi.
9 Ait Moyses: Cum parvulis nostris, et senioribus pergemus, cum filiis et filiabus, cum ovibus et armentis: est enim solemnitas Domini Dei nostri.
Mose'n a donbut'in, “ateh-akhang, kacha pate hou ahin ka chanu teho'u jaona khatcha kidalha lou ding ka hiuve. Ka kelngoi jouseo leh gancha jouse aboncha ka puisoh kei diu, chule keihon kut chu alouthei louva ka gabol teitei ding'u ahi,” ati.
10 Et respondit Pharao: Sic Dominus sit vobiscum, quomodo ego dimittam vos, et parvulos vestros, cui dubium est quod pessime cogitetis?
Pharaoh'in jong asei jin, “kei man nangho nacha sen gei uva kasol doh tha ngei ngeija ahile Pakai umpi nachu chang un! Na lungthim sung lhonna lungthim phalou na keng lhon'e.
11 non fiet ita, sed ite tantum viri, et sacrificate Domino: hoc enim et ipsi petistis. Statimque ejecti sunt de conspectu Pharaonis.
“Hiche vang chu hithei louhel ding ahi! Nangho lah'a Pasal chengse che uvin lang na Pakai ju kin gabol tauvin, hichu natup tenten uva hilou ham? Hiche phat chun Pharaoh angsung'a kon in a soldoh tauvin ahi.”
12 Dixit autem Dominus ad Moysen: Extende manum tuam super terram Ægypti ad locustam, ut ascendat super eam, et devoret omnem herbam quæ residua fuerit grandini.
Chuin Pakaiyin Mose heng'a aseijin, “Egypt gamsung pumpia khaokhopite alan na ding in na khut jah doh jeng tan. Egypt gamsung'a hamphung gilchang in a khehlih moh chengse aboncha aneh gamset diu ahi,” ati.
13 Et extendit Moyses virgam super terram Ægypti: et Dominus induxit ventum urentem tota die illa et nocte: et mane facto, ventus urens levavit locustas.
Mose’ atenggol chu Egypt gamsung pumpi chungvum a ajahdoh jeng tan ahile, hiche nikho chun Pakaiyin Egypt gamsung pumpi nilhum keileh khovah hel'in huiphalou solama kon'in tanglou vin anun sah tai. Jingkah in solam akon hui jin khaokhote ahon hon'in ahinpolut taovin ahi.
14 Quæ ascenderunt super universam terram Ægypti: et sederunt in cunctis finibus Ægyptiorum innumerabiles, quales ante illud tempus non fuerant, nec postea futuræ sunt.
Chule Egypt gam pumpi chu khaokhoten alosoh hel jeng tan, hi tabang'a gamsunga khaokhote chu imatih channa ana um kha loulai ahiye.
15 Operueruntque universam superficiem terræ, vastantes omnia. Devorata est igitur herba terræ, et quidquid pomorum in arboribus fuit, quæ grando dimiserat: nihilque omnino virens relictum est in lignis et in herbis terræ, in cuncta Ægypto.
Khaokhoten gamsung pumpi alodim lhatau vin ahile mu athim lha jeng tai. Gelchang in akheh moh chengse gam leiset'a thing phung jouse jong anemang hel taovin, Egypt gamsung pumpi thingphung chule hamphung abonchan ana do khat jeng cha jong jong umlou vin khaokho ten anechai hel jeng taove.
16 Quam ob rem festinus Pharao vocavit Moysen et Aaron, et dixit eis: Peccavi in Dominum Deum vestrum, et in vos.
Chuphat in Pharaoh in jong asohte ho asol loiyin, Mose leh Aaron agakousah un, hiti hin aseiye. “Keiman na Pakai leh nangni chung'a chonset phat louna kabol kha tai,” ati.
17 Sed nunc dimittite peccatum mihi etiam hac vice, et rogate Dominum Deum vestrum, ut auferat a me mortem istam.
“Ka chonset na nei ngaidam lhon'in, Pakai heng'a neitao peh teitei lhon tan, hiche thi gamna huise hi keima angsung'a kon in tolmang jeng lhon tan,” ati.
18 Egressusque Moyses de conspectu Pharaonis, oravit Dominum.
Mose jong Pharaoh angsung'a kon in a kondoh in Pakai heng'a aga tao tai,
19 Qui flare fecit ventum ab occidente vehementissimum, et arreptam locustam projecit in mare Rubrum: non remansit ne una quidem in cunctis finibus Ægypti.
Pakaiyin nisolam a kon in hui hattah ahin nunsah'in ahile, hiche huipi chun khaokhote jouse twikhanglen dung laiya alhoh lut soh hel jeng tai. Egypt gamsung pumpia khaokhote chu khat jeng cha jong aum ta hih hel jeng'in ahi.
20 Et induravit Dominus cor Pharaonis, nec dimisit filios Israël.
Ahinlah Pakaiyin Pharaoh lungthim asutah jeng na laijin, Pharaoh in jong mipi ho chu asol doh hih laiye.
21 Dixit autem Dominus ad Moysen: Extende manum tuam in cælum: et sint tenebræ super terram Ægypti tam densæ, ut palpari queant.
Chuin Pakaiyin Mose heng'a aseijin, “Nakhut ban jah'in lang vanlam sang tem in, Egypt gamsung pumpi muthim'in alo soh hel jeng ding ahi,” ati.
22 Extenditque Moyses manum in cælum: et factæ sunt tenebræ horribiles in universa terra Ægypti tribus diebus.
Mose'n jong Pakaiyin athupeh bang'in vanlam asan jeng'a ahile, “Egypt gamsung pumpi nithum sung mu athim lha jeng tan, ahi.”
23 Nemo vidit fratrem suum, nec movit se de loco in quo erat: ubicumque autem habitabant filii Israël, lux erat.
Hiche phatsung chun khat le khat akimu thei tapouvin, koimacha jeng jong pot le thei lou ahi tai. Ahinlah Israel chate chenna mun vang chu khovah'in aumpi jing uve.
24 Vocavitque Pharao Moysen et Aaron, et dixit eis: Ite, sacrificate Domino: oves tantum vestræ et armenta remaneant, parvuli vestri eant vobiscum.
Ajonan Pharaoh in jong Mose a koukit tan, a heng'a aseije, “Cheuvin lang Pakai kin gabol tauvin,” nachate'u kipui jun lang, ahinlah na kelngoi hon teu vang na dalhah ding'u ahi,” ati.
25 Ait Moyses: Hostias quoque et holocausta dabis nobis, quæ offeramus Domino Deo nostro.
Mose'n adon but in, “hichu hithei him him ponte.” Ka gancha te'u chu nei puisah tei teiju angaije, ajeh chu ka Pakai u-leh ka Pathen angsung'a kilhaina a kaman chah ding'u ahi, ati.”
26 Cuncti greges pergent nobiscum; non remanebit ex eis ungula: quæ necessaria sunt in cultum Domini Dei nostri: præsertim cum ignoremus quid debeat immolari, donec ad ipsum locum perveniamus.
“Ka gancha teu aboncha, ka pui teitei diu ahiye; khat jeng cha jong ka dalhah thei louhel diu ahi. Ajeh chu ka ganchate'u lah a konna hi keihon Pakai angsung'a kilhaina'a kat doh ding'a ka lhen doh cheh cheh diu ahi. Chule amun ka lhun kahse uva itilam dol'a Pakai kin ka bol diu ham ti ka hechen nai pouve,” ati.
27 Induravit autem Dominus cor Pharaonis, et noluit dimittere eos.
Ahinlah Pakaiyin Pharaoh lungthim chu khatvei a sutah kit nalai jin, Pharaoh'in jong mipiho chu asol doh hih laiye.
28 Dixitque Pharao ad Moysen: Recede a me, et cave ne ultra videas faciem meam: quocumque die apparueris mihi, morieris.
Chuin Pharaoh jong apeng jah jeng tan, “Mose henga aseiyin, ka- angsunga kon in potdoh jeng'in!” ati. “Keiman nangma ka gih nahiye. Avel'a nei hung kinung mupi kitthei lou hel ding ahi! Nei kimupi kit ngai ngaiya ahile hiche nikhoa chu nathi jeng ding ahi,” ati.
29 Respondit Moyses: Ita fiet ut locutus es: non videbo ultra faciem tuam.
Mose'n a donbut in, “Apha jenge,” “Avella ka kimaito pi tah lou ding nahiye,” ati.
