Actuum Apostolorum 6
1 In diebus illis, crescente numero discipulorum, factum est murmur Græcorum adversus Hebræos, eo quod despicerentur in ministerio quotidiano viduæ eorum.
Tamy andro rezay, ie nihamaro o mpiama’eo le nionjoñe ty fiñeoñeo’ o Grikao amo nte-Evreo te tsy nahaeneñe o vanto’eo ty fiatrahañe boak’ andro.
2 Convocantes autem duodecim multitudinem discipulorum, dixerunt: Non est æquum nos derelinquere verbum Dei, et ministrare mensis.
Aa le kinanji’ i folo-ro’ amby rey i valobohòm-piama’ey, le nanoa’e ty hoe: Tsy sazò anay te hapoke i tsaran’ Añaharey hanjotsoa’ay am-pandambañañe.
3 Considerate ergo, fratres, viros ex vobis boni testimonii septem, plenos Spiritu Sancto et sapientia, quos constituamus super hoc opus.
Ie amy zao ry longo, paiao ama’ areo ty lahilahy aman-kasy fito lifotse i Arofoy naho hihitse, hampifehea’ay o raha zao.
4 Nos vero orationi et ministerio verbi instantes erimus.
Izahay ka ro hanolo-batañe hitoloñe am-pitalahoañe naho fitoroñañe i Tsaray.
5 Et placuit sermo coram omni multitudine. Et elegerunt Stephanum, virum plenum fide et Spiritu Sancto, et Philippum, et Prochorum, et Nicanorem, et Timonem, et Parmenam, et Nicolaum advenam Antiochenum.
Ninò’ i valobohòkey i tsara zay, le jinobo’ iereo t’i Stefana, lahilahy lifo-patokisañe naho i Arofo Masiñey, naho i Filipo, i Prokoro, i Nikanora, i Timona, i Parmena vaho i Nikoleo nte-Antiokia niova ho Jiosy.
6 Hos statuerunt ante conspectum Apostolorum: et orantes imposuerunt eis manus.
Ie nampiheoveñe añatrefa’ o Firàheñeo, le nilolofeñe vaho nanampezam-pitàñe.
7 Et verbum Domini crescebat, et multiplicabatur numerus discipulorum in Jerusalem valde: multa etiam turba sacerdotum obediebat fidei.
Aa le niraorao o tsaran’ Añahareo, naho nivangongo ty iam-piama’e e Ierosaleme ao vaho maro amo mpisoroñeo ty nivohotse amy fatokisañey.
8 Stephanus autem plenus gratia et fortitudine, faciebat prodigia et signa magna in populo.
I Stefana, lifo-patokisañe naho haozarañe, nanao halatsàñe naho viloñe ra’elahy añivo’ ondatio.
9 Surrexerunt autem quidam de synagoga quæ appellatur Libertinorum, et Cyrenensium, et Alexandrinorum, et eorum qui erant a Cilicia, et Asia, disputantes cum Stephano:
Fe nitroatse naho nifandietse amy Stefana o mpiamy natao Fitontona’ o Lahimidadaoy (o nte-Kireniao miharo amo nte Aleksandria naho nte Kilkia vaho nte Asiao),
10 et non poterant resistere sapientiæ, et Spiritui qui loquebatur.
F’ie tsy nahatohetse ty hihitse naho i Arofo nisaontsie’ey.
11 Tunc summiserunt viros, qui dicerent se audivisse eum dicentem verba blasphemiæ in Moysen et in Deum.
Aa le sinigi’ iareo añetake t’indaty hisara ty hoe: Tsinano’ay re nitera i Mosè naho an’Andrianañahare.
12 Commoverunt itaque plebem, et seniores, et scribas: et concurrentes rapuerunt eum, et adduxerunt in concilium,
Aa le navalitsikota’ iereo ondatio naho o roandriañeo naho o mpanoki-dilio, le niambotrahañe, nikozozoteñe vaho nasese mb’am-pivory ao.
13 et statuerunt falsos testes, qui dicerent: Homo iste non cessat loqui verba adversus locum sanctum, et legem:
Natroa’ iereo ty mpifilo hanao kitombok’ aze ami’ty hoe: Tsy apo’ t’indaty tia ty manirìka ty anjomba miavake toy naho i Hake,
14 audivimus enim eum dicentem quoniam Jesus Nazarenus hic destruet locum istum, et mutabit traditiones quas tradidit nobis Moyses.
le jinanji’ay nanao ty hoe te ho rotsahe’ Iesoà nte Nazareta ty anjomba toy vaho hovae’e o lilitse nitaroñe’ i Mosè aman-tikañeo.
15 Et intuentes eum omnes qui sedebant in concilio, viderunt faciem ejus tamquam faciem angeli.
Kiniro’ o mpivory iabio le nahaisake te nanahake ty laharan’ anjely i lahara’ey.
